Αμερικανικός Νότος, 1962. Η 22χρονη Σκίτερ επιστρέφει από το κολέγιο, αποφασισμένη να γίνει συγγραφέας, παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της, που προτιμά να τη δει παντρεμένη. Σύντομα θα πάρει μια απόφαση, που θα αναστατώσει όχι μόνο τις ζωές των δικών της ανθρώπων, αλλά και ολόκληρη την κωμόπολη Τζάκσον: να πάρει συνεντεύξεις από τις έγχρωμες γυναίκες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη φροντίδα εύπορων οικογενειών της περιοχής…
Οι Υπηρέτριες (The Help) είναι μια ταινία που έκανε την έκπληξη στην Αμερική μιας και απέφερε άκρως ικανοποιητικές εισπράξεις για δραματική ταινία. Η ιστορία είναι βασισμένη σε βιβλίο, συγκεκριμένα το μυθιστόρημα του 2009 “The Help” της Αμερικανίδας Kathryn Stockett που βρέθηκε για πολύ καιρό στη πρώτη θέση της λίστας των τίτλων-φαινομένων της New York Times. Το βιβλίο αφηγείται πραγματικές ιστορίες απάνθρωπης εκμετάλλευσης αφρο-αμερικανίδων γυναικών σε σπίτια πλούσιων λευκών στις αρχές του 1960. Η δε ταινία, ενώ είναι απλή θεματικά, χειρίζεται ένα δύσκολο θέμα, την κοινωνική αναταραχή στην “παραμυθένια” Αμερική των 60s.
Στο Jackson του Mississipi, λοιπόν, παρακολουθούμε τη ζωή των λευκών ευκατάστατων κυριών και των μαύρων υπηρετριών τους. Τα φαινόμενα ρατσισμού, τα κομπλεξικά σύνδρομα και η υποκρισία δίνουν και παίρνουν, μιας και τους εμπιστεύονται την φροντίδα των λευκών παιδιών τους ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύεται να χρησιμοποιούν την ίδια τουαλέτα γιατί είναι μαύρες και…κουβαλάνε αρρώστιες (!) και στην πρώτη ευκαιρία θα της κατηγορήσουν εύκολα για κλέφτρες.
Η Eugenia “Skeeter” Phelan (Emma Stone) διαφέρει απ’ τις υπόλοιπες κοπέλες της ηλικίας της και την κυριλέ κοινωνία, την ενδιαφέρει να ακολουθήσει καριέρα συγγραφέως και όχι να βρει έναν άντρα να μεγαλοπιαστεί, να κάνει παιδιά, να ζει σε σπιταρόνα και να αποτελεί μέλος της ‘καλής’ κοινωνίας. Συν τοις άλλοις έχει μέσα της ζεστή καρδιά, αφού την έχει σημαδέψει η ανατροφή απ΄την δική της μαύρη νταντά και η ‘ξαφνική’ της αποχώρηση.
Τρέφει λοιπόν μια ιδιαίτερη συμπάθεια στις μαύρες υπηρέτριες και εμπνεόμενη απ’τη ζωή τους και αυτά που εκστομίζουν μπροστά οι αφεντικίνες τους, αποφασίζει να τις πιέσει λίγο και να γράψει ένα βιβλίο που να διηγείται τις ιστορίες τους. Σύντομα, λοιπόν, αρχίζει να συγκεντρώνει υλικό με θέμα τις γυναίκες-υπηρέτριες που μεγάλωσαν τις κόρες των πλουσίων της περιοχής. Οι έρευνές της όμως θα την οδηγήσουν σε κάποια σκοτεινά μονοπάτια που, για το καλό της πόλης, θα ήταν καλό να μείνουν απάτητα και ανεξερεύνητα. Ωστόσο, η Έιμπελιν, υπηρέτρια της καλύτερης φίλης της Σκίτερ, έχει ήδη αρχίσει να μιλά, και αυτά που λέει δεν μπορούν πια να αποσιωπηθούν…
Η Σκίτερ, την οποία υποδύεται η Emma Stone, που μεγάλωσε και η ίδια στα χέρια μιας Αφροαμερικανής, θέλησε να πει την ιστορία των “υπηρετριών”, προκαλώντας σάλο στην τοπική κοινωνία, αλλά και σε ολόκληρη την Αμερική.
Η αφήγηση στην ομώνυμη ταινία είναι καθαρά λογοτεχνική, καθώς μια συγγραφέας χρησιμεύει ως καταλύτης για την εξομολόγηση των μαύρων γυναικών που αναγκάστηκαν να δουλέψουν ως πολυτελείς σκλάβες για να μεγαλώσουν τα παιδιά λευκών και κυρίως ανεύθυνων, μητέρων, κάτω από συνθήκες τόσο περιοριστικές, που δεν απείχαν και πολύ από την πραγματική δουλεία. Το «λευκό» μάτι διευκολύνει τον θεατή να μπει στη θέση του προοδευτικού που κατανοεί την ιστορία της άλλης πλευράς.
Η ταινία του σκηνοθέτη Τέιλορ, που είναι παιδικός φίλος της συγγραφέως, επικεντρώνεται στο μικρόκοσμο της ματαιόδοξης κοκέτας του Νότου, με αποκορύφωμα τον εκδικητικό παλιοχαρακτήρα που ενσαρκώνει η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ. Στον αντίποδα της βρίσκεται η ευαίσθητη, ενωτική Σκίτερ, η φωνή της συνείδησης και η δύναμη πίσω από τη συμμαχία των υπηρετριών, μια νεαρή, που αδυνατεί να συγχωρήσει τη μητέρα της για την ανεπίτρεπτα προσβλητική συμπεριφορά της απέναντι στη γυναίκα που τη μεγάλωσε- την υποδύεται η θρυλική Σίσιλι Τάισον. Οι Υπηρέτριες βλέπονται με ενδιαφέρον χάρη στη ροή του σεναρίου, και κυρίως επειδή οι αφροαμερικανές ηθοποιοί έχουν κάτι να πουν και κυρίως να δείξουν, πέρα από την επιδερμική και σχηματική προσέγγιση των σουσούδων που τις καταδυνάστευαν.
Την παράσταση φυσικά κλέβουν οι δύο πρωταγωνιστικοί ρόλοι των μαύρων υπηρετριών με το μεγαλύτερο μέρος των διηγήσεων να είναι ειδωμένο απ’τη μεριά της ‘Ειμπελιν. Πρόκειται για μια γυναίκα πληγωμένη απ’το χαμό του γιου της πιστεύοντας φυσικά ότι τον σκότωσαν και υπερβολικά ανεκτική, ερμηνεύεται στιβαρά με συγκρατημένη απελπισία και σοβαρότητα απ’την Viola Davis, ενώ το άλλο άκρο είναι η φωνακλού και εκδικητική Minnie με μια φοβερή ερμηνεία από την Octavia Spencer που τιμήθηκε τελικά και με το βραβείο Oscar.
Η ταινία υπήρξε υποψήφια και για το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου. Εξάλλου, διακρίθηκε σε μια σειρά από οργανώσεις πέραν της Ακαδημίας Αμερικανικού κινηματογράφου (Χρυσή Σφαίρα, BAFTA, και πλήθος άλλων κινηματογραφικών ενώσεων) και αγαπήθηκε από το κοινό παγκοσμίως ως μια ταινία που αγγίζει ένα κομμάτι της ιστορίας της Αμερικής και μια πραγματικότητα που όσο και αν έχουν προχωρήσει τα πράγματα, δυστυχώς παραμένει στον κοινωνικό πυρήνα.
ΠΗΓΕΣ: https://www.lifo.gr/guide/cinema/1819 , http://www.filmboy.gr/2011/11/review-help.html , https://www.news247.gr/psixagogia/cinema/oi-ypiretries-to-film-gia-tis-rizes-toy-fyletikoy-ratsismoy-stis-ipa-piso-sti-dekaetia-toy-60.6398695.html
