Αντί προλόγου
Αυτή την εβδομάδα είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην μέση ενός πολυπρόσωπου λαβύρινθου που στην μέση του είχε τον άνθρωπο. Εκεί χορέψαμε ένα βαλς κοσμικό μαζί με τους σπουδαστές μιας μυστικής σχολής ειρηνοποιών ακροβατώντας ανάμεσα σε παρόν, παρελθόν και μέλλον, με μια επίγευση γλυκόπικρη στο τέλος. Συγκινηθήκαμε, ταυτιστήκαμε, απορήσαμε, ονειρευτήκαμε με το “Κοσμικό Βαλς” του Στέφανου Παπαδόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΕΡΕ και σκεφτήκαμε να γράψουμε δυο λόγια για αυτό!
Λίγα λόγια για την πλοκή
Ήρωες αποκτούν τη δική τους φωνή και μιλά ο καθένας με ειλικρίνεια, χωρίς να υπερβάλει και να κομπάζει για την προσωπική του ιστορία. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τους πρωταγωνιστές του προκειμένου να να θίξει θέματα όπως ο έρωτας, η φιλία, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός, αλλά αλλά και το κατά πόσο όλες αυτές οι αρχές κινδυνεύουν μπροστά σε ανθρώπινες ενέργειες και αποφάσεις. Μέσα από κάθε ιστορία προσεγγίζει κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα αλλά ταυτόχρονα και όλα μαζί: από την ομοφυλοφιλία και τη μητρική αγάπη μέχρι την απώλεια και το σύστημα ο αναγνώστης συμμερίζεται τον πόνο και τις αγωνίες των ηρώων χωρίς να χάνει την ελπίδα του. Ζητήματα όπως ο αλτρουισμός, η πίστη, το όνειρο, τα ιδανικά εντάσσονται στα κεντρικά θέματα που απασχολούν τα πρόσωπα του βιβλίου.
Η ιστορία δεν εκτυλίσσεται σε έναν κόσμο όπως αυτός που γνωρίζουμε, αλλά σε ένα συγγραφικό σύμπαν πλούσιο, ευφάνταστο, προσωπικό και ταυτόχρονα πανανθρώπινο. Πολλές φορές είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα, ανάμεσα στο αληθινό και το εικονικό, ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες. Η πλοκή κρυμμένη καλά στην αρχή ξεδιπλώνεται σταδιακά με πρωτότυπο τρόπο με αναδρομές, με συνδέσεις που ο αναγνώστης αναπόφευκτα εκτιμά. Είναι αρκετά πρωτότυπη και κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία.
Λίγα λόγια για το ύφος
Το κοσμικό βαλς είναι ένα βιβλίο συναρπαστικό εξαρχής. Ο ρυθμός και η ροή του μοιάζουν να κυλούν αβίαστα χωρίς όμως να λείπει η απαραίτητη ένταση και οι ανατροπές. Το ύφος πάλλεται ανάμεσα στο ρομαντικό και στο ρεαλιστικό στο έντονο και στο ήπιο στο αισθητικό και στο φυσιοκρατικό. Η γλώσσα, αν και αποτυπώνει τον πλούτο των συναισθημάτων και της γνώσης, είναι απλή. Μολονότι ο λόγος διακρίνεται από μεστότητα και σαφήνεια, δεν σπανίζει ο λυρισμός, όχι όμως σε σημείο πού να καταλήγει γραφικός αποκρύπτοντας το πραγματικό νόημα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Η απλότητα συμβαδίζει θα λέγαμε με την αλλεπάλληλη και καταιγιστική διαδοχή των γεγονότων. Γεγονότα, πρόσωπα, εικόνες, πληροφορίες ακολουθούν το ένα το άλλο σαν σκηνές σε κινηματογραφική ταινία. Η αμεσότητα της αφήγησης ενισχύεται από την εμφάνιση του διαλόγου, αλλά και από την εναλλαγή μεταξύ της επιτάχυνσης και της επιβράδυνσης του λόγου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η επιμέλεια των εκδόσεων ΔΕΡΕ είναι σίγουρα ιδιαίτερα προσεγμένη. Οι εναλλαγές των κεφαλαίων, η επιλογή του εξωφύλλου και της γραμματοσειράς είναι ιδανικές. Η μόνη μας παρατήρηση ήταν το μέγεθος του κειμένου που φιλοξενούσε η σελίδα με αποτέλεσμα η έλλειψη περιθωρίου ενίοτε να ασφυκτιά και να κουράζει το μάτι. Ακόμα και η επιλεγμένη σύνοψη της ιστορίας στο οπισθόφυλλο είναι τόση ώστε να μαγνητίσει τον επίδοξο εξερευνητή.
Αντί επιλόγου
Ένα βιβλίο σύγχρονο, διαχρονικό, μια πάλη ατομική και συλλογική με τις συνθήκες και το σύστημα. Μια ωδή στην φιλία, τον αγώνα και τις αρχές που κατευθύνουν την δράση και την ζωή μας. Το ντεμπούτο των εκδόσεων ΔΕΡΕ που μας ενθουσίασε, μας συγκίνησε και μας οδήγησε στην ταύτιση, στην λύτρωση, στην κάθαρση, σαν κάθε σωστό λογοτεχνικό έργο.
