Εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου θυμόμαστε τις γυναίκες εκείνες, τις πρωταγωνίστριες της μικρής οθόνης, που παρακολουθήσαμε και αγαπήσαμε το τελευταίο διάστημα. Ηρωίδες που μας σημάδεψαν, που μας δίδαξαν τι σημαίνει να πολεμάς για τα όνειρά σου, να επαναστατείς για έναν υψηλό σκοπό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να συγκρούεσαι με έναν – φαινομενικά ανίκητο – ανδροκρατούμενο κόσμο. Γυναίκες που πήραν την ζωή τους στα χέρια τους, που δεν δίστασαν να αγαπήσουν, να ερωτευτούν και να ζήσουν γενναία και που τελικά εξυψώθηκαν σε σύμβολα της γυναικείας δύναμης και ψυχής. Ας τις απολαύσουμε για ακόμη μία φορά!
The Handmaid’s Tale
Ευλογημένοι αυτοί που υποφέρουν για την δικαιοσύνη.
Το 2017 συνέβη κάτι τεράστιο στον χώρο της μικρής οθόνης. Η σειρά The Handmaid’s Tale είναι μια δυστοπία όχι αυτού που θα μπορούσε να εμφανιστεί. Αλλά εκείνου που έχει απαντήσει σε πολλές περιπτώσεις η ιστορική καταγραφή. Και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του έργου σε σχέση με άλλα.
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου οι ΗΠΑ δεν υπάρχουν πια, κυριαρχεί η Νέα Αγγλία ή το Κράτος του Γκίλεντ. Οι Γιοι του Ιακώβ, μια φαλλοκρατική αίρεση, κατέλυσε το πολίτευμα και εγκαθίδρυσε τον κόσμο όπου η γυναίκα είναι πιο υπό κι από υπό. Κεντρική φιγούρα είναι η υπηρέτρια Offred (Of Fred, δηλαδή ανήκει στον κύριο της/συσχετισμός και με το offered, δηλαδή αυτή που προσφέρεται). Η θέση της Offred στη νέα τάξη πραγμάτων βρίσκεται στον πάτο της κοινωνικής κλίμακας. Στην κάστα των Marthas. Υπάρχουν γυναίκες με καλύτερη μοίρα από αυτήν. Όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή χρειάζεται ένας βοσκός να μαζεύει τα πρόβατα.
Οι υπηρέτριες έχουν έναν σκοπό: την υποταγή στον αφέντη. Υποταγή όχι μόνο με τα μάτια, αλλά και με το σώμα. Δεν υποχρεούνται να κατεβάζουν το βλέμμα και να κρύβονται από την κοινή θέα. Υποχρεούνται να κάνουν έρωτα με τον αφέντη τους για να τις γονιμοποιήσει και μετά να τους πάρει το παιδί. Κι όχι μόνο με τον αφέντη. Με κάθε αρσενικό. Η ανώτερη θέση που μπορεί να πάρει μια γυναίκα στη χώρα του Γκίλεντ είναι σύζυγος κάποιου αφέντη. Έχει περισσότερες ανέσεις και ελευθερίες σαφώς, όμως οφείλει να κανονίζει τις ερωτικές συνευρέσεις του άντρα της.
Οι φοβερές σκηνές (οι βιασμοί, τα τεράστια διλήμματα, οι σκηνές αιματοχυσίας, ο έρωτας, οι απόπειρες αυτοκτονίας και οι γέννες) της βραβευμένης με Emmy σειράς σίγουρα θα σε κάνουν να λυγίσεις. Δεν σταματά να σε βάζει απότομα σε σκέψεις που αγγίζουν μέχρι και την καθημερινότητά σου. Και αυτό επειδή δείχνει τι ακριβώς συμβαίνει όταν η ανθρωπότητα σιωπά μπροστά στην γυναικεία κακοποίηση.
Είναι η σειρά «γροθιά στο στομάχι» που όλοι οφείλουν να δουν.
Γιατί δεν πρέπει να συμβεί.
Γιατί πρέπει να παραμείνει απλά έτσι.
Μέσα από μία οθόνη.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμά μας στο The Handmaid’s Tale εδώ.
The Queen’s Gambit
Όταν η νίκη σ’ τα παίρνει όλα, τότε τι σου μένει;
Η βασίλισσα του σκακιού που κυριάρχησε στις καρδιές των τηλεθεατών και στην κρίση των κριτικών άμα τη εμφανίσει. Ο λόγος για την Μπεθ Χάρμον, ένα ορφανό κορίτσι που μυείται στο σκάκι από τον επιστάτη του ορφανοτροφείου της και εξελίσσεται στην κορυφαία παίκτρια και πρωταθλήτρια του κόσμου.
Ο δρόμος της Μπεθ δεν είναι σίγουρα στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού σύντομα εθίζεται σε χάπια και αλκοόλ για να ξεπεράσει το άγχος που της δημιουργεί η επιθυμία της για νίκη, καθώς και το τραύμα του παρελθόντος από τον χαμό της μητέρας της. Στην πορεία κατάκτησης του ονείρου, θα την βοηθήσει η θετή της μητέρα, η οποία παλεύει και αυτή με τους δικούς της δαίμονες: το αλκοόλ, το μανιώδες κάπνισμα, τα απωθημένα της μικρής της ηλικίας και με τον διαλυμένο της γάμο.
Πέρα από το – ασταθές και απρόβλεπτο – ταξίδι προς την ενηλικίωση, τη μοναξιά, τον αλκοολισμό, την τοξικομανία, τα ψυχολογικά και παιδικά τραύματα, την εμμονή με την τελειότητα και την λατρεία του κοινού και των ΜΜΕ για τα παιδιά-θαύματα, το The Queen’s Gambit θίγει επίσης ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής. Να μην εγκαταλείπεις. Να πιστεύεις σε σένα, ακόμη κι αν είσαι γυναίκα και χρειάζεται να εναντιωθείς σε ένα ολόκληρο ανδροκρατούμενο σύμπαν. Και όσες φορές κι αν πέσεις, να σηκώνεσαι και να παίρνεις αυτό που θες γιατί υπάρχουν πάντα κι άλλες κινήσεις. Όπως στο σκάκι.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμά μας στο The Queen’s Gambit εδώ.
Unorthodox
Πόσα θα ρίσκαρες σε αυτήν την ζωή για να βρεις την δική σου φωνή;
Το αριστουργηματικό Unorthodox αφηγείται την (βασισμένη σε αληθινή ιστορία) φυγή μιας κοπέλας που, αν και εύθραυστη, επιδεικνύει τρομερό θάρρος απορρίπτοντας ολόκληρο τον μέχρι τώρα κόσμο της, για να διεκδικήσει την ατομική της ελευθερία. Η 19χρονη Εβραία Esty Shapiro δραπετεύει από την χασιδική κοινότητα της Νέας Υόρκης και μετακομίζει στην Γερμανία εγκαταλείποντας τον σύζυγο, την οικογένεια και την κλειστή, γεμάτη κανόνες και πρέπει κοινότητα των Υπερορθόδοξων Εβραίων.
Η εικόνα μιας ξυρισμένης, υποτυπωδώς ντυμένης, διακριτικά σκιαγμένης μινιατούρας γυναίκας, που περιδιαβαίνει διστακτικά τη λεωφόρο της μεγάλης ευκαιρίας, αφήνοντας το πλατύ χαμόγελο να ξορκίσει μια ραγισμένη ζωή καταπίεσης και εξευτελισμού, μαζί με τη στεντόρια, ανατριχιαστική φωνή της όταν, με κλειστά μάτια, μοιράστηκε με ένα μικρό, έκθαμβο κοινό, ένα παραδοσιακό τραγούδι, είναι τουλάχιστον καθηλωτική.
“Το Unorthodox δεν αφορά στη θρησκεία και την πίστη αλλά το δικαίωμα της προσωπικής έκφρασης και ελευθερίας” σχολιάζει η πρωταγωνίστριά του, Shira Haas. Είναι ιστορία μιας γυναίκας, θα προσθέσουμε εμείς, που βρήκε τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια από τις πιο σκληρά οργανωμένες μορφές πατριαρχίας και να ξεφύγει από μια πορεία ζωής που κάποιοι άλλοι είχαν προαποφασίσει γι’ αυτήν.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμά μας στο Unorthodox εδώ.
Unbelievable
Ακόμη και οι άνθρωποι που εμπιστεύεσαι… αν η αλήθεια σου είναι άβολη, δεν σε πιστεύουν.
Όπως μαρτυρεί και ο τίτλος της σειράς, είναι πραγματικά απίστευτη η ιστορία που πραγματεύεται και ανατριχιαστικά απίστευτο το γεγονός ότι βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Όταν η 18χρονη Marie, ένα παιδί ταλαιπωρημένο που για χρόνια περιφερόταν από τη μία ανάδοχη οικογένεια στην άλλη, πέφτει θύμα βιασμού, η αστυνομία βρίσκει κενά στην υπόθεσή της και την εξαναγκάζει στην ουσία να ακυρώσει την κατάθεσή της, γεγονός που οδηγεί στην κατακραυγή της και την απόρριψη όλων γύρω της.
Όταν όμως ο δράστης ξαναχτυπά τρία χρόνια μετά, την εξιχνίαση της υπόθεσης αναλαμβάνουν δύο γυναίκες αστυνομικοί που ταυτίζονται συναισθηματικά και κατορθώνουν με αυταπάρνηση, πείσμα, προσωπικό αγώνα και επιμονή να φτάσουν στην άκρη του νήματος και να προσφέρουν γαλήνη και δικαίωση σε εκείνες τις γυναίκες που βιάστηκαν ξανά από την πολιτεία με την αμφισβήτηση των λόγων τους, την καχυποψία και την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το δράμα τους.
Γυναίκες που τρελαίνονται στη σκέψη ότι όλο αυτό τελικά μάλλον το ονειρεύτηκαν ενώ την ίδια στιγμή αισθάνονται διαλυμένες, εξευτελισμένες, καταρρακωμένες, φοβισμένες, τρομοκρατημένες και καλούνται να συνεχίσουν τη ζωή τους. Σαν μη συνέβη τίποτα. Γιατί η αστυνομία δεν μπορεί να βρει την άκρη, δεν τους δίνει την πρέπουσα σημασία, δεν πολυπιστεύει όσα καταθέτουν.
Γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο και ο τρόπος που βιώνουν την επώδυνη και οδυνηρή αυτή κατάσταση. Τα τραύματά τους είναι εκεί, στέκουν σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους κάθε φορά που επιχειρούν να αφήσουν τον εφιάλτη πίσω τους.
Το Unbelievable σχολιάζει τις διακρίσεις φύλου χωρίς να λέει τις λέξεις, παρά ακολουθώντας την πορεία της έρευνας για τον βιασμό πολλών γυναικών. Αναφέρεται στην καχυποψία του μηχανισμού δικαιοσύνης απέναντι σε όσους δεν έχουν μεγαλώσει «σε ένα καλό σπίτι», απέναντι σε εκείνους που πρέπει να αποδεικνύουν συνέχεια ότι δεν νοσούν ψυχικά από τις ταλαιπωρίες που έχουν υποστεί. Δείχνει την βάναυση γραφειοκρατία που καλείται να περάσει μια γυναίκα που έχει βιαστεί. Συνολικά, απηχεί σε σκουριασμένες κλειδώσεις της αμερικάνικης κοινωνίας, όχι μόνο γιατί πρόκειται για αληθινά γεγονότα, αλλά και γιατί οι κοινωνίες αυτές δείχνουν να μη μαθαίνουν από τα λάθη τους. Λειτουργούν ξανά με τον ίδιο τρόπο.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμά μας στο Unbelievable εδώ.
Η Υπέροχη Φίλη μου
Ένας ύμνος για τις φιλίες που μας καθορίζουν, ακόμα κι αν οι δεσμοί τους δεν παραμείνουν άρρηκτοι με τα χρόνια, την ζήλεια και τη λατρεία που τροφοδοτεί την άμιλλα, «Η υπέροχη φίλη μου» ξεδιπλώνει την ιστορία μιας φιλίας, μιας γειτονιάς κι εντέλει ενός έθνους που βιώνει κοσμοϊστορικές αλλαγές με το πέρασμα των δεκαετιών. Διαδραματιζόμενη στην Νάπολη της δεκαετίας του ’50, αυτή η γήινη και τρυφερή ιστορία είναι μία αναλογία του μικρόκοσμου που παρατηρούμε ως παιδιά και μας προετοιμάζει ως ενήλικες.
Οι τόσο διαφορετικές Έλενα Γκρέκο και Λίλα Τσερούλλο γίνονται από μικρές αχώριστες φίλες. Η ξανθιά, ήσυχη Έλενα που προσπαθεί για το καλύτερο και η μελαχρινή, ατίθαση Λίλα, που τα καταφέρνει αβίαστα. Και οι δυο όμως είναι ανήλικα κορίτσια σε έναν κόσμο που δεν τις υπολογίζει. Ο αγώνας των γυναικών για τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία στον ιταλικό νότο της εποχής διαγράφεται με μαεστρία μέσα από το καλογραμμένο σενάριο, καθώς τα κορίτσια ενηλικιώνονται και προσπαθούν να πάρουν στα χέρια την ζωή τους καταρρίπτοντας τα όρια που τους θέτουν.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμά μας στη σειρά “Η Υπέροχη Φίλη μου” εδώ.
