Αντί προλόγου
Μια ποιητική συλλογή δεν είναι άλλο παρά ένα “καταφύγιο λέξεων”. Οι λέξεις αυτές κυοφορούν μέσα τους σκέψεις, συναισθήματα, πολλές φορές και ανθρώπους και κοινωνίες ολόκληρες. Ένα δείγματα τέτοιων καταφυγίων, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά και στο οπισθόφυλλό της είναι η συλλογή “Μακιγιαρισμένες ψυχές” της Ροδάνθη Πάντου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φύλατος. Ιστορίες, όνειρα, νοήματα, μεγάλα και μικρά καθημερινά συνθέτουν ένα ποιητικό μωσαϊκό φρέσκο, γλαφυρό με μια δική του ταυτότητα και αυτονομία.
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο
Η ποίηση της Ροδάνθη Πάντου όπως αυτή ξεδιπλώθηκε στην συλλογή που είχαμε την τύχη να διαβάσουμε δεν κινείται γύρω από μια συγκεκριμένη θεματολογία. Τα ποιήματα μοιάζουν να αποτελούν λιμάνια ή νησιά , καλύτερα, ενός ποιητικού συμπλέγματος, ενός συγγραφικού ταξιδιού, το οποίο ελπίζουμε να συνεχιστεί. Ο τίτλος, προερχόμενος από ένα εκ των έργων μπορεί να παραπέμψει τον αναγνώστη στην επιλογή των ανθρώπων να κρυφτούν από τους άλλους και από τον εαυτό τους ή να παρουσιάσουν σε αυτούς έναν εαυτό διαφορετικό από τον πραγματικό τους, καμουφλαρισμένο, εξωραϊσμένο, εξιδανικευμένο. Όλη αυτή η διαδικασία τους στερεί την αυθεντικότητά τους και τους απομακρύνει από την αλήθεια. Από την άλλη πλευρά, η ουσία της συλλογής δεν αναλώνεται σε αυτό το εγχείρημα συγκάλυψης του πραγματικού εαυτού από το οποίο πάσχει η σημερινή κοινωνία. Αν και μένει στο εσωτερικό, εξερευνά τα συναισθήματα των ανθρώπων και τον τρόπο που αυτά αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, σχολιάζει την αλληλεπίδραση αυτή, τα συναισθήματα, τις έγνοιες και τις αυταπάτες τους.
Λίγα χρόνια για την ποιητική
Στις σελίδες της συλλογής και στους στίχους των ποιημάτων της δεν συναντάμε μια ατομοκεντρική ποίηση (αν και κάθε ποιητικό πόνημα πηγάζει σίγουρα από τον γράφοντα). Αντιθέτως, είναι μια οικουμενική και ανθρωποκεντρική ποίηση που αφουγκράζεται σε βάθος τους παλμούς της κοινωνίας και τις ανάγκες των μελών της. Ξεκινώντας από το εγώ και το εσωτερικό, η ποιήτρια δεν δυσκολεύεται να αγγίξει το εμείς και το πανανθρώπινο. η γραφή είναι τολμηρή, δυναμική και ο στίχος κατά κόρον ελεύθερος, δίχως να χάνει τον ρυθμό και την μουσικότητά του. Στο έργο συναντά κάποιο έμπειρο μάτι αναφορές σε λογοτεχνικούς προκατόχους της- όχι φυσικά με την έννοια της κακόβουλης αναπαραγωγής. Η γράφουσα έχει διαβάσει ελληνική ποίηση, την έχει κάνει κτήμα της και ακολούθως κτίζει το δικό της σύμπαν σε γερά θεμέλια.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Αν και δεν συνηθίζουμε να το πράττουμε, διαβάσαμε το εν λόγω έργο με την μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου. Από την μια πλευρά, σίγουρα η παράταση του χρόνου ενώπιον μιας οθόνης μπορεί να μην είναι ιδανική, ιδίως για όσους αγαπούν το βιβλίο, την μοναδική αίσθηση του θροΐσματος των σελίδων του και την μυρωδιά τους. Ωστόσο, είναι ένας εύκολος τρόπος να μεταφέρει κανείς ένα βιβλίο και να το διαβάζει παντού, ασχέτως ώρας και περίστασης. Επίσης, είναι ένα φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος έκδοσης. Ειδικά για τις ποιητικές συλλογές λόγω της συντομίας του κειμένου τους, η ανάγνωση ηλεκτρονικών βιβλίων είναι ακόμα πιο εύκολη! Σας προτείνουμε, αν δεν το έχετε πράξει, να το δοκιμάσετε! Η γραμματοσειρά και τα επιλεγέντα χρώματα το κάνουν σίγουρα ευανάγνωστο!
Αντί επιλόγου
Μια ποιητική συλλογή μιας Ελληνίδας ποιήτριας που αξίζει να διαβάσετε για το ξεχωριστό ύφος της γραφής και το επίκαιρο, βαθύ και ενδιαφέρον περιεχόμενό της. Αν δεν σας έχουμε πείσει με τα γραφόμενά μας σας καλούμε να διαβάσετε ένα ποίημα από την συλλογή που θα σας μαγέψει, συνηγορώντας υπέρ μας εδώ και να την ακούσετε εδώ:
