Wonderland: μια ταινία για την ψηφιακή μετενσάρκωση

Η ταινία Wonderland (2024), σε σκηνοθεσία του Kim Tae-yong, κυκλοφόρησε το καλοκαίρι στην πλατφόρμα Netflix. Μετρώντας στο δυναμικό της πολλά γνωστά ονόματα της κορεάτικης- και όχι μόνο- μικρής και μεγάλης οθόνης η κυκλοφορία της ήταν πολυαναμενόμενη. Το φιλμ επιχείρησε να δημιουργήσει ένα αφήγημα επιστημονικής φαντασίας περιπλεγμένο με την πάντοτε επίκαιρη θεματική των ανθρώπινων σχέσεων: οικογενειακών ή ερωτικών. Παρά την εμφανή προσπάθεια να αγγίξει ευαίσθητα ζητήματα με το τεχνολογικό περίβλημα πανταχού παρόν, αποτυγχάνει να το πράξει εις βάθος και καταλήγει άνευ νοήματος και ίσως άνευ αφηγήματος.

Continue reading “Wonderland: μια ταινία για την ψηφιακή μετενσάρκωση”

Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο

Αντί Προλόγου

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Chie Hayakawa βασισμένο στην ταινία μικρού μήκους της ίδιας “Πλάνο 75” έκανε την είσοδό τους στις ελληνικές κινηματοραφικές αίθουσες. Με μνεία Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ των Καννών και τον Χάλκινο Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη φαρέτρα του μεταφέρει τον θεατή στην Ιαπωνία ενός πολύ κοντινού μέλλοντος, με έναν πληθυσμό που διαρκώς γηράσκει. Η χώρα θα υιοθετήσει τότε μια αμφιλεγόμενη πολιτική που θα γεννήσει διλήμματα στους πρωταγωνιστές, αλλά κυρίως στους θεατές που θα βρεθούν ενωπίον ερωτημάτων για την ύπαρξη, τη ζωή, το θάνατο, το γήρας και τον προορισμό μας στον κόσμο.

Continue reading “Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο”

“Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση

Αντί Προλόγου

Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο οσκαρικός δημιουργός ταινιών anime, όπως Spirited Away, Wind Rises, Howl’s Moving Castle, Kiki’s Delivery Service μας καλεί πάντα σε φανταστικούς κόσμους, όπου το αδύνατο και το ονειρικό, συναντά το ανθρώπινο και συναισθηματικό. Οι ταινίες διακρίνονται για το μαγευτικό animation, τις πανέμορφες εικόνες, και τη βαθιά ανθρώπινη αφήγηση. Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελεί και η τελευταία – σχεδόν αυτοβιογραφική- ταινία του, το “κύκνειο άσμα” του: “Το Αγόρι και ο Ερωδιός” (τίτλος στην αγγλική: “The Boy and the Heron”, τίτλος στην ιαπωνική: “Kimitachi wa dô ikiru ka”.

Continue reading ““Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση”

Οι “τέλειες μέρες” του Wim Wenders ή η ομορφιά στη ρουτίνα

Αντί Προλόγου

Ο Γερμανός Wim Wenders είναι ένας σκηνοθέτης που δε χρειάζεται συστάσεις. “Τα φτερά του έρωτα”, η ταινία του 1987 που τον καθιέρωσε σε όλο τον κόσμο έχει από πολλούς κριτικούς χαρακτηριστεί ως η καλύτερή του. Ωστόσο, οι “τέλειες μέρες” με το ντεμπούτο στους στο Φεστιβάλ των Καννών του 2023 ήρθαν για ανατρέψουν αυτή την πεποίθηση και να αποδείξουν πως στα 78 του χρόνια ο σκηνοθέτης έχει αποκτήσει τη σοφία και την ικανότητα να μαγεύει το κοινό με έναν τρόπο αθόρυβο. Με έναν σιωπηλό ύμνο στην τέχνη του να βρίσκεις την ομορφιά στα μικρά και στα καθημερινά, στην πράξη ή την πλήρη απραξία, με μια φιλοσοφία που αποπνέει την ασιατική αντίληψη περί της ακινησίας και αεικινησίας ταυτόχρονα, οι “τέλειες μέρες” προσπαθούν να μας αποδείξουν πως η τελειότητα πολλές φορές κρύβεται στο ατελές ή στο αριστοτελικό “τέλος”, στο σκοπό που δίδουμε στην ύπαρξή μας ή στην απόλυτη ανυπαρξία σκοπού.

Continue reading “Οι “τέλειες μέρες” του Wim Wenders ή η ομορφιά στη ρουτίνα”

Ποιο είναι τελικά το “Τέρας” στην ομώνυμη ταινία του Kore-eda;

Αντί Προλόγου

Όσοι αγαπούν τις ταινίες του Ιάπωνα σκηνοθέτη Hirokazu Kore-eda ξέρουν την αδυναμία του απέναντι σε ζητήματα που σχετίζονται με την οικογένεια. Σε προηγούμενα άρθρα έχουν μιλήσει ξανά για τις ταινίες του. Όσο προχωρά η φιλμογραφία του παρατηρούμε ανθρώπινες ιστορίες που εντρυφούν στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένεια, την οποία δεν προσεγγίζει με τη στενή του όρου έννοια, αλλά της προσδίδει ένα βαθύτερο και περισσότερο πολύπλοκο νόημα. Στο πιο πρόσφατο έργο του, “Τέρας” που απέσπασε βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών ακολουθεί ένα παράλληλο μονοπάτι, εξερευνώντας τη διαδικασία της ενηλικίωσης, τη φιλία, την επαναστατική προσπάθεια κατάργησης εσωτερικών και εξωτερικών κωλυμάτων και σε βάθος για ακόμα μια φορά τη γονεϊκή σχέση.

Continue reading “Ποιο είναι τελικά το “Τέρας” στην ομώνυμη ταινία του Kore-eda;”

Memory & το τραυματικό δίπολο μνήμης-λήθης

Αντί Προλόγου

Την επάνοδο και το άνοιγμα του Michel Franco στο διεθνές κοινό με απώγειο τη βράβευσή του στο Φεστιβάλ της Βενετίας σηματοδότησε η νέα του ταινία “Memory”. Η πρώτη προβολή για τις 29ες Νύχτες Πρεμιέρας και την Ελλάδα με την παρουσία του σκηνοθέτη έλαβε χώρα στο Ιντεάλ. Με πολύ δυνατές ερμηνείες, γκρίζα πλάνα και πλοκή που λύνεται σαν κουβάρι το φιλμ καταλήγει σε ένα ψυχολογικό θρίλερ με κοινωνική χροιά. Πρωταγωνιστεί το δίπολο μνήμης και λησμονιάς, με τις δύο αυτές αντίρροπες δυνάμεις να πληγώνουν τους ήρωες και να προβληματίζουν το θεατή. Γινόμαστε οι οδυνηρές μας μνήμες και όταν τις απωλέσουμε χάνουμε τον εαυτό μας;

Continue reading “Memory & το τραυματικό δίπολο μνήμης-λήθης”

Όπως κυλάει το ποτάμι: ένα σύγχρονο noir με κρυμμένα μηνύματα

Αντί Προλόγου

Μετά την πρεμιέρα της στις Κάννες είχαμε την ευκαιρία στις 29ες Νύχτες Πρεμιέρας να παρακολουθήσουμε την ταινία “Όπως κυλά το ποτάμι” του Wei Shujun. Μια σύγχρονη νουάρ ταινία με αισθητική και εσάνς της δεκαετίας του ’90 ξεδίπλωσε μια σειρά φόνων στην Κινέζικη επαρχία στη δύση του 20ου αιώνα. Ωστόσο, δεν έμεινε σε μια απλή αστυνομική προσέγγιση, αλλά επιχείρησε με διακριτικότητα να πάει πολύ βαθύτερα και ομολογουμένως το κατόρθωσε. Αδιαμφισβήτητα σήμανε την επιστροφή του σκηνοθέτη στη μεγάλη οθόνη και μια ευχάριστη ανακάλυψη για εμάς στα πλαίσια του φεστιβάλ. Ας δούμε αναλυτικότερα:

Continue reading “Όπως κυλάει το ποτάμι: ένα σύγχρονο noir με κρυμμένα μηνύματα”

Past Lives: μια ωδή στο ανεκπλήρωτο

Αντί προλόγου

Το 2023, το δίχως άλλο, μια πλούσια κινηματογραφικά χρονιά με αρκετά εισπρακτικά κέρδη για τις αίθουσες που τις γέμισε ξανά μετά το πλήγμα της πανδημίας. Η κυκλοφορία πολύ αναμενόμενων ταινιών ίσως, όμως, άφησε στο περιθώριο, όχι στους κύκλους σινεφίλ όσο αυτών του ευρύτερου κοινού κάποιες ταινίες που διαφημίστηκαν λιγότερο. Μια εξ αυτών είναι και η παραγωγής studio A24 “Past Lives” της Celine Song που δεν έχει ακόμα λανσαριστεί στην Ελλάδα, πέρα από τη διαθέσιμότητά της σε κάποιες διαδικτυακές πλατφόρμες. Εμείς την είδαμε και θέλουμε να σας προϊδεάσουμε για αυτό το αριστούργημα που ελπίζουμε σύντομα να φτάσει και στη χώρα μας.

Continue reading “Past Lives: μια ωδή στο ανεκπλήρωτο”

3 ταινίες anime για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα

Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα αποτελεί ένα από τα πιο “μελανά γεγονότα” στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις 6 Αυγούστου 1945, η πόλη της Χιροσίμα στην Ιαπωνία δέχθηκε την επίθεση μιας αμερικανικής ατομικής βόμβας με την ονομασία “Little Boy”. Η εκρηκτική δύναμη της βόμβας ήταν τεράστια, προκαλώντας αμέσως τον θάνατο περίπου 70.000 ανθρώπων και προξενώντας τραγικές επιπτώσεις στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, καθώς και το περιβάλλοντος. Η επίθεση αυτή, η οποία έχει αποτελέσει ένα από τα σοβαρότερα πολεμικά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσε θέμα για πολλά βιβλία, έργα τέχνης και ταινίες, μεταξύ των οποίων και οι παρακάτω τρεις ταινίες anime.

Continue reading “3 ταινίες anime για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα”

Επιστροφή στη Σεούλ: Από πού ερχόμαστε; Ποιοί είμαστε; Πού πάμε;

Αντί προλόγου

Το θέμα της αναζήτησης των ριζών αποτελεί ένα κομβικό σημείο στη ζωή κάθε ανθρώπου που προσπαθεί να διαμορφώσει το παρόν και την ταυτότητά του, πόσο μάλλον όταν ένα κομμάτι του παρελθόντος παραμένει άγνωστο. Με αυτό το θέμα καταπιάνεται η “Επιστροφή στη Σεούλ”, η νέα ταινία του βραβευμένου στις Κάννες Davy Chou που προβάλλεται αυτή την περίοδο στις κινηματογραφικές αίθουσες από το Cinobo. Ας μιλήσουμε λίγο για την ιστορία που μας αφηγείται, τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που μας άφησε.

Continue reading “Επιστροφή στη Σεούλ: Από πού ερχόμαστε; Ποιοί είμαστε; Πού πάμε;”