Αντί Προλόγου
Η νύχτα αποκαλύπτει όσα η μέρα επιχειρεί ύπουλα να αποσιωπήσει. Είναι η ώρα που γράφεται η ποίηση. Η συλλογή του Διονύση Αναλυτή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή “Μόνο τη νύχτα” μας πείθει πως η νύχτα είναι και η ώρα για να διαβάζεται η ποίηση. Το σκοτάδι απορροφά όλα εκείνα που το φως επιμελώς επιδεικνύει και τα μετουσιώνει. Οι σκέψεις γίνονται λέξεις στο χαρτί, οι ανησυχίες γίνονται εφιάλτες και οι επιθυμίες παθιασμένα όνειρα. Σε αυτούς τους ζοφερούς διαδρόμους θα περπατήσουμε μέσα στις σελίδες αυτού του έργου. Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση!
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο
Η συλλογή δεν αναλώνεται σε μια συγκεκριμένη θεματική. Διάσπαρτα στα ποιητικά ψήγματα που φιλοξενεί συναντά κανείς ζητήματα ποικίλα και ποικιλόμορφα. Φυσικά και ο έρωτας είναι το επιστέγασμά της γραφής του Διονύση Αναλυτή, σε όλες του τις διαστάσεις, τις παρελθούσες, τις παρούσες και τις επικείμενες. Ο έρωτας ως όνειρο, ως φαντασία, ως ενεργή πραγματικότητα. Ο έρωτας που πέρασε και ο έρωτας που θα έρθει. Η ίδια η ανάμνηση του έρωτα. Η ερωτική επιθυμία, η λίμπιντο. Η ερωτική απώλεια. Η προσμονή του έρωτα. Ο έρωτας μέσα, πάνω και πέρα από το σώμα. Ο έρωτας που γεννιέται και γεννά. Ο έρωτας που μεγαλώνει, που ωριμάζει. Ο έρωτας που πονάει, που καταστρέφει και αυτοκαταστρέφεται. Ο ηθικός και ο ανήθικος έρωτας. Μέσα από ένα εγχείρημα να συμφύρει την ποίηση με την ψυχανάλυση, το γραπτό με το ονειρικό και το συνειδητό με το ασυνείδητο ο αναγνώστης παρατηρεί το ερωτικό φαινόμενο μέσα από όλα αυτά τα πολλαπλά πρίσματα.
Πέραν τούτου τον γράφοντα απασχολούν και άλλα ζητήματα. Το πέρασμα της νιότης, η αδιάκοπη πορεία προς το γήρας, η σχέση του ανθρώπου με την ίδια του την ύπαρξη και όλα αυτά που το διαμορφώνουν, όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα: η οικογένεια, το περιβάλλον, οι συνθήκες, οι αντιλήψεις, η ηθική, η κοινωνία εντός της οποίας ζει και αναπτύσσεται ή μάλλον, ορθότερα, μεγαλώνει. Η σύνδεση με το παρόν σαν μια απέλπιδα προσπάθεια τοποθέτησής του στο παρόν και ενατένισης του μέλλοντος, ο αυτοκαθορισμός διαφένονται πίσω από τα ποίηματα που άλλοτε είναι καταγγελτικά, σατιρικά και αιχμηρά και άλλοτε τρυφερά, συλλογιστικά και ελπιδοφόρα.
Λίγα λόγια για την ποιητική
Τα ποιήματα της συλλογής δομικά διαφέρουν μεταξύ τους. Πολλά, με ομοιοκαταληξία, όχι πάντοτε ομοιόμορφη, διαπνέονται από ένα ρυθμό και μια μουσικότητα. Άλλα, μεγαλύτερα σε έκταση, χωρίς διακριτούς στίχους είναι εμφανώς πεζολογικά και μοιάζουν περισσότερο με μια ημερολογιακή παράθεση σκέψεων και συναισθημάτων. Κάποια ακόμα είναι ολιγόστοιχα, ενώ άλλα πιο εκτενή. Ωστόσο και το ύφος σε αυτά διαφοροποιείται. Συναντάμε ποιήματα ζεστά, σχεδόν καυτά, έντονα, με το ερωτικό στοιχείο να τα διαποτίζει. Το ποιητικό υποκείμενο είναι αφομοιωμένο σε αυτά, μετέχει στον ερωτισμό που το ίδιο προκαλεί. Σε άλλα, όμως, αποστασιοποιείται. Σαν άνωθεν κριτής παρατηρεί τον εαυτό τους και την ομήγυρή του και ο τόνος του μεταβάλλεται σε αυστηρό, επικριτικό, καυστικό, χωρίς ίχνος συμπάθειας ή ενσυναίσθησης. Συχνά φαίνεται απογοητευμένος και σε ένα τέλμα ματαιότητας. Βέβαια δεν λείπουν και τα ποιήματα που αποπνέουν μια αισιοδοξία, μια αφυπνιστική διάθεση. Σε όλα ανεξαιρέτως είναι παρούσα η διεισδυτική ματιά τον ποιητή κυρίως μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, στο ασυνείδητο και το συνειδητό του, αλλά και στην κοινωνία την οποία ζει με όλα τα στραβά και τα ίσα που ανά τους αιώνες κουβαλά.
Η γλώσσα αλλού είναι πιο απλή και αλλού πιο σύνθετη, χωρίς να καταλήγει υπερβολική. Αλλού είναι πιο ελαφριά και καθημερινή και αλλού πιο βαριά και αρχαιοπρεπής. Φυσικά χρησιμοποιεί σχήματα λόγου και ανέλπιστους συνδυασμούς λέξεων, αλλά και λεκτικά τεχνάσματα (βλ-αίμα, χα-μένω, δια-τάξαμε κλπ) που αποδίδουν καλύτερα το νόημα που θέλει να μεταλαμπαδεύσει στον αναγνώστη.
Λίγα λόγια για τη συλλογή
Η συλλογή αποτελείται από 36 ποιήματα που καταλαμβάνουν 55 σελίδες και χωρίζονται σε 4 άτυπες ενότητες. Η καλλιτεχνική επιμέλεια της έκδοσης με αποκορύφωμα το όμορφο εξώφυλλο από τη Νάσια Πλίσκο μας εξέλπληξε ευχάριστα. Τα χρώματα, η αισθητική της συλλογής ταιριάζει γάντι με το περιεχόμενο. Αυτό που μας έλειψε ήταν ένας πίνακας περιεχομένων για να πλοηγηθούμε ευκολότερα στο έργο. Η γραμματοσειρά, η σελιδοποίηση, όλα τα επιμέρους στοιχεία που συνόδευαν την έκδοση ήταν απολύτως ταιριαστά.
Αντί Επιλόγου
“Πρέπει να απολαύσουμε αυτό που απολαμβάνουμε”. Μέσα από τις ζωοδόχους επαναλαμβανόμενες αναπνοές μπορούμε να εισπνεύσουμε το ερωτικό, στοχαστικό, καταγγελτικό, βαθιά ψυχαναλυτικό πόνημα του Διονύση Αναλυτή και να εκπνεύσουμε όλα εκείνα που μας ετεροκαθορίζουν, μας απασχολούν, μας κρατούν πίσω από την απόλαυση, από την ποίηση και από τη ζωή. Ίσως αυτή η συλλογή να είναι το σημείο εκκίνησης προς αυτό το δρόμο ή ένας καλός συνοδοιπόρος.
