Οι Τρεις Ηλικίες της Γυναίκας είναι ελαιογραφία (180×180 cm) του Gustav Klimt, που ολοκληρώθηκε στην Αυστρία το 1905. Το έργο τοποθετείται στην Χρυσή Περίοδο του Κλιμτ, που περιλαμβάνει και άλλα δημοφιλή έργα, όπως το “Φιλί”. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη χρήση στολισμού και τη χρήση χρυσής και μεταλλικής μπογιάς. Το έργο αυτό είναι επίσης μέρος του κινήματος Αρτ Νουβό, λόγω της χρονικής περιόδου και των διακοσμητικών του στοιχείων. Σήμερα εκτίθεται στη Galleria Nazionale d’Arte Moderna στη Ρώμη της Ιταλίας.
Ο πίνακας παρουσιάζει τρεις γυναίκες σε διαφορετικές φάσεις ηλικίας, συμβολίζοντας τον κύκλο της ζωής. Οι τρεις γυναίκες είναι στο κέντρο του καμβά, και είναι το κεντρικό κομμάτι του έργου. Το φόντο έχει έλλειψη βάθους, πράγμα που το κάνει να φαίνεται αρκετά δισδιάστατο. Τα χρώματα είναι ουδέτερα και δημιουργούν ένα ξεκούραστο εφέ. Είναι φανερή στον Κλιμτ η κοινή χρήση χρωματιστών μοτίβων στα έργα του. Επίσης, υπάρχουν δύο κατακόρυφες αύρες μέσα στις οποίες βρίσκονται οι γυναίκες. Οι δύο νεότερες βρίσκονται σε μία μπλε αύρα που έχει ρευστά μοτίβα ψυχρών χρωμάτων. Η γηραιή γυναίκα βρίσκεται σε μία αύρα μόνη της, η οποία είναι γεμάτη με ένα λιγότερο ρευστό μοτίβο, με περισσότερους ευδιάκριτους διαχωρισμούς. Τα χρώματα αυτής της αύρας είναι θερμά και γήινα, σε αντίθεση με τους ψυχρότερους τόνους της προηγούμενης αύρας. Η γυναίκα και οι αύρες αλληλεπικαλύπτονται ελαφρά. Το πόδι της νεότερης γυναίκας πηγαίνει πίσω από την αριστερή αύρα, ενώ το κεφάλι της γηραιότερης έρχεται μπροστά από τη δεξιά αύρα.
Η νεαρότερη φιγούρα, ένα παιδί, συνδέεται με τη νεαρή γυναίκα, η οποία είναι η μητέρα της. Είναι τα μόνα δύο άτομα του πίνακα που αγγίζονται, ενώ επίσης έχουν ένα αραχνοΰφαντο μπλε ύφασμα να καλύπτει τα πόδια τους. Και οι δύο γυναίκες έχουν κλειστά τα μάτια τους. Η νεαρή γυναίκα έχει λουλούδια γύρω από το κεφάλι της, τα οποία συμβολίζουν την ομορφιά και την άνοιξη. Τα μαλλιά της είναι ανοιχτόχρωμα και πλούσια, σε αντίθεση με αυτή της γηραιότερης γυναίκας, η οποία διαχωρίζεται από τις άλλες δύο. Έχει το κεφάλι της στραμμένο αλλού και σκυφτό. Οι επιδράσεις του γήρατος είναι προφανείς μέσω του χαλαρού δέρματος, της πρησμένης κοιλιάς και των εμφανών φλεβών. Επίσης, διαφέρει από τη νεαρή γυναίκα και το παιδί στο ότι και τα δύο δικά της πόδια είναι τα μόνα που φαίνονται. Αυτό συμβαίνει ώστε ο παρατηρητής να μπορεί να δει την ασχήμια της ηλικίας της σε όλο το σύνολό της.
Έχει ενδείξεις της τεχνικής ζωγραφικής ιμπάστο, η οποία είναι κοινή στη δουλειά του Κλιμτ. Οι καλλιτεχνικές μέθοδοί του συμπεριλάμβαναν μείξη διαλυτών στεγνώματος στη μπογιά ζωγραφικής, ώστε να διαβεβαιωθεί ότι δεν υπήρχε ανεπιθύμητη γυαλιστερή όψη. Επίσης, επεξεργαζόταν ξανά τα έργα του, πράγμα το οποίο περιόριζε τον αριθμό των έργων που μπορούσε να δημιουργήσει ανά χρόνο.
Το 1911 ο πίνακας πήρε το χρυσό μετάλλιο στην Διεθνή Έκθεση της Ρώμης. Η ηλικιωμένη γυναίκα του πίνακα είναι εμπνευσμένη από το γλυπτό του Auguste Rodin “Old Courtesan”. Το μαύρο χρώμα ήταν ασυνήθιστο για τα περισσότερα έργα του Κλιμτ όμως παρουσιάζεται στα τελευταία συμβολικά έργα του. Την τελευταία περίοδο πριν τον θάνατο του Klimt τα περισσότερα έργα του έχουν σκούρο και μουντό φόντο που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τα πολλά διακοσμητικά στοιχεία και τα έντονα φωτεινά χρώματα των μορφών.
ΠΗΓΕΣ: https://el.wikipedia.org/wiki/Οι_Τρεις_Ηλικίες_της_Γυναίκας , http://mysteliospaths.blogspot.com/2014/04/blog-post.html ,
