Αντί προλόγου
Η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ένα νοητικό πείραμα, που χαρακτηρίζεται και ως παράδοξο, επινοήθηκε από τον Αυστριακό φυσικό Έρβιν Σρέντινγκερ το 1935. Το σενάριο παρουσιάζει μια γάτα, η οποία μπορεί να είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή, με την κατάστασή της να συνδέεται με προηγούμενο τυχαίο γεγονός. Με αυτόν τον τίτλο μας ιντριγκάρει και μας εισάγει σε ένα “ποιητικό” αυτή τη φορά πείραμα η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη με την συλλογή της “Η γάτα του Σρέντινγκερ” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Το κατά πόσο στέφθηκε με επιτυχία η νοητική αυτή δοκιμή μένει να φανεί από το αποτέλεσμα που έχει στο νου και στην καρδιά του αναγνώστη της!
Το αποτέλεσμα γνωστό κι αβέβαιο συνάμα.
Παράλληλες οι εκδοχές που αξιώσαμε
κι εγώ νεκρή, μα ζωντανή, απλά υπάρχω.
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο
Θα έλεγε κανείς πως ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός ως προς το περιεχόμενο. Αναμφίβολα, παρουσιάζει την διάσταση μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, μετά της ζωής και του θανάτου. Σε αυτό το κενό φωλιάζει ο έρωτας, ο οποίος συνιστά τον κινητήριο μοχλό της εν λόγω συλλογής. Άλλοτε ενδεδυμένος με το πέπλο της απογοήτευσης και της ματαιότητας, άλλοτε με τα περίλαμπρα ιμάτια του πάθους και της επιθυμίας είναι το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Αν και άλλες θεματικές κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους, όπως η μοναξιά, η μητρότητα, ο χρόνος, όλα μοιάζουν να αποτελούν μονάχα όψεις ενός νομίσματος, αυτού της (ερωτικής) αγάπης.
Το ποιητικό υποκείμενο, στα περισσότερα ποιήματα είναι παραδομένο στις ανυπέρβλητες δυνάμεις του ερωτικού συναισθήματος, παραδομένο και, συνεπώς, ανίσχυρο. Ωστόσο, το οξύμωρο είναι ότι μοιάζει να έχει επίγνωση της αδυναμίας μπρος στο έτερον ήμισυ, αλλά να μην θέλει να απαλλαγεί από αυτήν. Μοιρολατρικά, εκστατικά απευθύνεται στο Εσύ του ποιήματος για να εκφράσει τις σκέψεις, τα παράπονα, τους φόβους ή τα συναισθήματά του που κινούνται γύρω από τους άξονες που αναφέραμε παραπάνω. Δεν υπάρχει κάποιο κοινό, αναγκαστικά, θέμα που να διατρέχει όλη την συλλογή και να ενώνει σαν ένα ενιαίο σώμα το ένα ποίημα με το άλλο.
Λίγα λόγια για την ποιητική
Η συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί την πρώτη μας επαφή με την γραφή της Τζωρτζίνας Κουριαντάκη. Ομολογουμένως, θα επιθυμούσαμε να την ανανεώσουμε. Είναι αλήθεια πως, παρά την δόση διακειμενικότητας που εντοπίζεται στο έργο της, πρόκειται για μια ποίηση που έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, μια πινελιά προσωπική. Το ύφος της ποιήτριας, ιδίως όταν εξυμνεί την ιερότητα του έρωτα είναι ιδιαίτερα αισθαντικό. Κατά τα άλλα, ο τόνος είναι εξομολογητικός, χωρίς να αγγίζει τα όρια του λυρισμού. Αντιθέτως, η γραφή αν και μεστή είναι περισσότερο πεζολογική, χωρίς ρυθμό ή μουσικότητα, αν όχι εν γένει, τουλάχιστον στα περισσότερα σημεία της.
Το στοιχείο που ξεχωρίζει την ποιητική της γραφούσης είναι ακριβώς η απουσία της ποιητικής στα πνευματικά της πονήματα. Με έλλειψη ομοιοκαταληξίας, κυριαρχία των σημείων στίξης, τα ποιήματα μοιάζουν περισσότερο με μικρά διηγήματα, αποσπάσματα ημερολογίου, πεζογραφήματα. Στην διαπίστωση αυτή συντείνει, το πρωτότυπο και ιδιαίτερο μεν, βερμπαλιστικό δε μοτίβο γραφής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή πολύστιχων ποιημάτων, που κυοφορούν σημαντικά νοήματα, εκφράζοντάς τα με έναν τρόπο πομπώδη που απαιτεί την αμέριστη προσοχή και προσήλωση του αναγνώστη.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
39 ποιήματα, απλωμένα σε 67 σελίδες, πολλά από αυτά βραβευμένα σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ορισμένα γραμμένα και στην αγγλική γλώσσα. Αυτά τα πλαισιώνει ένα πολύ προσεγμένο εξώφυλλο, ίσως από τα καλύτερα που έχουμε μέχρι στιγμής συναντήσει στα έργα των εκδόσεων Ελκυστής. Η γραμματοσειρά και αυτή, ταιριαστή με την ατμόσφαιρα που αποπνέει η συλλογή. Το ίδιο ισχύει και για την βιβλιοδεσία. Συνολικά, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο εγχείρημα, όμορφο από έξω και από μέσα.
Αντί επιλόγου
Ήταν μεγάλη μας χαρά να ακούσουμε μέσα από την συλλογή μια νέα ποιητική φωνή, που διακατέχεται από μια σιγουριά και έναν δυναμισμό. Όλα αυτά κρύβονται μέσα στις λέξεις που η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη ξέρει πολύ καλά να χρησιμοποιεί προκειμένου να εκφράσει όσα θάβουμε στα μύχια της ψυχής μας. Είτε πρόκειται για την ελληνική, είτε για την αγγλική γλώσσα, η δεξιοτεχνία της είναι εμφανής και είναι το στοιχείο εκείνο που μας τράβηξε στην “πεζολογική- ποιητική”, “ζωντανή- νεκρή” αυτή συλλογή.
Διαβάστε ένα ποίημα από την συλλογή εδώ και ακούστε το εδώ:
