Η παράσταση «Οι Άθικτοι» παίζεται αυτήν την περίοδο στο θέατρο Νέος Ακάδημος, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Πρόκειται για τη διασκευή της πολυβραβευμένης γαλλικής ταινίας “Les intouchables” (2011) των Olivier Nakache και Éric Toledano. Αποτελεί μία αληθινή, συγκινητική ιστορία, γεμάτη ελπίδα και δικαίωμα στο όνειρο, που περιγράφει την σχέση δύο διαφορετικών ανθρώπων που συναντήθηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες και δέθηκαν τόσο δυνατά, δημιουργώντας μια αξεπέραστη φιλία. Οι «Άθικτοι» αποτέλεσαν τη δεύτερη πιο επιτυχημένη εισπρακτικά ταινία όλων των εποχών στη Γαλλία, κατακτώντας παράλληλα το ευρωπαϊκό κοινό και ξεπερνώντας σε δημοφιλία την «Αμελί» του Ζαν-Πιέρ Ζενέ. Το 5% των εσόδων της ταινίας διατέθηκε στην Ένωση για παράλυτους «Σιμόν ντε Συρέν». «Οι Άθικτοι» είχαν εννέα υποψηφιότητες στα γαλλικά Βραβεία Σεζάρ και απέσπασαν δεκάδες βραβεία και διακρίσεις σε όλο τον κόσμο.
Σκοπός της παράστασης, ωστόσο, δεν είναι η θεατρική μεταφορά της κινηματογραφικής εκδοχής, αλλά η αφήγηση των πραγματικών γεγονότων. Για το λόγο αυτό, ο Αντώνης Γαλέος, σε συνεργασία με την ηθοποιό Φελίς Τόπη, διασκεύασαν το κινηματογραφικό σενάριο, εμπλουτίζοντάς το με υλικό από συνεντεύξεις, από τις αυτοβιογραφίες των εμπλεκομένων (το 2012 εκδόθηκε οι αυτοβιογραφίες του Αμπντέλ Σελού “The Upside” και “You Changed My Life” και η αυτοβιογραφία του Φιλίπ Ποζό ντι Μποργκό με τίτλο “A Second Wind”), αλλά και από τα πολύ ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ που έχουν γυριστεί για τις ζωές τους. Καθώς πρόκειται για μια πραγματική ιστορία, η ευαισθησία των συγγραφέων, των ηθοποιών και του σκηνοθέτει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που είναι ακόμα εν ζωή ήταν ακόμα μεγαλύτερη, όπως μας ενημέρωσαν και οι ίδιοι. Συγκεκριμένα, οι ηθοποιοί σπάνε τον τέταρτο τοίχο στην έναρξη της παράστασης και μας ενημερώνουν ότι δεν πρόκειται για τη μεταφορά της ταινίας στη σκηνή αλλά για την πραγματική ζωή των προσώπων.
Το θεατρικό έργο έχει παρουσιαστεί με συνεχόμενες sold out παραστάσεις, στην Αγγλία, την Αμερική, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ολλανδία, την Αυστραλία, την Ιταλία, άλλες τριάντα χώρες του κόσμου, και τώρα, για πρώτη φορά, στην Ελλάδα.
Η εξωπραγματική και όμως αληθινή ιστορία ξεκίνησε ως εξής: Το 1993 ο Φιλίπ Ποζό ντι Μποργκό, γόνος αριστοκρατικής οικογενείας, κληρονόμος μιας αμύθητης περιουσίας, καθηγητής πανεπιστημίου με αγάπη για τις τέχνες και τον λόγο, καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο, ύστερα από ατύχημα που είχε με ένα αλεξίπτωτο πλαγιάς. Τρία χρόνια μετά το ατύχημα, χάνει τη γυναίκα του από καρκίνο και μένει ουσιαστικά μόνος. Ήταν η φορά που θέλησε να δώσει τέλος στη ζωή του. Οι γιατροί επέμεναν πως χρειάζεται έναν άνθρωπο να τον παρακολουθεί σε 24ωρη βάση, κάτι που ο ίδιος αρνιόταν. Πολλοί ήταν οι υποψήφιοι φροντιστές και νοσοκόμοι που πέρασαν από συνέντευξη και πάντα ο εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος έβρισκε τρόπους για να τους απορρίψει. Ο Αμπντέλ Σελού, ένας ορφανός Αλγερινός μετανάστης, ήταν πρώην κατάδικος, μικροαπατεώνας, αγράμματος, που πολύ συχνά έμπλεκε σε καβγάδες. Από καθαρή σύμπτωση και με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο, εισχωρεί στη ζωή του Φιλίπ και κερδίζει την εμπιστοσύνη του. Ο δεύτερος τον προσλαμβάνει -παρά τις αντιρρήσεις όλων- και η αρχή μια παροιμιώδους φιλίας ξεκινά. Δύο διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται και, παρά τις διαφορές τους, οι πρωταγωνιστές μοιράζονται αληθινές στιγμές, γεμάτη χιούμορ, αστείες στιγμές αλλά και γνήσια συγκίνηση και ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον και συνάμα τον ίδιο τους τον εαυτό.
«Εάν κάνετε αυτήν την ταινία, πρέπει να είναι αστεία. Επειδή αυτή η ιστορία πρέπει να αντιμετωπιστεί με χιούμορ. Εάν δεν είχα συναντήσει τον Αμπντέλ, θα ήμουν νεκρός».
– Φιλίπ Ποζο ντι Μποργκό για την ταινία οι “Άθικτοι”
Η σχέση του Φιλίπ και του Αμπντέλ βρίσκεται στον πυρήνα του έργου, και αυτό επιβεβαιώνεται από την απίστευτη χημεία μεταξύ του Αντώνη Καρυστινού και του Σπύρου Χατζηαγγελάκη, που ερμηνεύουν τους αντίστοιχους ρόλους. Ο κουρασμένος και παγωμένος συναισθηματικά Φιλίπ βρίσκεται σε τέλμα, όταν έρχεται σαν κομήτης σε ένα περιβάλλον πολύ τακτοποιημένο, ένας άνθρωπος ο οποίος κοινωνικά ανήκει σε έναν άλλο κόσμο και, με τον αυθορμητισμό και τον κυνισμό του, ταράζει τη ζωή του. Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον του Φιλίπ, στον Αμπντέλ είναι ότι συμπεριφέρεται σαν να μην τον αναγνωρίζει ως άρρωστο, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Σιγά σιγά, ο Αντώνης Καρυστινός μεταμορφώνεται από παραιτημένος αστός σε έναν γοητευτικό γεμάτο όρεξη για ζωή άντρα και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης από έναν κυνικό και συναισθηματικά ανώριμο χαρακτήρα, σε έναν φιλοσοφημένο νέο και ουσιαστικό φίλο. Τα σημεία που συναντιούνται οι δραματικές μεταμορφώσεις των δυο αντρών είναι συγκινητικές.
Αν κάτι ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή στην παράσταση, είναι το δέσιμο της ομάδας των Αντώνη Καρυστινού, Σπύρου Χατζηαγγελάκη, Σταύρου Καλλιγά, Τζωρτζίνας Λιώση, Χρύσας Μιχαλοπούλου και Μιχάλη Ψαλίδα, που προσεγγίζει με συλλογικότητα και ευαισθησία την ιστορία του Φιλίπ και του Αμπντέλ.
Ο Σταύρος Καλλιγάς αποδεικνύεται πολύτιμος, λειτουργώντας ως υποκριτικό πασπαρτού, ερμηνεύοντας πέντε διαφορετικούς χαρακτήρες. Η Τζωρτζίνα Λιώση είναι η Μαγκαλί, ο άνθρωπος εμπιστοσύνης του Φιλίπ. Στην ουσία πρόκειται για έναν ρόλο που δεν υπάρχει στην ταινία, αλλά αντικαθιστά την γραμματέα και την οικονόμο του δισεκατομμυριούχου. Αν και δίνει τα απαραίτητα «σπρωξίματα» στην πλοκή, θα μπορούσε να αναπτυχθεί συγγραφικά σε μεγαλύτερο βαθμό. Τέλος, βλέπουμε την Χρύσα Μιχαλοπούλου στον ρόλο της οργισμένης κόρης και ο Μιχάλης Ψαλίδας που υποδύεται τον αδερφό του Αμπντέλ. Και οι δύο τους μας αποκαλύπτουν πτυχές της ζωής των πρωταγωνιστών αντιπροσωπεύοντας το παρελθόν τους.
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης επιλέγει τον δύσκολο δρόμο μεταφοράς του έργου στη σκηνή, ποντάροντας στην αλήθεια και την ατελή αγάπη. Η σχέση του Φιλίπ και του Αμπντέλ δεν είναι άνιση. Και οι δυο τους βιώνουν μια προσωπική αναπηρία. Ο σκηνοθέτης χορογραφεί με απόλυτη ακρίβεια μια τρυφερή ιστορία που εστιάζει στις διαπροσωπικές σχέσεις και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον. Γι’αυτό και είναι εύκολο να συγχωρέσουμε την αρχική αμηχανία, την ξαφνική αρχή αλλά και κάποια ελαφρώς προσβλητικά αστεία που συμπεριλαμβάνοντε στην παράσταση ενώ θα μπορούσαν να εκλείπουν εντελώς καθώς δεν προσδίδουν κάτι στο σημαντικότατο μήνυμα της παράστασης. Επίσης, μην περιμένετε να δείτε δακρύβρεχτες στιγμές και φτηνό μελόδραμα, αντιθέτως θα παρακολουθήσετε μια περήφανη σχέση, που δεν είναι δεδομένη, αλλά χτίζεται στιγμή στιγμή, σκιαγραφώντας όλες τις ομοιότητες και αντιθέσεις δυο αντρών, που ενώ φαίνονται τόσο διαφορετικοί, στην ουσία λειτουργούν ως καθρέπτης ο ένας του άλλου. Και οι δυο είχαν και έχουν ανάγκη από λίγη πίστη στη ζωή τους και κάποιον να τους αγαπήσει για αυτό που είναι. Και στο τέλος της παράστασης αρχίζουν να μοιάζουν στον καθένα μας χωριστά. Αυτή είναι η επιτυχία της παράστασης, το ότι δείχνει πόσο δική μας θα μπορούσε να είναι αυτή η ιστορία, το ότι καταδεικνύει πως οι «Άθικτοι» θα μπορούσαν να είναι ο καθένας από εμάς
Πηγές:
https://www.902.gr/eidisi/theatro/274935/athiktoi-sto-theatro-neos-akadimos
https://www.2020mag.gr/culture/2932-athiktoi-ginomaste-mesa-apo-tin-texni
iefimerida.gr – Ο Αλγερινός μετανάστης που έσωσε έναν ανάπηρο δισεκατομμυριούχο αριστοκράτη
