Oscars 2021: Η δική μας απονομή

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε ενόψει μιας ακόμα απονομής των βραβείων Oscars που από πολλούς θεωρούνται ως τα πιο σημαντικά ή έστω τα πιο γνωστά κινηματογραφικά βραβεία. Ωστόσο, αυτή η χρονιά δεν είναι όμοια με τις περασμένες. Μετά από τις αντιξόοτητες που λόγω της υγειονομικής κρίσης αντιμετώπισε ο πλανήτης, ο χώρος του θεάματος και ιδίως αυτός του κινηματογράφου εξέρχεται λαβωμένος. Αυτό εξηγεί και μάλλον τις ως επί το πλείστον αδύναμες σε σχέση με τα πρηγούμενα χρόνια φετινές συμμετοχές. Σε κάθε περίπτωση, η παραγωγή έργων δεν σταματά, ξεπερνά τα εμπόδια και μας προσφέρει συντροφιά σε καιρούς χαλεπούς. Μέσα από όλο αυτό αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η μαγεία και η σημασία της 7ης τέχνης. Εμείς είδαμε τις φετινές ταινίες, προβληματιστήκαμε, συγκινηθήκαμε και σας προτείνουμε τους δικούς μας νικητές σε κάποιες κατηγορίες. Εσείς ποιους θα επιλέγατε;

Καλύτερη ταινία

Υποψηφιότητες

Nomadland
Η Δίκη των 7 του Σικάγου
Mank
Minari
Promising Young Woman
The Father
Sound of Metal
Judas and the Black Messiah

Δική μας προτίμηση

Το Minari θα μπορούσαμε απλά να το περιγράψουμε ως μια ταινία μεγαλειώδη μέσα στην απλότητά της. Η πλοκή πράγματι φαίνεται αρκετά απλή, όμως ο τρόπος που οι χαρακτήρες και οι ανθρώπινες σχέσεις υφαίνονται μεταξύ τους κάτω από το βάρος των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η πρωταγωνιστική οικογένεια είναι κάθε άλλο παρά απλοϊκές. Ουσιαστικά μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται το κουβάρι μιας ιστορίας πέρα για πέρα ανθρώπινης και ρεαλιστικής, μιας ιστορίας που αγγίζει θέματα που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν στη καθημερινότητά τους και μιας ιστορίας που προσφέρει μεγάλη ψυχολογική ζεστασιά παρά το δράμα που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες.

Το ιδιαίτερο με το συγκεκριμένο φιλμ είναι ότι δεν προσπαθεί να εκβιάσει τον θεατή προς συγκεκριμένα συναισθήματα ούτε να τον χειραγωγήσει προς έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Αντιθέτως παρουσιάζει τα θέματά του με έναν πολύ ιδιαίτερο και γήινο με αποτέλεσμα η παρακολούθηση να ξεφεύγει από τον ρεαλισμό του ότι παρακολουθούμε μια ταινία και όχι τη πραγματικότητα. Το Minari είναι η τρανή απόδειξη πως δεν χρειάζονται πολυτέλειες, εντυπωσιακές πλοκές και υπερβολικά πολύπλοκοι χαρακτήρες για να δημιουργηθεί κάτι ωραίο. Το μόνο που χρειάζεται είναι η αγάπη για το σινεμά και τη ζωή καθώς και η προσπάθεια προσέγγισης του κόσμου με έναν τρόπο σκληρά ρεαλιστικό μεν, αλλά ανθρώπινο και όμορφο δε. Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα του Lee Isaac Chung και για αυτό αξίζει όχι μόνο το χειροκρότημα μας, αλλά και το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας.

Σκηνοθεσία

Υποψηφιότητες

Κλόι Ζάο για το «Nomadland»
Ντέιβιντ Φίντσερ για το «Mank»
Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman»
Λι Αϊζακ Τσάνγκ για το «Minari»
Τόμας Βίντερμπεργκ για το «Aσπρο Πάτο»

Δική μας προτίμηση

Από την αρχή της καριέρας της, η Κλόι Ζάο με το «Songs My Brothers Taught Me» αλλά και το «The Rider» μας έδειξε ότι έχει πολλές δυνατότητες και φέτος απέδειξε το ταλέντο της και έγραψε ιστορία καθώς είναι η πρώτη γυναίκα ασιάτικης καταγωγής που είναι υποψήφια για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Επίσης, μαζί με την Έμεραλντ Φένελ του «Promising Young Woman», είναι η πρώτη φορά που δύο γυναίκες είναι υποψήφιες για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας την ίδια χρονιά, ένα εξίσου σημαντικό και ιστορικό γεγονός. Μετά την νίκη στα Golden Globes και τα Bafta, αλλά και με τον Χρυσό Λέοντα στο τσεπάκι, η Κλόι αποτελεί το φαβορί για το Όσκαρ. Όμως, η πιθανότατα επερχόμενη νίκη της δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής ορθότητας ή μία προσπάθεια αύξησης της διαφορετικότητας στα Όσκαρ. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την σκηνοθετική της ευφυία την ώρα που παρακολουθεί το Nomadland.

Όπως αναφέραμε και στο άρθρο μας για την καταπληκτική αυτή ταινία , η Ζάo δεν σκηνοθετεί απλώς την ιστορία μιας γυναίκας αλλά ούτε παραθέτει μία ταινία παρατήρησης για μία από τις μεγαλύτερες εσωτερικές μεταναστεύσεις στην Ιστορία της Αμερικής. Αυτό που καταφέρνει η Κλόι, και ο λόγος για τον οποίο είναι πλέον το πιο πολυβραβευμένο πρόσωπο της φετινής σεζόν (με 34 βραβεία για σκηνοθεσία, 13 για σενάριο και 9 για μοντάζ), είναι να αποθανατίσει την Αμερική του χτες αλλά και του σήμερα με ανατριχιαστική ακρίβεια. Η βουβή Φραν (Φράνσις ΜακΝτορμαντ) και η αποξένωση της από την διαλυμένη κοινωνία και τους κούφιους κονφορμισμούς της αποδίδουν ηχηρά την δήλωση της Ζάο για την αναγκαιότητα της κοινωνικής αλλαγής και την αναθεώρηση της «κανονικότητας». Γι’αυτό και η Ομάδα του Δρόμου δίνει ομόφωνα το Όσκαρ Σκηνοθεσίας στην Κλόι Ζάο.

Α΄ Ανδρικός Ρόλος

Υποψηφιότητες

Ριζ Αχμεντ για το «Sound of Metal»
Τσάντγουικ Μπόουζμαν για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
Γκάρι Ολντμαν για το «Mank»
Αντονι Χόπκινς για το «The Father»
Στίβεν Γιούν για το «Minari»

Δική μας προτίμηση

Το 2020 ήταν αναμφίβολα μία πολύ δύσκολη χρονιά για τον κινηματογράφο. Όχι μόνο γιατί οι κινηματογραφικές αίθουσες παρέμειναν ερμητικά κλειστές ή σε κατάσταση ημιλειτουργίας αλλά επειδή ένας σπουδαίος ηθοποιός, ανάμεσα σε πολλούς ακόμα, έφυγε από την ζωή. Ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν μας άφησε στις 28 Αυγούστου του 2020 από καρκίνο του εντέρου. Και όμως, η κινηματογραφική παρουσία του είναι πιο ηχηρή από ποτέ, καθώς άφησε πίσω του δύο ερμηνείες, η μία πιο εντυπωσιακή από την άλλη. Ήταν εξαιρετικός ως Νόρμαν στο Da 5 Bloods , το οποίο είναι υποψήφιο για το Όσκαρ Μουσικής, είναι η απίστευτη ερμηνεία του στο Ma Rainey’s Black Bottom που την έβαλε στο πάνθεον της υποκριτικής και του χάρισε το πρώτο του Golden Globe.Και ίσως είναι ο λυρισμός που περικλύει την τελευταία αυτή εμφάνιση του που την κάνει τόσο μαγευτική, καθώς ο Λέβι έρχεται αντιμέτωπος με το λευκό κατεστημένο, διεκδικώντας μία θέση στο εκτυφλωτικό φως του προβολέα, την ίδια στιγμή που ο Μπόουζμαν βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του. Και όπως ακριβώς ο ήρωας που ενσαρκώνει πιάνεται στο συρματόπλεγμα του συστημικού ρατσισμού της μουσικής βιομηχανίας και εν τέλει συντρίβεται, έτσι και ο ίδιος πέφτει ηρωικά αφού πάλεψε σκληρά, κι όμως, έχασε την μάχη ενάντια στην αρρώστια. Εμείς όμως θα το αποδώσουμε στην σκληρή δουλειά του, το ακούραστο πνεύμα του και το αστείρευτο ταλέντο του και θα αποχαιρετήσουμε ένα λαμπρό άνθρωπο, συγγραφέα, σκηνοθέτη και εξαιρετικό ηθοποιό με το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου.

Α’ Γυναικείος Ρόλος

Υποψηφιότητες

Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland»
Κάρεϊ Μάλιγκαν για το «Promising Young Woman»
Βαϊόλα Ντέιβις για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
Βανέσα Κίρμπι για το «Pieces of a Woman»
Αντρα Ντέι για το «The United States vs. Billie Holiday»

Δική μας προτίμηση

Σε μια κατηγορία με “δυνατές” υποψηφιότητες και γυναίκες που έχουν ξαναδιακριθεί στο παρελθόν, όπως η ΜακΝτόρμαντ, μια από τις γυναικείες ερμηνείες που διακρίναμε, ήταν αυτή της Βανέσα Κέρμι, στο Pieces of a Woman. Η Κίρμπι, υποδύεται μια γυναίκα, τη Μάρθα, η οποία διανύει τον τελευταίο μήνα εγκυμοσύνης. Η Μάρθα με τον σύζυγό της, έχει διαλέξει να φέρει στον κόσμο το παιδί τους, στο σπίτι, με τη βοήθεια μιας μαίας. Μετά από πολύ κόπο και πόνο, η νεαρή Μάρθα καταφέρνει να κρατήσει το μωρό στην αγκαλιά της. Ωστόσο, η στιγμές ευτυχίας θα διακοπούν απότομα, αφού πιθανώς λόγω ιατρικού λάθους κατά τη διάρκεια του τοκετού, το νεογέννητο θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Στο υπόλοιπο μέρος της ταινίας, παρακολουθούμε τη Μάρθα να πενθεί όπως εκείνη νιώθει και νομίζει. Και σε αυτό το σημείο ξεχωρίζουμε το ταλέντο της Βανέσα Κίρμπι. Πριν μαζέψει τα κομμάτια της ενώπιον κοινού, χάνεται στον χρόνο και τις σκέψεις της, όσο το ένστικτο της μητρότητας παλεύει να αποσυρθεί και να εξαφανιστεί. Είναι μια θρυμματισμένη γυναίκα, σκόρπια στη συμπεριφορά και την επιθυμία, μια σύζυγος σε άρνηση και μια κόρη σε αναστολή….

Διασκευασμένο σενάριο

Υποψηφιότητες

Ραμίν Μπαχρανί για το «The White Tiger»
Κεμπ Πάουερς για το «One Night in Miami…»
Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ για το «The Father»
Κλόι Ζάο για το «Nomadland»
Πίτερ Μπέιναμ, Σάσα Μπαρόν Κοέν, Τζίνα Φρίντμαν, Αντονι Χάινς, Λι Κερν, Νταν Μέιζερ, Νίνα Πεντράντ, Ερικα Ριβινόγια, Νταν Σουίμερ για το «Borat Subsequent Moviefilm»

Δική μας προτίμηση

Στην ταινία «The Father» βλέπουμε το κινηματογραφικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του 41χρονου συγγραφέα, Φλόριαν Ζελέρ, το οποίο χάρη στην μαγική πένα του Κρίστοφερ Χάμπτον (Επικίνδυνες Σχέσεις/1988) καταφέρνει όχι μόνο να διασκευαστεί το θεατρικό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά να διατηρηθούν οι λεπτές αυτές αποχρώσεις που θα κάνουν το κοινό να δει την ιστορία ενός ανοϊκού ασθενή μέσα από τον δικό του διαρκή και στενάχωρο αδιέξοδο. Όλη η ταινία είναι μια υποκειμενική, μπλεγμένη και σταδιακή απομάκρυνση του ήρωα από την πραγματικότητα. Μια προοδευτική έκπτωση της μνήμης και της ικανότητας του να συνδεθεί με τον περιβάλλον και να απομονώσει μνήμες και πληροφορίες. Οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο συγκινούν βαθιά τον θεατή.

Πρωτότυπο σενάριο

Υποψηφιότητες

Λι Αϊζακ Τσανγκ για το «Minari»
Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman»
Ααρον Σόρκιν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου»
Εϊμπραμ Μάρντερ, Ντάριους Μάρντερ, Ντέρεκ Σιαφράνς για το «Sound of Metal»
Γουίλ Μπέρσον, Σάκα Κινγκ, Κιθ Λούκας, Κένεθ Λούκας για το «Judas and the Black Messiah»

Δική μας Προτίμηση

Promising Young Woman ή θα λέγαμε καλύτερα ένα promising φιλμ που αφηγείται μια ιστορία ρεαλιστική, πραγματική, με έναν πρωτότυπο και μη αναμενόμενο τρόπο. Σε μια εποχή που το Me Too επαναπροσδιορίζει τα έμφυλα στερεότυπα και σε μια κοινωνία εξοικειωμένη με την μετατροπή του θύματος σε θύτη και το αντίστροφο, μια γυναίκα «τιμωρός» αποφασίζει να πάρει την εκδίκησή της. Μια ταινία που δεν φοβάται να θίξει και το πράττει με παρησσία το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης και βίας, της ενοχής, της συγκάλυψης. Όλα αυτά τα κάνει στο πλαίσιο μιας ιστορίας , αντίστοιχης της οποίας όλοι λίγο πολύ θα έχουμε γίνει μάρτυρες. Ωστόσο, δεν αρκείται σε μια δραματική εξιστόρηση αλλά επιλέγει μια σαρκαστική, ολίγον κυνική, πρωτοπόρα και φεμινιστική προσέγγιση που από εμάς κέρδισε μια θέση στην καρδιά και την «οσκαροθήκη» μας.

Β’ Γυναικείος ρόλος

Υποψηφιότητες

Ολίβια Κόλμαν για το «The Father»
Γιουν Γιου-τζουνγκ για το «Minari»
Μαρία Μπακάλοβα για το «Borat Subsequent Moviefilm»
Αμάντα Σέιφριντ για το «Mank»
Γκλεν Κλόουζ για το «Hillbilly Elegy»

Δική μας προτίμηση

Πάντα τα Όσκαρ Β’ αντρικού και γυναικείου ρόλου έχουν μια γοητεία, διότι η απόδοσή τους συνεπάγεται την εξιχνίαση των χαρακτήρων εκείνων που εμμέσως πλην σαφώς διαμόρφωσαν μια ταινία. Με βάση την διαπίστωση αυτή,δικαίως, φέτος το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλο αποδίδεται στην Youn Yuh‑jung που έπαιξε τον ρόλο της Soonja, της γιαγιάς στο έργο Minari. Πρόκειται για μια ερμηνεία συγκλονιστική και συνάμα ανθρώπινη και χιουμοριστική, γήινη, αποκαλυπτική όμως της υποκριτικής δεινότητας της υποφαινόμενης. Η γιαγιά που στο έργο αποτυπώνει την παράδοση, τις ρίζες, την Κορέα είναι ένας συνδετικός κρίκος, μια γέφυρα ανάμεσα στο νέο και το παλιό, την Αμερική και την μητρόπολη.

Β’ Ανδρικός ρόλος

Υποψηφιότητες

Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah»
Λέσλι Οντομ Τζ. για το «One Night in Miami»
Σάσα Μπαρόν Κοέν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου»
Πολ Ράσι για το «Sound of Metal»
Λακίθ Στάνφιλντ για το «Judas and the Black Messiah»

Δική μας προτίμηση

Με μια συγκλονιστική εμφάνιση συναντάμε και τον Daniel Kaluuya Fred Hampton στην ταινία Judas and the Black Messiah. Μια ταινία με δυναμική παρουσία, με ιστορικό υπόβαθρο και νόημα πλαισιώνεται από έναν ηθοποιό που έχει την ικανότητα να μιλά με τα μάτια. Τι να πει κανείς για την σκηνή της περιβόητης ομιλίας του; Όλο το νόημα του έργου αποκρυσταλλώνεται σε αυτήν. Μόνο και μόνο αυτή θα του χάριζε απλόχερα το χρυσό αγαλματίδιο. Είναι αποστομωτικός, είναι τραχύς, είναι έντονος, δίχως να υπερβάλλει. Ακόμα και αν θεωρήθηκε ότι η ταινία επικεντρώθηκε υπερβολικά στους πρωταγωνιστές της δεν έγινε άδικα, αφού τα πρόσωπα της βιογραφίας ήταν αν μη τι άλλο καθηλωτικά.

Μουσική

Υποψηφιότητες

Da 5 Bloods
Soul
Mank
Minari
News of the World

Δική μας προτίμηση

Μπορεί το Mank να μην ενθουσίασε ως προς τις λοιπές πτυχές του, η μουσική των Trent Reznor και Atticus Ross αποδείχθηκε η κορωνίδα του όλου εγχειρήματος. Ένα soundtrack που μαζί με αυτό του Soul ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, σχετικά αδύναμες προσπάθειες. Οι νότες, έξυπνα διαλεγμένες, και η μελωδία ταξιδεύουν τον ακροατή αν μη τι άλλο στην δεκαετία του ’30. Η ομοιότητά του με τα soundtracks των ταινιών του κινηματογράφου εκείνου είναι αδιαμφισβήτητη. Με αυτό τον τρόπο, η μουσική στήνει με αριστοτεχνικό τρόπο το σκηνικό που ο Fincher επιθύμησε, έστω και αν δεν το πέτυχε στο 100%, να δημιουργήσει. Στην απαλή αυτή μουσική με μια διάθεση vintage hollywood θα απονείμουμε το Όσκαρ!

Φωτογραφία

Υποψηφιότητες

Ερικ Μέσερσμιντ για το «Mank»
Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς για το «Nomadland»
Ντάριους Βόλσκι για το «News of the World»
Φαίδων Παπαμιχαήλ για το «Η Δίκη των 7 του Σικάγου»
Σον Μπόμπιτ για το «Judas and the Black Messiah»

Δική μας προτίμηση

Ο Έλληνας Φαίδων Παπαμιχαήλ, διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας «Η Δίκη των 7 του Σικάγου», είναι ο δικός μας νικητής για το Όσκαρ Φωτογραφίας 2021. Είναι η δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ για τον διεθνώς καταξιωμένο Παπαμιχαήλ, καθώς ήταν και πέρσι υποψήφιος με το «Ford vs. Ferrari» του Τζέιμς Μάνγκολντ. Ο ίδιος είχε δηλώσει για τη συνεργασία του με τον Άαρον Σόρκιν, σκηνοθέτη της ταινίας: «Δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το τεχνικό κομμάτι. Μάλλον το αντίθετο. Κοιτούσε μόνο το τελικό αποτέλεσμα και έλεγε: “Μοιάζει τέλειο”. Η δουλειά μου είναι να μεγεθύνω το όραμα και νομίζω ότι σε αυτήν την ταινία οι προθέσεις μου μεταφράστηκαν με επιτυχία». Πράγματι, η φωτογραφία της ταινίας αυτής είναι έξοχη και αποδίδει με αληθοφάνεια το κλίμα και τα γεγονότα της εποχής, ώστε δικαίως, κατά την γνώμη μας, θα ανακηρυχθεί ο φετινός νικητής!

Διεθνής ταινία

Υποψηφιότητες

Άσπρο Πάτο (Δανία)
Collective (Ρουμανία)
Quo Vadis, Aida? (Βοσνία και Ερζεγοβίνη)
Better Days (Χονγκ Κονγκ)
The Man Who Sold His Skin (Τυνησία)

Δική μας προτίμηση

Φετινό φαβορί στην κατηγορία διεθνούς ταινίας, με μεγάλο προβάδισμα, η ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ, “Another Round” . Η ταινία αφηγείται την πορεία τεσσάρων φίλων, οι οποίοι έχοντας κουραστεί από την καθημερινότητα ξεκινούν ένα πείραμα, δηλαδή προσπαθούν να διατηρούν διαρκώς το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα τους άνω του 0,05% και να δουν τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό στην καθημερινότητά τους. Στην αρχή, φαίνεται να αποδίδει, αλλά όλα κλονίζονται, όταν η παρέα αποφασίζει να αυξήσει την δόση αλκοόλ, πιέζοντας προς επικίνδυνα όρια. Οι επιπτώσεις-για κάποιους τραγικές- δεν αργούν να φανούν. Χαρακτήρες ανθρώπινοι και μια διορατική σκηνοθετική πλευρά είναι τα συστατικά της επιτυχίας…

Ταινία Κινουμένων Σχεδίων

Υποψηφιότητες

Soul (Pixar)
Wolfwalkers (Apple TV+/GKIDS)
Over the Moon (Netflix)
Φύγαμε (Pixar)
A Shaun the Sheep Movie: Farmageddon (Netflix)

Δική μας προτίμηση

Η Pixar εδώ και κάποια χρόνια μας δίνει πολύ ώριμες δουλειές. Ώριμες με την έννοια του ότι παρά το γεγονός πως χρησιμοποιεί το μέσο των κινουμένων σχεδίων, δημιουργεί ένα υλικό που ναι μεν οι μικρότερες ηλικίες μπορούν να απολαύσουν, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και ένα υλικό που μόνο οι μεγαλύτεροι μπορούν να επεξεργαστούν στο απαραίτητο φιλοσοφικό και συναισθηματικό βάθος. Το Soul δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα και μάλιστα θέτει κάποια πολύ καίρια ζητήματα για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή και το κάνει με τρόπο σκληρό και γλυκό ταυτόχρονα. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλο επίτευγμα το να μπορείς να φτιάξεις κάτι το οποίο εκφράζεται μέσα στη ψυχή του καθενός με έναν ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο. Οι συνειδητοποιήσεις στις οποίες θα φτάσει κανείς καθώς παρακολουθεί αυτό το αριστούργημα είναι ανατριχιαστικές και ο προβληματισμός που γεννάται μεγάλος. Επίτευγμα αποτελεί και το ότι μπορεί και πραγματεύεται ένα φιλοσοφικό θέμα όχι με τρόπο στυγνό, αλλά με το να του δίνει πνοή μέσω της τέχνης. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα είναι πως έχουμε τη πιο βαθιά και προσωπική ταινία-εμπειρία του κινηματογραφικού έτους και είναι πραγματικά κρίμα που το συγκεκριμένο δημιούργημα δεν ήταν υποψήφιο στη κατηγορία του best picture.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Βαγγέλη Φραγκούλη για την σημαντική συνδρομή του!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *