Ο Γκουίντο Ρένι, ο οποίος φεύγει από την ζωή σαν χθες το 1642, ήταν Ιταλός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Μπαρόκ. Γεννήθηκε το 1575 και υπήρξε αρχικά μαθητής του Φλαμανδού Ντιονίζιο Κάλβααρτ, ενώ στη συνέχεια φοίτησε στην Ακαδημία των Καράτσι. Μετά το 1600 μετακόμισε στη Ρώμη, όπου φιλοτέχνησε τη “Σταύρωση του Αγίου Πέτρου” (1604-5, Μουσείο Βατικανού) και εργάστηκε για τη διακόσμηση δύο παρεκκλησιών.
Στη συνέχεια επέστρεψε στην Μπολόνια και ζωγράφισε τον “Ο Σαμψών θριαμβευτής” (1611-12, Εθνική Πινακοθήκη, Μπολόνια), έργο στο οποίο διακρίνεται η έντονη επίδραση του κλασικού αισθητικού ιδεώδους της αρμονίας, και ολοκλήρωσε την περίφημη σύνθεση “Η σφαγή των αθώων” (1611, Εθνική Πινακοθήκη, Μπολόνια), η οποία προαναγγέλλει τον Νικολά Πουσέν.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από την βιβλική σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ που διέταξε ο Ηρώδης όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Εικονίζει μια σειρά επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα δημιουργώντας μια εικόνα στην οποία επικρατεί το χάος, η σύγχυση και αναταραχή.
Ο Ρένι εργάστηκε επίσης για ένα διάστημα στο παρεκκλήσι του Σαν Τζενάρο στη Νάπολη και ζωγράφισε πλήθος πινάκων με θέματα μυθολογικά, όπως οι τέσσερις πίνακες που περιγράφουν την Ιστορία του Ηρακλή, Ο ιερός έρωτας και ο βέβηλος έρωτας και “Η Αταλάντη και ο Ιππομένης” (1622-25, Εθνικό Μουσείο Καποντιμόντε, Νάπολη).
Στην μυθολογία ο Ιππομένης ήταν ένας από τους μνηστήρες και τελικώς σύζυγος της Αταλάντης. Η Αταλάντη, επειδή δεν ήθελε να παντρευτεί, ζητούσε από τον καθένα από τους μνηστήρες της να παραβγεί στο τρέξιμο μαζί της. Επειδή ήταν πολύ γρήγορη, πάντα κέρδιζε σε αυτό τον αγώνα. Ο έξυπνος Ιππομένης όμως ζήτησε τη βοήθεια της θεάς Αφροδίτης. Η θεά έδωσε στον Ιππομένη τρία χρυσά μήλα. Στον αγώνα λοιπόν, όποτε η Αταλάντη κόντευε να προφθάσει τον Ιππομένη, αυτός της πετούσε ένα από τα μήλα. Η Αταλάντη σταματούσε για να το μαζέψει και έτσι ο Ιππομένης τερμάτισε πρώτος και κέρδισε το στοίχημα και την Αταλάντη γυναίκα του. Ο Ιππομένης όμως, πάνω στη χαρά του, ξέχασε να ευχαριστήσει και να θυσιάσει στην Αφροδίτη. Αντίθετα, πήρε την Αταλάντη και πήγαν στον ναό του Διός Καλλινίκου , όπου ενώθηκαν σαρκικά στο εσωτερικό του ναού. Ο Δίας οργισμένος από την ιεροσυλία, τους μεταμόρφωσε σε λιοντάρια. Αργότερα, η Κυβέλη τους λυπήθηκε και τους εξασφάλισε δια βίου παίρνοντάς τους για να σέρνουν το άρμα της.
Ο Γκουίντο Ρένι διακρίθηκε για τον κλασικό ιδεαλισμό του στην απόδοση μυθολογικών και βιβλικών θεμάτων, επηρεασμένος από τον κλασικισμό των ζωγράφων της οικογένειας Καράτσι (Carracci). Εκτός από την οικογένεια Καράτσι, οι κύριες πηγές έμπνευσης του Γκουίντο Ρένι υπήρξαν οι νωπογραφίες του Ραφαήλ και τα αρχαία ελληνικά γλυπτά.
Στους μυθολογικούς και θρησκευτικούς του πίνακες, ο Ρένι διαμόρφωσε μια τεχνοτροπία που άμβλυνε την υπερβολή και την πολυπλοκότητα του μπαρόκ με μια κλασική αρμονία. Το έργο του αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην εξέλιξη του Μπαρόκ και οι μυθολογικές και θρησκευτικές συνθέσεις του τον ανέδειξαν σε ένα από τους διασημότερους ζωγράφους της εποχής του στην Ευρώπη και σε πρότυπο για τους Ιταλούς καλλιτέχνες του Μπαρόκ.
ΠΗΓΕΣ: http://peritexnisologos.blogspot.com/2014/03/guido-reni-1575-1642.html , https://www.timesnews.gr/gkoy-nto-reni-1575-1642-italos-zografos-toy-mparok-apo-toys-spoydaioteroys-toy-16oy-aiona/
