Οι χαμένοι πίνακες του Ντιέγκο Βελάσκεθ

Ντιέγκο Βελάθκεθ ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ´. Αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου αιώνα, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Δυστυχώς, κάποιοι από τους πίνακες του μεγάλου ζωγράφου χάθηκαν με την πάροδο του χρόνου, και όμως εκατονταετίες αργότερα εμφανίστηκαν ξανά σε μέρη που κανένας δεν θα σκεφτόταν να ψάξει.

«Το πορτρέτο της Ολυμπίας Μαϊνταλκίνι Παμφίλι» -που φιλοτέχνησε στα μέσα του 17ου αιώνα ο κορυφαίος Ισπανός ζωγράφος Ντιέγο Βελάσκεθ βρέθηκε φέτος στην Ολλανδία.

Επί σχεδόν 300 χρόνια και συγκεκριμένα, από το 1724, ο πίνακας θεωρείτο χαμένος, ή κατά μία εκδοχή, κατεστραμμένος. Ωστόσο, σήμερα, η προσωπογραφία μίας από τις πιο ενδιαφέρουσες γυναικείες προσωπικότητες στην Ιστορία, επανήλθε στο φως στο Άμστερνταμ, αποκαταστάθηκε και  θα βγει σε δημοπρασία από τον οίκο Sotheby’s.

Με εκτιμώμενη τιμή στα 2-3 εκατ. στερλίνες, τον πίνακα θα διεκδικήσουν μεγάλοι συλλέκτες και διεθνή Μουσεία, καθώς, όπως τονίζει ο Τζέιμς ΜακΝτόναλντ, ειδικός σε κλασσικούς ζωγράφους του Sotheby’s, «ο Βελάσκεθ είναι ένας από τους αδιαφιλονίκητους τιτάνες της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ζωγραφικής. Η προσωπογραφία αυτή αναμφίβολα εξερεθίζει το ενδιαφέρον και των ειδικών, αλλά και των θαυμαστών του Βελάσκεθ».

Ο πίνακας υποβλήθηκε σε εξαντλητικές εξετάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί η αυθεντικότητά του και κατόπιν να αποκατασταθεί, προτού έλθει η στιγμή που θα παρουσιασθεί στους επίδοξους πλειοδότες του, 18 μήνες μετά την απόκτησή του από τον ολλανδικό Οίκο δημοπρασιών.

Επίσης, το μεγάλο ενδιαφέρον για τον πίνακα οφείλεται και στη μυθολογία που τον περιβάλλει, καθώς αναπαριστά μία από τις πιο επιδραστικές και με μεγάλη επιρροή γυναίκες του 17ου αιώνα στη Ρώμη. 

Η Ολυμπία Μαϊνταλκίνι Παμφίλι ήταν η «σκιώδης δύναμη» πίσω από τον παπικό θρόνο και νύφη, αλλά και -όπως θρυλείται- ερωμένη του Πάπα Ιννοκέντιου του 10ου. Η επονομαζόμενη και «Πάπισσα» (Παπέσσα), η Ντόνα Ολύμπια ήταν διαπρύσια φεμινίστρια, η οποία δεν δίσταζε να υπερασπισθεί τις πόρνες της Ρώμης. 

Σύμφωνα με τη συγγραφέα του βιβλίου «Ερωμένη του Βατικανού, η αληθινή ιστορία της Ολυμπίας Μαϊνταλκίνι», Ελεανόρ Χέρμαν, ήταν μία «σταρ της ροκ την εποχή του μπαρόκ».

«Γυναίκες απ′ όλο τον καθολικό κόσμο πήγαιναν στη Ρώμη και κάθονταν έξω από το παλάτι της για να ζητωκραυγάσουν στο πέρασμα της άμαξάς της».

«Δεν μπορούσαν να πιστέψουν πώς μία γυναίκα με τέτοια ταπεινή καταγωγή μπόρεσε να ανέλθει σε τέτοια αξιώματα, διοικώντας τις υποθέσεις του παπικού κράτους και της Καθολικής Εκκλησίας, ενός θεσμού όπου οι γυναίκες -τότε, αλλά και τώρα- αποκλείονται από κάθε βαθμίδα της εξουσίας του», προσθέτει η ίδια.

Η Ντόνα Ολυμπία καθόριζε την εξωτερική πολιτική και διόριζε καρδιναλίους. Βασιλείς και εστεμμένες απ′ όλη την Ευρώπη της έστελναν δώρα, χρυσό και διαμάντια, για να αποσπάσουν την εύνοιά της. Ο Πάπας Ιννοκέντιος δεν ελάμβανε καμία απόφαση, εάν πρώτα δεν συμβουλευόταν τη νύφη του.

«Οι κάτοικοι της Ρώμης άπλωναν επιγραφές πάνω από κάθε αναφορά με το όνομα του Πάπα, που έγραφαν Πάπας Ολυμπία 1η. Χαράσσονταν δε μετάλλια με τη μορφή της φέρουσα την παπική τιάρα και καθισμένη στον θρόνο του Αγίου Πέτρου», προσθέτει η Χέρμαν.

Βεβαίως, δεν ήταν αγαπητή στο παπικό περιβάλλον. Ένα καρδινάλιος μιλούσε για «την τερατώδη δύναμη μίας γυναίκας μέσα στο Βατικανό». Σύγχρονός της τόνιζε πως ποτέ άλλοτε ένας Πάπας είχε επιτρέψει «να άγεται και να φέρεται με τόσο απόλυτο τρόπο από μία γυναίκα», ενώ άλλος καρδινάλιος ονείδιζε το γεγονός ότι η διακυβέρνηση της Ρώμης «βρισκόταν στα χέρια μίας πόρνης».

Μία πλειάδα από καλλιτέχνες της Ρώμης, ζωγράφοι, μουσικοί, θεατρικοί συγγραφείς, έχαιραν της προστασίας και της βοήθειάς της. Αυτή βρισκόταν πίσω από την παραγγελία για την κατασκευή της Πηγής των Τεσσάρων Ποταμών (Φοντάνα ντέι Κουάτρο Φιούμι), το εκθαμβωτικό συντριβάνι στην Πλατεία Ναβόνα, που σήμερα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στην Αιώνια Πόλη.

«Ήταν μία γυναίκα με έντονα πάθη, κοφτερό μυαλό και μεγάλη γοητεία, η οποία προστάτευε αδύναμες γυναίκες από την αδικία των ανδρών. Επίσης ήταν άπληστη, υπολογίστρια και συχνά πολύ ψυχρή», τονίζει η ίδια συγγραφέας.

Λίγο μετά τον θάνατό της από βουβωνική πανώλη, το 1657, η Καθολική Εκκλησία έσπευσε να ξεριζώσει κάθε ίχνος αυτής της τολμηρής γυναίκας που κυβερνούσε τους πάντες.

Πολλά χρόνια νωρίτερα όμως, ο Βελάσκεθ πραγματοποιούσε το δεύτερο ταξίδι του στη Ρώμη και η διάσημη αυτή γυναίκα κάθισε ως μοντέλο του: «ο χρωστήρας του συνέλαβε τον χαρακτήρα της και σε αυτήν την προσωπογραφία μπορεί κάποιος να δει την αυστηρή και αταλάντευτη προσωπικότητά της», τονίζει ο ΜακΝτόναλντ.

Σήμερα έχει γίνει γνωστό, πως ο πίνακας κατέληξε στην Ολλανδία, όπου στη δεκαετία του ’80 εκτέθηκε σε δημοπρασία υπό την περιγραφή «ανώνυμου, της Ολλανδικής σχολής». Αγοράσθηκε από ιδιώτη συλλέκτη, ο οποίος τον κληροδότησε στον σημερινό του ιδιοκτήτη.

«Όταν μας έφεραν στον Sotheby’s τον πίνακα, δεν είχαν την παραμικρή ιδέα ότι επρόκειτο για έναν Βελάσκεθ. Όμως ένας συνάδελφος εντόπισε ένα μονόγραμμα και έναν αριθμό αρχείου στο πίσω μέρος του. Είδα λίγο αργότερα τον πίνακα και δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία πως, μόλο που είχε υποφέρει από το πέρασμα του χρόνου, επρόκειτο για το πορτραίτο που ο Βελάσκεθ φιλοτέχνησε με θέμα την Ντόνα Ολυμπία».

Ο οίκος έθεσε τον πίνακα στη διάθεση των ειδημόνων για τη ζωγραφική του Βελάσκεθ στη Βρετανία και σε όλον τον κόσμο. Όπως θυμάται ο ΜακΝτόναλντ «λίγο, λίγο, το ψηφιδωτό συμπληρωνόταν στη θέση του. Ήταν πολύ εντυπωσιακό. Όποιος έβλεπε τον πίνακα μαγευόταν από αυτόν, που για πολύ καιρό θεωρούνταν χαμένος και πιθανώς κατεστραμμένος για πάντα, αλλά τώρα αναδυόταν από τις στάχτες του».

Ένα ακόμη έργο τέχνης, ο πίνακας με τον «Ανώνυμο ιππότη» που για χρόνια βρισκόταν «παραμελημένος» στις αποθήκες του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) πλέον αποδίδεται στον μεγάλο μαέστρο του πινέλου, Ντιέγκο Βελάσκεθ.

Σύμφωνα με τον Χαβιέρ Πορτούς, επικεφαλής συντηρητή του τμήματος ισπανικής ζωγραφικής έως το 1700 του Μουσείου του Πράδο, ο πίνακας αποτελεί μία προσωπογραφία του Χουάν ντε Κόρδοβα, εμπορικού απεσταλμένου του βασιλιά Φιλίππου Δ’ στη Ρώμη, που είχε βοηθήσει τον σεβιλιάνο ζωγράφο στην αγορά έργων για λογαριασμό του μονάρχη, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ιταλία.

Στη μελέτη του ο Πορτούς υποστηρίζει πως ο πίνακας ενδέχεται να έχει φιλοτεχνηθεί, κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του Βελάσκεθ στην Ιταλία (1649-51) και πως ο πίνακας τούτος έχει πολλά κοινά με την αντίστοιχη προσωπογραφία του ντε Παρέχα (1650), που βρίσκεται επίσης στο ΜΕΤ, αλλά και με τα κατοπινά του πορτραίτα.

Ο Πορτούς αφιέρωσε τρία χρόνια στη μελέτη αυτού του πίνακα με το «άγνωστο μοντέλο» και βρίσκει στην αυθορμησία της εκτέλεσής του το καλύτερο πειστήριο και εγγύηση της πατρότητάς του. Είναι κλασσικό δείγμα ενός Βελάσκεθ που με λιγοστές πινελιές κατορθώνει να δώσει ένα πλούσιο αποτέλεσμα.

Εκτελεσμένο με περισσή ελευθερία και μικρά τελειώματα, δεν νοιάζεται να αμβλύνει τα περιγράμματα του μοντέλου, αδιαφορώντας εάν διακρίνονται οι πινελιές. Οι αυτοσχεδιασμοί του είναι σοφά υπολογισμένοι, με σιγουριά και με μία δόση έπαρσης. Η επιφάνεια του πίνακα μοιάζει με έναν αναβρασμό από πινελιές, που δείχνουν να μην είναι συντονισμένες μεταξύ τους, που όμως εάν κάποιος κάνει ένα-δύο βήματα πίσω βλέπει πως όλα βρίσκονται στη φυσική τους θέση.

Ο Πορτούς διακρίνει στην ακατάστατη κόμη του μοντέλου, την φυσικότητα του Βελάσκεθ, του ζωγράφου που με τον καλύτερο τρόπο εξέφρασε το πνεύμα της Αντιμεταρρύθμισης: αληθοφάνεια, παράστημα, αξιοπρέπεια και εγγύτητα προς το πραγματικό. Ιδίως εκείνο που του τράβηξε την προσοχή είναι η «βρώμικη πινελιά» στην εκτέλεσή του, την πρόθεση του δημιουργού να μην αναζητήσει ένα «πολύ καθορισμένο» τελικό αποτέλεσμα. Τα όρια του προσώπου δεν είναι ολότελα καθορισμένα, «αλλά αμφίσημα», τονίζει. «Όλο το προφίλ του μοντέλου είναι πολύ δυναμικό. Στη ζώνη του στήθους, ή στο πίσω μέρος του αυχένα έχουν διαλυθεί οι γραμμές ανάμεσα στο σώμα και το υπόβαθρο μέσα σε μία πλατιά φωτεινή ζώνη», γράφει ο ίδιος, τονίζοντας πως είναι ένα διάστικτο πορτραίτο, χαρακτηριστικό του ύφους του Βελάσκεθ. Αλλά και το φόντο του πίνακα είναι ουδέτερο, άπειρο, το τίποτα, με μία σκιά που διατρέχει και περιβάλλει με θαυμαστό τρόπο όλα τα υπόβαθρα και στους υπόλοιπους πίνακες του Βελάσκεθ

Ακόμα ένας πίνακας αποκαλύφθηκε ότι ανήκει στον Ισπανό καλλιτέχνη πριν ένα χρόνο. To μουσείο Prado στη Μαδρίτη παρουσίασε ένα “άγνωστο” πορτρέτο του βασιλιά Φιλίππου Γ’ που αποδίδεται στον Ντιέγο Βελάσκεθ, το οποίο ανακάλυψε αμερικανός συλλέκτης που το δώρισε στο μουσείο.

“Είμαι ευτυχής και περήφανος που ο “μικρός πίνακάς” μου μπόρεσε να βρεθεί εδώ στη Μαδρίτη”, δήλωσε ο συλλέκτης Ουίλιαμ Μπ. Τζόρνταν, ειδικός της ισπανικής ζωγραφικής, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του πίνακα στη Μαδρίτη.

Το έργο παρουσιάζει τον βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο Γ’ που κυβέρνησε από το 1598 έως το 1621. Σύμφωνα  με το Μουσείο του Πράδο, το πορτρέτο χρονολογείται στο 1627 και είναι ένα σχέδιο που πραγματοποιήθηκε για άλλο έργο του Βελάσκεθ “Lα expulsion de los Moriscos” το οποίο καταστράφηκε σε πυρκαγιά το 1734 πριν από την κατασκευή του μουσείου. Η έκθεση περιλαμβάνει και άλλους πίνακες που έχουν σχέση με το πορτρέτο, κυρίως έναν Τιτσιάνο που παρουσιάζει τον Φίλιππο Γ’ παιδί, και πίνακες που φέρεται να ενέπνευσαν τον μεγάλο ζωγράφο για να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο. Τον Δεκέμβριο του 2016, ο Τζόρνταν δώρισε το “Πορτρέτο του Φίλιππου Γ’” στους Αμερικανούς Φίλους του Μουσείο του Πράδο. Το ίδρυμα το μετέφερε στη συνέχεια στο μουσείο για έκθεσή του στη μόνιμη έκθεση. Ο Αμερικανός ανακάλυψε τον πίνακα το 1988 που έφερε τίτλο “Πορτρέτο ενός άνδρα” και είχε αποδοθεί σε άλλον ζωγράφο, κατά τη διάρκεια δημοπρασίας στο Λονδίνο. Μετά τις εργασίες αποκατάστασης του πίνακα, ο Τζόρνταν εξέφρασε την υπόθεση ότι επρόκειτο για Βελάσκεθ. Το Prado το επιβεβαίωσε έπειτα από μελέτη του έργου και σύγκρισή του με άλλους πίνακες του ζωγράφου.

Πηγές: https://m.huffingtonpost.gr/amp/entry/o-chamenos-pinakas-toe-velasketh-kai-e-ischere-yenaika-piso-apo-to-portreto-tes-papissas-ntona-olempia_gr_5d10802ae4b0a39418652f10/# , https://www.newsit.gr/kosmos/thammeno-diamanti-stis-apothikes-mouseiou-apokalyfthike-pos-einai-ergo-tou-ntiego-velasketh/2756436/amp/

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *