Το αριστερό μου πόδι. Ένα αυτοβιογραφικό αριστούργημα, μια δραματική αλλά παράλληλα και ελπιδοφόρα αφήγηση της ζωής ενός απίστευτα ταλαντούχου Ιρλανδού, που έτυχε να είναι παράλυτος. Ένας ύμνος για ένα αδάμαστο πνεύμα που ποτέ δεν αποζητούσε τον οίκτο, αλλά πάλευε να ελευθερωθεί από τα δεσμά του ατελούς του σώματος, χρησιμοποιώντας ως όπλο του, την τέχνη και το ταλέντο του.
Πλοκή
Ο Σέρινταν αποφασίζει να σκηνοθετήσει τη ζωή ενός ανθρώπου εγκλωβισμένου σε ένα σώμα που παραλύει, ενώ το μυαλό συνεχίζει να ταξιδεύει. Ο Κρίστι Μπράουν είναι ένας νεαρός που έχει γεννηθεί με εγκεφαλική παράλυση, με αποτέλεσμα, να μη μπορεί να κινήσει κανένα μέρος του σώματός του, εκτός από το αριστερό του πόδι. Ταυτόχρονα, του είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσει, γεγονός που οδηγεί το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον, να του συμπεριφέρεται ως άτομο περιορισμένης νοητικής ικανότητας. Σύντομα όμως, αποδεικνύεται πώς πρόκειται για ένα εξαιρετικά έξυπνο και ταλαντούχο παιδί, που δε θα επιτρέψει στην αναπηρία του, να μπει εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ονείρων του.
Από την αρχή της ταινίας, διαφαίνεται ότι ο Μπράουν δεν ήταν εύκολος άνθρωπος για να ζεις μαζί του, και όχι αποκλειστικά εξ αιτίας του γεγονότος ότι δεν μπορούσε να σταθεί στα δύο πόδια, να περπατήσει, ακόμη και να μιλήσει. Χωρίς να βρίσκεται προστατευμένος μέσα σε μια γυάλα συγκαταβατικότητας και αξιοθρήνητης ελεημοσύνης, ο Κρίστι μεγαλώνει ως ένα από τα 22 παιδιά της οικογένειας, σπάζοντας διαρκώς τα φράγματα που το ίδιο του το σώμα -αλλά και η συντηρητική κοινωνία- του έχει επιβάλει.
Ο ίδιος παρά τις δυσκολίες, με την υποστήριξη της οικογένειάς του και κυρίως η μητέρα του, η οποία είναι σαν φύλακας άγγελος για εκείνον, καταφέρνει όχι μόνο να αποκτήσει την ικανότητα για στοιχειώδη επικοινωνία με τους άλλους, αλλά και να γράψει ποίηση και να ζωγραφίσει πίνακες που φιλοξενήθηκαν σε γκαλερί.
Παράλληλα με τη δραματική εσάνς, το συγκινητικό πορτρέτο αυτού του λαμπερού μυαλού συνοδεύεται διαρκώς από εξιλεωτικές σκηνές μαύρου χιούμορ, δίνοντας διαρκώς την εντύπωση ότι το πιο αβίαστο γέλιο γεννιέται στις χειρότερες στιγμές και στη μεγαλύτερη ατυχία.
Η αληθινή ιστορία
Τα πρώτα χρόνια
Ο Κρίστι Μπράουν γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1932 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας και ήταν το δέκατο παιδί, από τα 22 παιδιά που, συνολικά, απέκτησε η οικογένεια Μπράουν. Ο Κρίστι γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση. Παρόλα αυτά, η μητέρα του δεν αποδέχτηκε ποτέ να τον κλείσει σε ίδρυμα και όχι μόνον αυτό, τον έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Ο Κρίστι, σε ηλικία 5 ετών έβαλε μία κιμωλία ανάμεσα από τα δάχτυλα του αριστερού του ποδιού και άρχισε να ζωγραφίζει.
Η επαφή με τη λογοτεχνία
Ως έφηβος ο Μπράουν ζωγράφιζε συχνά και διάβαζε, κυρίως λογοτέχνες του 19ου και του 20ου αιώνα. Κατόπιν ξεκίνησε θεραπεία, για να βελτιώσει την ομιλία του και να δυναμώσουν οι μύες του. Αργότερα κυκλοφόρησε Το αριστερό μου πόδι, το οποίο έγινε best-seller, παγκοσμίως. Ακολούθησαν άλλες δύο νουβέλες: A Shadow on Summer και το Wild Grow the Lilies, όπως επίσης και τρεις ποιητικές συλλογές.
Η “σκοτεινή” σχέση του με τη σύζυγό του
Δυστυχώς, οι όποιες φωτεινές νότες στην ταινία του Σέρινταν είναι αυτές που αποδεικνύονται και πιο ιστορικά ανακριβείς. Μια σειρά από εξαντλητικές συνεντεύξεις το 2007 έφεραν στο φως την πραγματικότητα.
Η σχέση του Κρίστι Μπράουν με τη Μέρι Καρ (νοσοκόμα και έπειτα σύντροφό του) σηματοδότησε μια οδυνηρή περίοδο για τον ποιητή και ζωγράφο. Πρώην πόρνη, η Καρ διατηρούσε πολλαπλές παράλληλες σχέσεις, έκανε χρήση ναρκωτικών και απαρνήθηκε σταδιακά τον Μπράουν, ο οποίος τελικά πνίγηκε το 1981 καθώς έτρωγε, σε ηλικία μόλις 49 ετών. Η γοητευτική αλλά σκοτεινή ιστορία του ολοκληρώθηκε όταν βρέθηκαν μώλωπες στο κατεστραμμένο από την ασθένεια σώμα του, οι οποίοι υποδείκνυαν ότι ίσως η γυναίκα του υπήρξε και βίαιη στο τέλος.
Η μητρική αγάπη
“Μέσα από τα ηττημένα μου όνειρα, ήρθες εσύ και με πήρες και με σήκωσες ψηλά” γράφει σε ένα ποίημα του ο Μπράουν, αφιερώνοντάς το στον άνθρωπο που πίστεψε όσο ποτέ κανένας σε αυτόν: στη μητέρα του.
Όσκαρ και Ντάνιελ Ντέι Λιούις
Η μοναδική ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι Λιούις στον πρωταγωνιστικό ρόλο βραβεύτηκε με Όσκαρ, εκτοξεύοντας τη φήμη και την καριέρα του, χαρίζοντάς του ταυτόχρονα τον τίτλο ενός από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του τον οποίο δεν έπαψε να επιβεβαιώνει έκτοτε. Ο σπουδαίος ηθοποιός πέρασε περίπου οκτώ εβδομάδες ζώντας σε κλινική για άτομα με αναπηρία στο Δουβλίνο προσπαθώντας να μάθει να ζωγραφίζει με το πόδι του. Το αποτέλεσμα της επίπονης προσπάθειας μπορεί να το αντιληφθεί κάνεις εάν μάθει ότι στην πραγματικότητα, πολλά από τα έργα που εμφανίζονται στην ταινία φτιάχτηκαν από τον ίδιο τον Λιούις.
Εκτός από τον Βρετανό ηθοποιό, με Όσκαρ βραβεύτηκε και η Μπρέντα Φίκερ, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια και για Όσκαρ καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.
Πηγές
Κινηματογραφικές βιογραφίες: Μυστικά και ψέματα στο “Αριστερό μου πόδι” : https://www.cinemagazine.gr/themata/arthro/kinimatografikes_biografies_mystika_kai_psemata_sto_aristero_mou_podi-130210744/
