Η υποψήφια για Pulitzer Prize και Tony Award Σάρα Ρουλ εμπνέεται από τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης και γράφει με ευαισθησία και χιούμορ μία σύγχρονη εκδοχή του. Ένα έργο γεμάτο από ήχους, μουσική και τραγούδι που μιλάει για την δύναμη της αγάπης και τα λεπτά όρια που χωρίζουν την ζωή από τον θάνατο.
Το έργο, μία ανανεομένη εκδοχή του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης, είναι ιδωμένο από την πλευρά της Ευρυδίκης και τοποθετείται σε έναν Κάτω Κόσμο με αναφορές στον κόσμο της Αλίκης των Θαυμάτων. Εδώ, -αντίθετα με τον πρωτότυπο μύθο και άλλες εκδοχές του- η Ευρυδίκη, που δοκιμάζεται από το δίλημμα να επιστρέψει στη γη με τον Ορφέα ή να παραμείνει στον Άδη με τον πατέρα της, είναι εκείνη που προκαλεί τον Ορφέα να στραφεί και να την κοιτάξει. Οι πέτρες κατέχουν τη λειτουργία του Χορού της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, προβαίνουν σε σχολιασμούς, κάνουν παραινέσεις προς τους ήρωες, ωστόσο δεν παρεμβαίνουν στα γεγονότα και δεν προωθούν τη δράση. Το έργο ανατέμνει τις ερωτικές σχέσεις, την αγάπη, τις διόδους επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους και τη διαπερατότητα μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και εκείνου των νεκρών, επιχειρώντας ν’ ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ζωής.
Η Σάρα Ρουλ είναι βραβευμένη Αμερικανίδα συγγραφέας θεατρικών έργων και δοκιμίων, έχει επίσης εκδώσει μια ποιητική συλλογή. Διδάσκει στο School of Drama του Πανεπιστημίου Yale και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του σύγχρονου γυναικείου (και μη) αμερικανικού θεάτρου αυτού του αιώνα. Πολυγραφότατη, με βραβευμένα έργα τα οποία παρουσιάζονται συνέχεια και σημειώνουν πολλές παραστάσεις σε ολόκληρη την Αμερική. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει η Ευρυδίκη που γράφτηκε το 2003. Η ίδια έχει μετατρέψει το έργο σε λιμπρέτο για το ομώνυμο οπερετικό έργο του Matthew Aucoin που πρωτοπαρουσιάστηκε στην όπερα του Λος Άντζελες το 2020.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της γραφής της είναι η ενασχόλησή της με το παρελθόν, τόσο σε επίπεδο θεματολογίας, όσο και σε επίπεδο προσώπων. Καταφέρνει με έναν μοναδικά υπέροχο τρόπο να βάζει το παρελθόν να συνδιαλέγεται με το παρόν, αποδεικνύοντας ότι ο χρόνος είναι μια σχετική έννοια, καθώς τα προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους είναι διαχρονικά. Εστιάζει περισσότερο στις διαπροσωπικές σχέσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στην γυναικεία ψυχολογία και ψυχοσύνθεση.
Η “Ευρυδίκη” γράφτηκε προς τιμήν του πατέρα της Ρουλ, ο οποίος πέθανε από καρκίνο το 1994 και αποτέλεσε μια ευκαιρία για τη συγγραφέα προκειμένου να συνομιλήσει μαζί του μετά τον θάνατό του. Το έργο δίνει έμφαση στη χρήση των λέξεων και στην κατανόηση της γλώσσας, μία εμμονή που η Ρουλ οφείλει στον πατέρα της, ο οποίος κάθε Σάββατο πήγαινε τις κόρες του για πρωινό και τις μάθαινε από μια καινούργια λέξη μαζί με την ετυμολογία της. Πολλές από εκείνες τις λέξεις συναντώνται στο έργο της “Ευρυδίκη”.
Στο έργο παρουσιάζεται ο θάνατος και η λύπη που προκαλεί ο αποχωρισμός από τα αγαπημένα πρόσωπα όπως και η ιδιαίτερα αγαπημένη σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης. Η συγγραφέας όμως δεν ήθελε να παρουσιάσει τον πόνο της μέσα από μια βαριά πένθιμη ατμόσφαιρα αλλά με έναν κάπως πιο ανάλαφρο ποιητικό τρόπο με μουσική, με χορό, με φωνές και με τραγούδια, ένα είδος μαύρου μιούζικαλ.
Καθώς η Ευρυδίκη δέχεται την πρόταση γάμου που της κάνει ο Ορφέας, παίρνει ταυτόχρονα και ένα γράμμα, που της φέρνει ο άρχοντας του κάτω κόσμου. Το γράμμα το έχει στείλει ο νεκρός πολυαγαπημένος της πατέρας
τον οποίο πάει να βρει, με ένα ασανσέρ που μέσα του πέφτει η βροχή της λήθης. Μετά από τη συνάντησή τους στον Κάτω Κόσμο όπου και οι δύο προσπαθούν να θυμηθούν προβληματίζεται για το αν θέλει να μείνει στον Άδη, στον κόσμο των νεκρών με τον πατέρα της ή να επιστρέψει στον επάνω κόσμο των ζωντανών όπου βρίσκεται ο άντρας της, ο Ορφέας.
Η Ρουλ πραγματεύεται επίσης θεματικές που έχουν απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς συγγραφείς του σύγχρονου ρεπερτορίου και όχι μόνο, όπως την απώλεια, την έννοια της μνήμης, το πένθος αλλά και την ασυμφωνία χαρακτήρων στον έρωτα. Το δραματουργικό ύφος είναι υπαινικτικό, λιτό και σκιαγραφεί με αδρές γραμμές και χωρίς περιττές επεξηγήσεις, το σύνολο των ζητημάτων που θίγει, δημιουργώντας μια δραματουργία με εύστοχες ψυχολογικές προεκτάσεις που αντιμετωπίζει το θέμα της καίρια και ανατρεπτικά.
Το έργο σκηνοθετήθηκε από τον Δημήτρη Τάρλοου (ο οποίος είχε κάνει και την εξαιρετική του μετάφραση το 2013) ως underground μιούζικαλ, με την πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη να ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής από ένα εμπνευσμένο σύνολο ηθοποιών και μουσικών. Ο Τάρλοου διαχειρίστηκε την δραματουργία με ευφάνταστο τρόπο αναδεικνύοντας με λεπτούς χειρισμούς τα ζητήματα του έργου και δημιουργώντας μια σκηνική ατμόσφαιρα απόκοσμη και λυρική, συγκινησιακή και σκοτεινή. Ήταν μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το θέατρο Πορεία, κερδίζοντας πολλά βραβεία και εξαιρετικές κριτικές όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2013. Ενδεικτικά αναφέρονται το 1ο βραβείο μουσικής στην Κατερίνα Πολέμη και το 3ο βραβείο σκηνοθεσίας στον Δημήτρη Τάρλοου στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2013 του Αθηνοράματος.
Ένα συγκινητικό έργο που επιστρέφει και ξανασυστήνεται στο κοινό με έναν εξαιρετικό θίασο αλλά και μέσω streaming αυτήν την δύσκολη εποχή του κορωνοιού και της καραντίνας. Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη έως τις 28 Φεβρουαρίου.
Στο ρόλο της Ευρυδίκης η Κόρα Καρβούνη, του πατέρα της ο Γιάννης Νταλιάνης και του Ορφέα ο Λαέρτης Μαλκότσης. Πρωταγωνιστούν επίσης: Ορέστης Χαλκιάς, Μιχάλης Αφολάνιο, Νεφέλη Μαρκάκη και Αρετή Τίλη
“Τον καλλιτέχνη δεν τον χτυπά το κτήνος, εκείνος το δαμάζει.”
Πηγές:
https://www.politeianet.gr/books/ruhl-sarah-theatro-poreia-eurudiki-219218
https://poreiatheatre.com/plays/eyrydikh/
http://episkinis.gr/2009-05-31-09-20-01/985-2013-01-22-18-47-25
