Η “Λαίδη Λίλιθ” (1868) είναι πίνακας του Άγγλου ζωγράφου Dante Gabriel Rossetti. Ο καλλιτέχνης ξεκίνησε τον πίνακα το 1864 με μοντέλο τη Φάννι Κόνφορθ και τον ολοκλήρωσε 4 χρόνια μετά.
Βουτηγμένη στο χάος του αισθησιακού ναρκισσισμού, με μια έκφρασή πάντοτε σκληρή, περιφρονητική και προκλητική συνάμα, θωπεύοντας έναν καθρέφτη και ατενίζοντας το μαγεμένο είδωλό της… αυτή είναι η πρώτη απ’ τις Γυναίκες, σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο. Η γυναίκα που δεν πλάστηκε απ’ το πλευρό του Αδάμ, μα στάθηκε ως ίση απέναντί του και το αγέρωχο ύφος της οποίας ήταν υπερβολικά αυθάδες απέναντι στο δημιουργό της. Μια γυναίκα που αρνήθηκε να υποταχτεί. Και έτσι η αρχέγονη αυτή Εύα μεταμορφώθηκε στη Λίλιθ, έναν τρομερό δαίμονα που χάνεται στις απαρχές των σκοτεινότερων παραδόσεων.
Ο Dante Gabriel Rossetti ένιωθε δέος απέναντι στα προ-αναγεννησιακά θρησκευτικά έργα, μα παράλληλα τον γοήτευε βαθιά η σκοτεινή όψη των απόκρυφων μύθων και των ρομαντικών παραδόσεων. Ακροβατώντας σε έναν κόσμο ανάμεσα στην ποίηση και την ζωγραφική, καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Η «Λίλιθ» του ξεχωρίζει για το προκλητικό της ύφος, το βαθιά χλωμό της πρόσωπο, τα ξασπρισμένα, σαν σύννεφα, ρούχα της, την έντονη αντίθεσή τους με τα βαθυκόκκινα, φλογερά μαλλιά της. Λες και ερωτοτροπεί η Θάλασσά με την Φωτιά.
Η αέναη κίνηση της χτένας σε συναρπάζει, καθώς η παλίρροια των κυμάτων των κόκκινων μαλλιών, σε υπνωτίζει μαγεύοντας σε. Ώσπου χάνεσαι μέσα τους· βυθίζεσαι στον κόσμο της Λίλιθ, στον κόσμο της αρχέγονης Γυναίκας – κάπου ανάμεσα στην κόλαση και στον παράδεισο.
Στο κάτω μέρος του κάδρου του πίνακα είναι γραμμένο το ακόλουθο σονέτο:
Of Adam’s first wife, Lilith, it is told
(The witch he loved before the gift of Eve,)
That, ere the snake’s, her sweet tongue could deceive,
And her enchanted hair was the first gold.
And still she sits, young while the earth is old,
And, subtly of herself contemplative,
Draws men to watch the bright web she can weave,
Till heart and body and life are in its hold.
The rose and poppy are her flowers; for where
Is he not found, O Lilith, whom shed scent
And soft-shed kisses and soft sleep shall snare?
Lo! as that youth’s eyes burned at thine, so went
Thy spell through him, and left his straight neck bent
And round his heart one strangling golden hair.
ΠΗΓΕΣ:
http://www.rossettiarchive.org/docs/s205.rap.html ,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%BB_%CE%A1%CE%BF%CF%83%CE%AD%CF%84%CE%B9 ,
http://ektos-ylhs.gr/blog-post_86-11/
