Και αν όντως έρθει Σεπτέμβρης μη μου το πεις.
Άσε τα σύννεφα να με πληγώσουν.
Το καλοκαίρι αυτό τελείωσε νωρίς.
Δυο αγκαλιές, δυο φιλιά, ματιές πολλές λόγια λίγα και μεθυσμένα μπρος σ’ ένα φεγγάρι που μας φέγγιζε.
Όλα μετρημένα στο πρόσωπό σου
Όλα χαμένα στα χαλίκια μιας παραλίας που μας βύθιζε γλυκά μέσα της.
Κρυφά από τα βλέμματα του κόσμου σε κάθε στενό ήσυχο σε κάθε παγκάκι μοναχό.
Μακριά από την ερημιά του πολύ κόσμο που έμαθε να κλείνετε καλά μέσα του.
Εκεί είπαμε να βρούμε τον έρωτα μας.
Εμείς ταξιδιώτες νέοι αρμενίζαμε στα βάθη των ματιών μας τόσο που βλέπαμε γυμνές τις ψυχές μας έτοιμες να φιληθούν.
Αγκαλιασμένοι γεννήσαμε καλοκαιρινούς έρωτες μικρούς επιπόλαιους που θέλησαν βιαστικά να μεγαλώσουν.
Ατίθασοι έφηβοι με αισθήματα μεγάλα άπειροι πήγαν να παίξουν.
Δεν σου έφτασε όμως το καλοκαίρι μου.
Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Καραμούζη “Οι βροχές του Μάη”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg.
Ακούστε το ποίημα στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
