Ο φόβος είναι η άλλη πλευρά της αγάπης. Εάν είσαι ερωτευμένος, ο φόβος εμφανίζεται- τεράστιος φόβος. Μόνο οι εραστές είναι ατρόμητοι. Μόνο σε μια στιγμή βαθιάς αγάπης δεν υπάρχει φόβος. Σε μια στιγμή βαθιάς αγάπης, η ύπαρξη γίνεται ένα σπιτικό, εν είσαι ένας ξένος, δεν είσαι ένας άγνωστος, είσαι αποδεκτός. Έστω και από ένα ανθρώπινο πλάσμα να είσαι αποδεκτός, κάτι βαθιά μέσα σου ανοίγει- η εσωτερική ύπαρξη είναι σαν ένα λουλούδι που ανθίζει. Είσαι αποδεκτός από κάποιον, είσαι πολύτιμος, δεν είσαι ασήμαντος, έχεις μια σημασία, ένα νόημα.
Αν στη ζωή σου δεν υπάρχει αγάπη, τότε θα είσαι φοβισμένος. Τότε θα υπάρχει φόβος παντού, επειδή παντού υπάρχουν εχθροί, όχι φίλοι, και ολόκληρη η ύπαρξη φαίνεται να είναι ξένη, μοιάζεις τυχαίος, όχι ριζωμένος, όχι στο σπίτι σου. Ένα και μόνο ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να σου δώσει βαθιά αίσθηση σπιτικού μέσα από την αγάπη, πόσο μάλλον το να είσαι ερωτευμένος με το όλον- το σύνολο;
Επομένως ο φόβος είναι ουσιαστικά η απουσία της αγάπης. Κι αν ο φόβος είναι ένα πρόβλημα για εσένα, αυτό δείχνει ότι κοιτάζεις προς τη λάθος πλευρά. Η αγάπη θα έπρεπε να είναι το πρόβλημα, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναζητήσεις την αγάπη. Εάν ο φόβος είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα στην πραγματικότητα είναι ότι θα πρέπει να είσαι περισσότερο γεμάτος με αγάπη, ώστε να είναι κάποιος άλλος περισσότερο γεμάτος με αγάπη απέναντί σου. Θα πρέπει να είσαι περισσότεροι ανοιχτός στην αγάπη.
Αυτό όμως είναι το πρόβλημα: όταν φοβάσαι ,είσαι κλειστός. Αρχίζεις να νιώθεις τόσο φοβισμένος που σταματάς να κινείσαι προς κάθε άλλο ανθρώπινο πλάσμα. Θα ήθελες να είσαι μόνος. Όποτε υπάρχει κάποιος νιώθεις νευρικότητα, επειδή ο άλλος φαίνεται σαν εχθρός. Κι αν ο φόβος σου γίνει έμμονη ιδέα, είναι ένας φαύλος κύκλος. Η απουσία της αγάπης δημιουργεί φόβο μέσα σου, και τώρα, λόγω του φόβου, κλείνεσαι. Γίνεσαι σαν ένα κλειστό κελί χωρίς παράθυρα, επειδή φοβάσαι οποιονδήποτε μπορεί να μπει μέσα από τα παράθυρα- παντού τριγύρω υπάρχουν εχθροί. Φοβάσαι να ανοίξεις την πόρτα επειδή όταν ανοίξεις την πόρτα τα πάντα είναι πιθανά. Έτσι, ακόμα και όταν η αγάπη χτυπά την πόρτα σου, δεν την εμπιστεύεσαι.
Θυμήσου η αγάπη είναι το πρόβλημα, ποτέ ο φόβος. Κοιτάζεις τη λάθος πλευρά. Και μπορείς να κοιτάζεις τη λάθος πλευρά για πολλές ζωές και δε θα καταφέρνεις να λύσεις τίποτα. Πάντα να θυμάσαι η απουσία δε θα πρέπει να γίνεται πρόβλημα, επειδή τότε κάτι μπορεί να γίνει και κάτι μπορεί να λυθεί.
(…)
Αν ο φόβος κάνει αισθητή την παρουσία του, τότε το πρόβλημα είναι η αγάπη. Γίνε περισσότερο γεμάτος αγάπη. Κάνε μερικά βήματα προς τον άλλον… επειδή όλοι είναι μέσα στον φόβο, όχι μόνο εσύ. Περιμένεις κάποιον να έρθει σε σένα και να σε αγαπήσει- μπορεί ν περιμένεις για πάντα, επειδή ο άλλος φοβάται εξίσου. Και ο ι άνθρωποι που φοβούνται, ένα πράγμα φοβούνται απόλυτα: να απορριφθούν.
(…)
Μη φοβάσαι να κάνεις λάθη, γιατί αν φοβάσαι να κάνεις λάθη δε θα κινηθείς καθόλου και θα χάσεις το όλον της ζωής. Είναι καλύτερο να σφάλεις, παρά να μην κάνεις τίποτα. Είναι καλύτερο να απορριφθείς από το να παραμένεις απλώς με τον εαυτό σου, φοβισμένος και χωρίς να παίρνεις καμιά πρωτοβουλία. Η απόρριψη φανερώνει την πιθανότητα της αποδοχής: είναι η άλλη πλευρά της αποδοχής. Εάν κάποιος απορρίπτει, κάποιος άλλος θα αποδεχτεί. Πρέπει κάποιος να κινείται συνεχώς για να βρει το κατάλληλο άτομο. Όταν τα σωστά άτομα συναντιούνται κάτι κάνει κλικ. Είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο, ταιριάζουν. Όχι ότι δε θα υπάρξουν διαφωνίες , όχι ότι δε θα υπάρξουν στιγμές θυμού και τσακωμών, όχι. Εάν ξ αγάπη είναι ζωντανή, θα υπάρχει και η διαφωνία. Μερικές φορές θα υπάρχουν και στιγμές θυμού. Αυτό απλώς δείχνει ότι η αγάπη είναι ένα ζωντανό φαινόμενο. Μερικές φορές, υπάρχει λύπη… επειδή οπουδήποτε υπάρχει ευτυχία είναι σίγουρο πως θα υπάρχει και λύπη.
Μην φοβάσαι την αγάπη. Μόνο ένα πράγμα υπάρχει που πρέπει κάποιος να φοβάται και αυτό είναι ο φόβος.
Πηγή: Φόβος, Osho, εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ