“Το Monday βγαίνει στις αίθουσες σε μια εποχή που κάνει την ταινία πιο επίκαιρη. Μετά από ενάμιση χρόνο απομόνωσης και σε μια εποχή που το lockdown ανάγκασε τις σχέσεις να δοκιμαστούν, μια ταινία που μιλάει για την αλήθεια των σχέσεων και για το πως ό,τι ήταν κάτω από το χαλάκι βγαίνει στην επιφάνεια, είναι πιο χρήσιμη από ότι αν έβγαινε όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί. Επίσης η σωματική επαφή, τα ξέφρενα πάρτι και οι διακοπές είναι κάτι που πρέπει να θυμηθούμε και να αγαπήσουμε ξανά.”
– Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Vogue Greece
Από το φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, στο φεστιβάλ του Τορόντο και τελικά στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 24 Ιουνίου, η νέα ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, «Monday», έρχεται για να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον καύσωνα και την βαρετή ρουτίνα μας, καθώς η μέθη του έρωτα και η γοητεία μιας τόσο οικείας, αλλά φωτογενώς αγνώριστης Κυψέλης, συνθέτουν μια ιστορία αγάπης γυμνή, αστεία, δυσάρεστη, αλλά και πλούσια σε αισθήματα και αυξομειώσεις, όπως και η ίδια η ζωή.
Ο Μίκι και η Κλόι είναι δύο άνθρωποι έξω από τα νερά τους. Αμερικανοί οι οποίοι γνωρίζονται στην Αθήνα, περνούν μια νύχτα αγκαλιά, ξυπνούν γυμνοί στην παραλία, μεταφέρονται στο αστυνομικό τμήμα και σιγά σιγά καταλαβαίνουν πως η μοίρα τους είναι πια κοινή. Γίνονται ζευγάρι και συγκατοικούν ζώντας έναν παθιασμένο έρωτα που μοιάζει με ατελείωτο πάρτι. Η αληθινή ζωή, όμως, δεν θα αργήσει να τους χτυπήσει την πόρτα, μέσα από μια σειρά –επαγγελματικών και οικογενειακών– υποχρεώσεων, οι οποίες τους αναγκάζουν να σκεφτούν σοβαρά το μέλλον τους. Σε αυτή την ονειρεμένη σχέση του ενός Σαββατοκύριακου, μπορεί αυτό που έχουν χτίσει μαζί να αντέξει στη δευτεριάτικη ρουτίνα;
Αυτή η εναλλακτική ρωμαντική κωμωδία αρχίζει και τελειώνει στην αθηναϊκή πρωτεύουσα, περνώντας ενδιάμεσα από την Αντίπαρο. Ο Έλληνας σκηνοθέτης επιδιώκει κάθε φορά να κάνει συμπρωταγωνιστή της ταινίας του το χώρο εξέλιξής της. Αστικό ή επαρχιακό, το τοπίο το οποίο περιβάλλει τους ήρωές του επιδρά καταλυτικά στα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο «Monday» με τις θαυμάσιες λήψεις της νυχτερινής, ηλεκτρισμένης Αθήνας που σφύζει από ερωτισμό και μυστήριο, με ειδική μνεία στον μικρόκοσμο της Κυψέλης που μαγνητίζει με την ανατρεπτική, αληθινή ομορφιά του.
Και καθώς η σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου κάνει την ιστορία του Μίκι και της Κλόι ένα κομμάτι της πολυπολιτισμικής αθηναϊκής καθημερινότητας, ο φακός του Χρήστου Καραμάνη μας παρουσιάζει δυο τυπικά παραδείγματα τριαντάρηδων, οι οποίοι παρατείνουν, σχεδόν ψυχαναγκαστικά, την εφηβεία τους, ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του δυτικού τρόπου ζωής τον 21ο αιώνα. Ένα μοτίβο που συναντάμε συχνότατα στις σύγχρονες αμερικανικές κωμωδίες, από τις οποίες το «Monday» έχει δανειστεί την ταχύτητα, τη χάρη, την ελαφρότητα και τις έμμεσες, μα σαφείς κοινωνικές αναφορές.
Όμως το Monday, αντί να γίνεται ένα ακόμα νούμερο που προστίθεται στην ατέλειωτη αλυσίδα των αμερικανικών κινηματογραφικών ειδυλλίων, προτιμά να ανατρέψει τους βασικούς κανόνες τους με όχημα τη νευρώδη κίνηση της κάμερας και την κατανόηση της προσπάθειας των δύο ηρώων να αλλάξουν τη ζωή τους για χάρη του απόλυτου έρωτα. Δεν το πετυχαίνει πάντα καθώς πολλές εξελίξεις φαίνεται από νωρίς προς τα πού πηγαίνουν, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων κυριαρχεί η έντιμη ματιά και η ειλικρινής αναζήτηση του «μοιραίου έρωτα» χωρίς εκπτώσεις και ημίμετρα.
Το σημαντικότερο όπλο στη φαρέτρα του έλληνα σκηνοθέτη είναι η επιλογή και αξιοποίηση των δύο πρωταγωνιστών. Ο μαρβελικός Σεμπάστιαν Σταν και η ιρλανδή θεατρική κυρίως ηθοποιός Ντενίζ Γκοφ δένουν απόλυτα μεταξύ τους. Εκείνη, πρακτική και γήινη πείθει απόλυτα χάρη στη λαχτάρα της ανακάλυψης ενός ευαίσθητου άντρα που της μαθαίνει ξανά πώς να ζει. Εκείνος υπηρετεί πιστά τον ρόλο του παρορμητικού και επιπόλαιου καλλιτέχνη, ο οποίος προσπαθεί για πρώτη φορά στη ζωή του να συνδέσει τον ρεαλισμό με το όνειρο.
Φυσικά δεν είναι όλα τέλεια στη σχέση, αφού οι δύο ερωτευμένοι προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους που κάποια στιγμή είναι αναπόφευκτο να συναντηθούν. Έτσι, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτό που δούλεψε τόσο μαγικά για μερικά 24ωρα αρχίζει και σβήνει μπροστά στο γκρίζο τέρας της πραγματικότητας. Ότι είναι δύο εκ δια μέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, που ήρθαν πιο κοντά εξαιτίας κάποιων χημικών εγκεφαλικών αντιδράσεων και πρωτόγονων ενστίκτων που πλέον έχουν ξεθωριάσει μπροστά στην κοινή λογική του σημερινού αμείλικτου κόσμου. Και αυτό τους προσγειώνει απότομα, χωρίς όμως να θέλουν να το παραδεχτούν, επιμένωντας, ψάχνωντας ένα θαύμα που θα εξαφανίσει τα προβλήματα τους, μία μαγική λύση που δεν υπάρχει με κάθε προσπάθεια συμβίωσης να καταλήγει στο κενό.
Μία τελευταία επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα θα υπογράψει το προδιαγεγραμμένο φινάλε μιας γλυκόπικρης διαδρομής προς την ωριμότητα, η οποία φαντάζει βγαλμένη από μοντέρνο κινηματογραφικό παραμύθι. Εν τέλει, ο αυθορμητισμός, η ανάλαφρη διάθεση και η παραζάλη της ερωτικής νύχτας στην πόλη την υποσχόμενη Παρασκευή, καταλήγουν σε σύγκρουση με το πρωινό της Δευτέρας, όταν όλα επιστρέφουν στους ρυθμούς τους.
Με καθαρά χρώματα, ευτυχείς συμπτώσεις, έρωτες με την πρώτη ματιά, αλλά και επώδυνες διαπιστώσεις, σκληρούς συμβιβασμούς και αμφίβολα συναισθήματα, το Monday καταφέρνει να επιτύχει μια εντυπωσιακή βουτιά στα επικίνδυνα νερά του παράφορου έρωτα και να μας ταξιδέψει με έναν μοναδικό, φρέσκο τρόπο στην δικιά μας Αθήνα.
Πηγές:
https://www.athensvoice.gr/culture/cinema/719067_kritiki-tainias-monday»
https://www.athinorama.gr/cinema/article/monday-2550539.html
https://unboxholics.com/movies-tv/movie-articles/84128-monday-review-gkrik-lov-me-dyo-xenous
