Το «Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών» είναι η νέα ταινία σε σκηνοθεσία Γκιγιέρμο ντελ Τόρο που απολαμβάνουμε και στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες εδώ και ένα μήνα. Παρότι οι ομοιότητες με την ταινία «Nightmare Alley» (1947) είναι φανερές για τους λάτρεις του κινηματογράφου, η ταινία του ντελ Τόρο δεν αποτελεί remake εκείνου του Έντμουντ Γκούλντινγκ, αλλά φρέσκια προσέγγιση στο ομώνυμο βιβλίο του Γουίλιαμ Λίντσεϊ Γκρέσαμ, στο οποίο και βασίζονται και τα δύο φιλμ. Ωστόσο, το νέο σκηνοθετικό εγχείρημα του εραστή του φανταστικού μετά την οσκαρική «Μορφή του Νερού» διακρίνεται για ακόμα μία, πιο προσωπική πρωτιά: είναι το πρώτο του φιλμ από το οποίο απουσιάζει το υπερφυσικό στοιχείο.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
O χαρισματικός και φιλόδοξος Stanton Carlisle (Bradley Cooper) γίνεται μέλος ενός περιοδεύοντα θιάσου και κερδίζει την εύνοια του μέντιουμ Zeena (Toni Collette) και του συζύγου της Pete (David Strathairn). Σύντομα, θα χρησιμοποιεί τις νέες του γνώσεις για να κάνει κομπίνες σε βάρος της πλούσιας ελίτ της Νέας Υόρκης του 1940. Έχοντας την αγνή Molly (Rooney Mara) πιστή στο πλευρό του, ο Stanton καταστρώνει ένα κόλπο με στόχο έναν μεγιστάνα (Richard Jenkins), με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους ψυχιάτρου (Cate Blanchett), που μπορεί να είναι και η πιο επικίνδυνη αντίπαλός του.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
«Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών» σχεδόν χλευάζει την όποια πίστη στο υπερφυσικό, αφηγούμενο την ιστορία ανόδου και πτώσης ενός πνευματιστή που με βατήρα την αφέλεια των πολλών βάζει πλώρη για τα χοντρά πορτοφόλια των λίγων και ισχυρών της Νέας Υόρκης. Τον υποδύεται ο Μπράντλεϊ Κούπερ, που στην εισαγωγική σκηνή τον παρακολουθούμε να ξεφορτώνεται ένα πτώμα, προτού δοκιμάσει την τύχη και τα ταλέντα του σε έναν περιπλανώμενο θίασο στην Αμερική των τελών του ‘30.
Η υποβλητική φωτογραφία του Νταν Λόστσεν και η ματιά του ντελ Τόρο κάνουν τα πάντα να μοιάζουν μέρος μιας ατέλειωτης νύχτας. Το διαλογικό μέρος, σταθμισμένο έξοχα από τον τελευταίο και την συν-σεναριογράφο Κιμ Μόργκαν, διαθέτει χαρακτήρα και τόνο δίχως να το παρακάνει σε στόμφο, ερμηνευμένο από ένα αστεράτο καστ που περιλαμβάνει τους Γουίλεμ Νταφό, Τόνι Κολέτ, Ρούνι Μάρα, Κέιτ Μπλάνσετ, Ντέιβιντ Στράδερν, Ρίτσαρντ Τζένκινς και Ρον Πέρλμαν. Για να καταλήξουμε στην καίρια όσο και διακριτική χρονική αναφορά της πλοκής που εκτυλίσσεται την πιο ζοφερή ώρα του 20ου αιώνα, στην αυγή του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Μια καλοδεχούμενη υπενθύμιση πόσο επιδέξια ενσωματώνει ιστορικά ορόσημα στο σύμπαν των ταινιών του ο δημιουργός του «Λαβύρινθου του Πάνα».
Η ταινία με το ένα πόδι πατάει στο κλασικό χολιγουντιανό μελόδραμα και με το άλλο στη μοντέρνα εκδοχή του, με το ένα μάτι κοιτάζει το φιλμ νουάρ και με το άλλο την καφκική αλληγορία. Παρά τις πολλές αρνητικές κριτικές που συγκέντρωσε «Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών», εμείς την απολαύσαμε και σας προτρέπουμε να την παρακολουθήσετε και εσείς!
ΠΗΓΕΣ: https://www.cinemagazine.gr/paizontai_tora/arthro/nightmare_alley_review-131041214/, https://www.athinorama.gr/cinema/cinema-reviews/3001051/3001051-to-monopati-ton-xamenon-psuxon/
