Προσδοκία
Εκεί που κατοικώ
δέντρα ξεφυτρώνουν
σ’ άγονα σπίτια
κι οι καμάρες
τρέφουν κισσούς
που μας τυλίγουν σαν σάβανα.
Εκεί που κατοικώ
χάνεται η ζωή•
πού και πού
καρφώνω κάτι σταυρούς
πάνω απ’ τα σπίτια των γνωστών
από φόβο
μην είναι νεκροί.
Εκεί που κατοικώ
Η φωνή δεν μύρισε
συγγνώμη.
Τα μυαλά ξεθώριασαν
και η ελπίδα
χωρίς ευχή.
Εκεί που κατοικώ
Σπόρους κεντώ
Περιμένοντας ν’ ανθίσουν
τα λουλούδια της άνοιξής μου.
Πηγή: Ανάβαση, Δημήτρης Αθανασέλος, εκδ. Πνοή
Ακούστε το εδώ:
