17 Ιουνίου του 2014. Ο Eric Garner, ένας 43χρονος πατέρας έξι παιδιών που ζούσε στην Νέα Υόρκη στριμώχθηκε από 4 αστυνομικούς. Σύμφωνα με την αστυνομία κατηγορείται για παράνομη πώληση αφορολόγητων τσιγάρων. Σύμφωνα με τον Ramsey Orta, ο οποίος ήταν μπροστά στο περιστατικό, το μόνο που είχε κάνει ο Garner για να παρενοχληθεί από την αστυνομία, ήταν ότι μπήκε στη μέση να σταματήσει ένα καυγά. Δεν έχει και τόσο σημασία ο λόγος της σύλληψης, αλλά η υπέρμετρη βία κατά την διάρκεια αυτής.
Ο Eric Garner βρίσκεται ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο. Ο αστυνομικός Daniel Pantaleo μαζί με τους συνάδελφους του έχουν ακινητοποιήσει τον Eric, ενώ ο συγκεκριμένος τον σφίγγει στον λαιμό. Ο Garner επαναλαμβάνει 11 φορές τις λέξεις “I can’t breathe” μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Όταν φτάνει στο νοσοκομείο, ανακοινώνεται ο θάνατός του.
25 Μαΐου του 2020. Ο George Floyd, ένας 46χρονος που ζούσε στην Μινεάπολη φέρεται να αγοράζει από ένα ψιλικατζίδικο ένα πακέτο τσιγάρα με πλαστό χαρτονόμισμα. Οι δύο πρώτοι αστυνομικοί έφτασαν στο κατάστημα τέσσερα λεπτά μετά την καταγγελία και πλησίασαν το αυτοκίνητο που είχε επιβιβαστεί ο Floyd, μετά την έξοδο του από το ψιλικατζίδικο. Μάλιστα, ο ένας εκ των δύο τράβηξε λίγο αργότερα το όπλο του, χωρίς όμως να έχει διασαφηνιστεί η αιτία για αυτή του την κίνηση.
Τον βγάζουν έξω από το όχημα του, του φορούν χειροπέδες, ενώ στην προσπάθεια να τον βάλουν στο περιπολικό, τον ξαπλώνουν στο έδαφος. Ο αστυνομικός Derek Chauvin πιέζει με το γόνατό του τον λαιμό του Floyd, που κείτεται στο έδαφος. Ο Floyd επαναλαμβάνει 16 φορές τις λέξεις “I can’t breathe”, όμως ο αστυνομικός δεν παίρνει το πόδι του από τον λαιμό του, ακόμα και όταν ο George χάνει τις αισθήσεις του. Όταν φτάνει στο νοσοκομείο, ανακοινώνεται ο θάνατός του.
Βλέπετε εσείς κάποια διαφορά στις δύο ιστορίες; Η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Ένας Αφροαμερικανός δολοφονείται από αστυνομικούς. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει ανάσα επειδή κάποιος άλλος δεν τον αφήνει. Επειδή κάποιος θεωρεί ότι είναι ανώτερος του άλλου που έχει κάτι διαφορετικό από αυτόν. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι, θα ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να ανασάνει.
