Την ημέρα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, ο Νικ Νταν επιστρέφει σπίτι και ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του, η Έιμι, έχει εξαφανιστεί. Η εξαφάνισή της λαμβάνει ισχυρή κάλυψη από τον τύπο και τα μίντια καθώς η Έιμι ήταν η έμπνευση των γνωστών παιδικών βιβλίων Amazing Amy που έγραψαν οι γονείς της. Σύντομα οι υποψίες ότι έχει δολοφονηθεί πέφτουν πάνω στον Νικ και η αμήχανη συμπεριφορά του ερμηνεύεται από τα μίντια ως ψυχοπαθολογική. Οσο η εικόνα του τέλειου ευτυχισμένου ζευγαριού καταρρέει, όσο μυστικά και ψέματα θολώνουν την αντίληψή μας για το αθώο και το ένοχο, ανατριχιαστικές υποψίες στοιχειώνουν τις σκέψεις όλων: Σκότωσε ο Νικ τη γυναίκα του; Που εξαφανίστηκε το κορίτσι;
Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου με τίτλο «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» της Τζίλιαν Φλιν, το οποίο μετά τη δημοσίευσή του, το 2012, δεν άργησε καθόλου να μετατραπεί σε ένα σπουδαίο λογοτεχνικό φαινόμενο – ένα ακραία δημοφιλές, με ασταμάτητη κυκλοφορία, αγωνιώδες μπεστ σέλερ που κρατάει τον θεατή απορροφημένο στις σελίδες του. Επίσης εντελώς άκοπα μετατράπηκε σε απόλυτο θέμα συζήτησης, του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού κόσμου, αναγκάζοντας ακόμη και τους μη παραδοσιακούς αναγνώστες να ασχοληθούν με τη μυστηριώδη εξέλιξη της ανθρώπινης, κατά τα άλλα, ιστορίας του.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αμερικανό σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Όσκαρ Μπεν Άφλεκ και την εκπληκτική Ρόζαμουντ Πάικ.Το σενάριο της ταινίας υπογράφει η ίδια η συγγραφέας του βιβλίου, η οποία ακολουθεί τρεις διαφορετικές αφηγηματικές γραμμές: ο Νικ μάς εισάγει στο μυστήριο του παρόντος και τον εφιάλτη που βιώνει, το ημερολόγιο της Εϊμι μας επιστρέφει στο παρελθόν, στην αρχή της ειδυλλιακής σχέσης και στη σταδιακή φθορά του γάμου, και, μετά όταν όλα ανατρέπονται, οι δυο φωνές συναντιούνται, ή μάλλον συγκρούονται μετωπικά, επιτρέποντάς μας να δούμε το σύνολο της τρομακτικής εικόνας.
Η Φλιν έχει υφάνει ένα τρομερό αστυνομικό μυστήριο γεμάτο αγωνία, έχει τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια μας με μία ευρηματική ανατροπή, έχει εισάγει κατάμαυρο χιούμορ στην προσέγγιση της διαδικής ευθύνης σ’ ένα γάμο και μάς έχει αφήσει παραζαλισμένους μπροστά σ’ ένα εγκεφαλικό παζλ που ακόμα προσπαθούμε να αποσαφηνίσουμε. Το φιλμ δεν κουράζει παρά τη μεγάλη του διάρκεια και αναδεικνύει τη Ρόζαμουντ Πάικ και το ομολογουμένως κρυμμένο ταλέντο της, σε αντίθεση με την εμφάνιση του Μπεν Άφλεκ. Η ταινία απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με τα συνολικά έσοδα να φτάνουν τα 368 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Σκηνοθεσία και Α’ Γυναικείου Ρόλου – Δράμα για την ερμηνεία της Πάικ, η οποία έλαβε επίσης υποψηφιότητα για BAFTA και Screen Actors Guild Award Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο και για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.
“Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε” αποτελεί ένα απατηλό αστυνομικό θρίλερ που εξελίσσεται – μεταξύ άλλων – πάνω στην ανατομία του γάμου ως θεσμού στη σημερινή δυτική κοινωνία. Σε σχέση με την ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ το βιβλίο πλεονεκτεί στην κατανόηση της «Έιμι». Στο μυθιστόρημα η φωνή της είναι πιο ξεκάθαρη, τα κίνητρα της πιο κατανοητά, η τρέλα της πιο χειροπιαστή. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να καλύψει την συγκεκριμένη αδυναμία της ταινίας με ένα πιο οξύ κοινωνικό σχόλιο για τα media και τον κανιβαλισμό τους καθώς και μια απροσδόκητη αλλά τελικά πολύ έξυπνη επένδυση στο μαύρο χιούμορ και τον σαρκασμό. Το «Gone Girl» στον κινηματογράφο αγγίζει τα όρια της σάτιρας και κατορθώνει έτσι να αναδείξει τη φαρσική συνθήκη του γάμου των πρωταγωνιστών και ταυτόχρονα κάθε γάμου που απαιτεί την «εξαφάνιση» των εμπλεκομένων προσωπικοτήτων προκειμένου να πετύχει.
Όσο οι πτυχές του σεναρίου ξεδιπλώνονται, τόσο ο Φίντσερ δημιουργεί κάτι που ξεπερνά το παιχνίδι του μυαλού και εξελίσσεται σε ανατομία της ανθρώπινης φύσης, μελέτη των κοινωνικών συμβάσεων και ψυχολογική διατριβή: πώς μπορούμε να εξαφανιστούμε σ’ ένα γάμο, πώς μπορούμε να χάσουμε το δρόμο, τον εαυτό μας, την ευτυχία μας; Ο Φίντσερ μεταφέρει στο πανί όλη την αφηγηματική ένταση, την αγωνία και το σκοτεινό, πικρό σαρκασμό απέναντι στο ροζ αμερικανικό όνειρο. Παρ’όλα αυτά, σε ορισμένες στιγμές τραβάει λίγο παραπάνω το σχοινί του σαρκασμού και αγγίζει τα όρια της γελοιότητας στην προσπάθεια του να αποδώσει όλο το λογοτεχνικό μεγαλείο της Φλιν. Σε γενικές γραμμές όμως η ταινία είναι βίαιη, αστεία, απολαυστική και συγχρόνως καθηλωτική καθώς στροβιλίζεται σ’έναν κόσμο βυθισμένο στη ματαιοδοξία, την απληστία και τα ταπεινότερα κίνητρα. τη σύγχρονη Αμερική.
Πηγές:
http://flix.gr/cinema/gone-girl-review.html
https://www.ishow.gr/productionSynopsis.asp?guid=D0A3A524-D5F1-4829-8AC4-9C69C606BB7E
https://www.athinorama.gr/cinema/article/to_koritsi_pou_eksafanistike-2501883.html
https://www.oneman.gr/pop-code/t/cinema/listes/oi-tainies-poy-nikhsan-ta-vivlia.3074025.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1)
