Η «Νεκρή ζώνη» είναι ένα έργο γραμμένο στα μέσα περίπου της δημιουργικής περιόδου του διάσημου δραματουργού Χάρολντ Πίντερ, το 1937. Πρόκειται για μια μεταφυσική αλληγορική κωμωδία που ξεχωρίζει ανάμεσα στο πολυδιάστατο έργο του δημιουργού του.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Φαινομενικά στην «Νεκρή ζώνη» ένας πετυχημένος αλκοολικός ποιητής και συγγραφέας ο Χιρστ, που ζει σε ένα σπίτι του βόρειου Λονδίνου μαζί με τον οικονόμο – γραμματέα του Φόστερ και τον υπηρέτη – σωματοφύλακά του Μπριγκς, προσκαλεί έναν αποτυχημένο ποιητή τον Σπούνερ, που μόλις γνώρισε σε μία παμπ, για να συνεχίσουν να πίνουν και να μιλήσουν. Κατά την διάρκεια της νύχτας και της επόμενης μέρας, ξετυλίγονται ιστορίες, αναμνήσεις, παλιές γνωριμίες και κρυφές επιθυμίες. Όμως σε αυτό το έργο τίποτα δεν είναι απολύτως αλήθεια και τίποτα δεν είναι απολύτως ψέματα. Το έργο τελειώνει με τους ήρωες να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στο δωμάτιο και μέσα στο μυαλό τους, με την κατάρα να μην μπορούν να αλλάξουν θέμα! Από τώρα και εις το διηνεκές θα βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους συζητώντας ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, βιώνοντας τις ίδιες καταστάσεις, διότι «Στη νεκρή ζώνη τίποτα δεν κινείται, τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δε γερνάει. Όλα παραμένουν για πάντα παγωμένα και σιωπηλά…».
ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΧΑΣΜΑ ΩΣ ΜΙΑ «ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ» ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Η «Νεκρή ζώνη» είναι πολύ λιγότερο ένα έργο «γύρω» από τη νοσταλγία, την τύχη, την αδικία, τον πειρασμό, το γήρας ή την απιστία και πολύ περισσότερο ένα κάλεσμα συμπαράστασης, μια προσπάθεια τεσσάρων ανθρώπων να επικοινωνήσουν, να βρουν στήριγμα ο ένας στον άλλο, ώστε να συνεχίσουν την αέναη περιπλάνησή τους σε αυτή την ανίκητη νεκρή ζώνη όπου «… Τίποτα δεν κινείται… δεν αλλάζει… δεν γερνάει… παραμένει… για πάντα… παγωμένο… σιωπηλό». Και αυτή ακριβώς την ανάγκη μα και ταυτόχρονα δυσκολία των πρωταγωνιστών να βρουν συμπαράσταση περιγράφει περίτεχνα ο Πίντερ με ένα κείμενο που αρνείται πεισματικά να τους προσφέρει μια διέξοδο δράσης από την παρούσα κατάσταση αλλά επιμένει να τους κρατά από την αρχή ως το τέλος εγλωβισμένους σε αέναους κύκλους αναμνήσεων, ονείρων, υποσχέσεων και προσδοκιών.
Η Νεκρή Ζώνη είναι εκείνος ο τόπος, εκείνη η κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, που ο χρόνος διαστέλλεται, οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες περιπλέκονται και όλα μοιάζουν απολύτως πιθανά αλλά και απολύτως απίθανα.
Αυτό το έργο ο Πίντερ άρχισε να το γράφει μέσα σε ένα ταξί, καθώς οι διάλογοι άρχισαν να ξεπηδούν μέσα από το ασυνείδητό του. Το στοιχείο του εγκλωβισμού, που είναι έντονο καθ’ όλη τη διάρκεια, οι συμβολισμοί και οι χαρακτήρες που μοιάζουν με τραγικούς κλόουν, δείχνουν έντονη συγγένεια με τον Μπέκετ. Κι όπως με όλα τα σπουδαία έργα κάνουμε προβολή στην τραγωδία, έτσι και στην «Νεκρή ζώνη» του Πίντερ, βλέπουμε στους τέσσερις χαρακτήρες του, τον Θεό, τον Εωσφόρο και τους δύο αρχάγγελους, Μιχαήλ και Γαβριήλ να συζητούν, να διαπραγματεύονται, να μαλώνουν και να προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια αναγκαστική συμβίωση εις τους αιώνας των αιώνων.
ΠΗΓΕΣ: Η «Νεκρή ζώνη» του Χάρολντ Πίντερ στο θέατρο «Θησείον» σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου – Θέατρο – Χορός – Κοινωνικό έργο – κωμωδία – elculture.gr, “Νεκρή ζώνη” του Χάρολντ Πίντερ, Νεκρή ζώνη – Χάρολντ Πίντερ – 9786185027759 | Protoporia.gr
