Για να διαβάζεται “Μόνο τη νύχτα” του Διονύση Αναλυτή

Αντί Προλόγου

Η νύχτα αποκαλύπτει όσα η μέρα επιχειρεί ύπουλα να αποσιωπήσει. Είναι η ώρα που γράφεται η ποίηση. Η συλλογή του Διονύση Αναλυτή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή “Μόνο τη νύχτα” μας πείθει πως η νύχτα είναι και η ώρα για να διαβάζεται η ποίηση. Το σκοτάδι απορροφά όλα εκείνα που το φως επιμελώς επιδεικνύει και τα μετουσιώνει. Οι σκέψεις γίνονται λέξεις στο χαρτί, οι ανησυχίες γίνονται εφιάλτες και οι επιθυμίες παθιασμένα όνειρα. Σε αυτούς τους ζοφερούς διαδρόμους θα περπατήσουμε μέσα στις σελίδες αυτού του έργου. Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση!

Continue reading “Για να διαβάζεται “Μόνο τη νύχτα” του Διονύση Αναλυτή”

Οι “άγνωστοι” ποιητές μας: Αχιλλέας Παράσχος

Λίγα λόγια για τη ζωή του

Ο Αχιλλέας Παράσχος με πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου (το Παράσχος ήταν το όνομα του πατέρα του) γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 6 Μαρτίου 1838. Η οικογένειά του που καταγόταν από τη Χίο είχε καταφύγει στο Ναύπλιο μετά την καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο Παράσχος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Είχε πέντε αδέλφια, έναν μεγαλύτερο αδελφό, το Γεώργιο και δύο μεγαλύτερες αδερφές που χάθηκαν στη σφαγή της Χίου. Η μικρότερη αδελφή του, Αιμιλία, γνωστή για την ομορφιά της,πέθανε νέα και ενέπνευσε τους ποιητές Γεώργιο Ζαλοκώστα και Ρίλγδεν.

Continue reading “Οι “άγνωστοι” ποιητές μας: Αχιλλέας Παράσχος”

Φιλοξενούμενοι στο “Ξενοδοχείο για πεταλούδες” του Roger Robinson

Αντί Προλόγου

Από τον “Φορητό παράδεισο” μεταφερόμαστε με τη μετάφραση του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλο στο χρονικά προγενέστερο “Ξενοδοχείο για πεταλούδες“, την ποιητική συλλογή του Roger Robinson που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κείμενα. Γινόμαστε ένοικοι ενός δωματίου γεμάτου αντιφατικές εικόνες, τους βίαιους και γκρίζους δρόμους του Μπρίξτον από τη μία και τις παραλιακές διαδρομές του Τρινιντάντ και Τομπάγκο που μοσχομυρίζουν μάνγκο και αρμύρα. Περιφερόμαστε σε ένα κατάλυμα γεμάτο μνήμες, πικρία, απογοήτευση, χαρμολύπη, ελπίδα, στο μεταίχμιο δύο κόσμων, δύο εαυτών και το κάνουμε ανεπαίσθητα και απαλά, σαν πεταλούδες.

Continue reading “Φιλοξενούμενοι στο “Ξενοδοχείο για πεταλούδες” του Roger Robinson”

Μια δόση από το “Και του πουλιού ο εσπρέσος” του Δημήτρη Παπαδάκη

Αντί Προλόγου

Πρόσφατα δοκιμάσαμε μια ιδιότυπη ποιητική συνταγή καφέ που βρίσκει κανείς κρυμμένη στη συλλογή του Δημήτρη Παπαδάκη “Και του πουλιού ο εσπρέσος” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. Γευτήκαμε πολλές ποικιλίες καφέ, παρασκευασμένους με διάφορες τεχνικές. Με κάποιες πικραθήκαμε, με μερικές γελάσαμε, με ορισμένες γλυκαθήκαμε και με άλλες ταξιδέψαμε στο χαρμάνι καφέδων που είχαμε πιει στο παρελθόν με μια νοσταλγία και ένα παράπονο για όσα αφήσαμε στο κατακάθι.

Continue reading “Μια δόση από το “Και του πουλιού ο εσπρέσος” του Δημήτρη Παπαδάκη”

Οι “τέλειες μέρες” του Wim Wenders ή η ομορφιά στη ρουτίνα

Αντί Προλόγου

Ο Γερμανός Wim Wenders είναι ένας σκηνοθέτης που δε χρειάζεται συστάσεις. “Τα φτερά του έρωτα”, η ταινία του 1987 που τον καθιέρωσε σε όλο τον κόσμο έχει από πολλούς κριτικούς χαρακτηριστεί ως η καλύτερή του. Ωστόσο, οι “τέλειες μέρες” με το ντεμπούτο στους στο Φεστιβάλ των Καννών του 2023 ήρθαν για ανατρέψουν αυτή την πεποίθηση και να αποδείξουν πως στα 78 του χρόνια ο σκηνοθέτης έχει αποκτήσει τη σοφία και την ικανότητα να μαγεύει το κοινό με έναν τρόπο αθόρυβο. Με έναν σιωπηλό ύμνο στην τέχνη του να βρίσκεις την ομορφιά στα μικρά και στα καθημερινά, στην πράξη ή την πλήρη απραξία, με μια φιλοσοφία που αποπνέει την ασιατική αντίληψη περί της ακινησίας και αεικινησίας ταυτόχρονα, οι “τέλειες μέρες” προσπαθούν να μας αποδείξουν πως η τελειότητα πολλές φορές κρύβεται στο ατελές ή στο αριστοτελικό “τέλος”, στο σκοπό που δίδουμε στην ύπαρξή μας ή στην απόλυτη ανυπαρξία σκοπού.

Continue reading “Οι “τέλειες μέρες” του Wim Wenders ή η ομορφιά στη ρουτίνα”

Στὸν Πρόδρομον στὸν Ἀσέληνο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στὸν Πρόδρομον στὸν Ἀσέληνο

Continue reading “Στὸν Πρόδρομον στὸν Ἀσέληνο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη”

Ο Ελαιοχρωματιστής: η πολύχρωμη ποίηση του Γιώργου Πισσάνη

Αντί Προλόγου

Στις πρώτες σελίδες της ποιητικής συλλογής “Ο Ελαιοχρωματιστής” του Γιώργου Πισσάνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά ο αναγνώστης 3 στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου: “Θα ‘ναι η ποίσις σπερματική/ Απόλυτα ερωτική/ Ή δεν θα υπάρχη”. Πράγματι στο βιβλίο που κρατήσαμε στα χέρια μας και μας συντρόφευσε πέραν του ολοκληρωτικού ερωτισμού είναι εμφανές αυτό το ποιητικό βάθος που λίγες φορές απαντά κανείς και ακόμα λιγότερες τον αγγίζει τόσο έντονα όσο μας άγγιξε η συγκεκριμένη συλλογή. Και θα γίνουμε πιο σαφείς.

Continue reading “Ο Ελαιοχρωματιστής: η πολύχρωμη ποίηση του Γιώργου Πισσάνη”

Ποιο είναι τελικά το “Τέρας” στην ομώνυμη ταινία του Kore-eda;

Αντί Προλόγου

Όσοι αγαπούν τις ταινίες του Ιάπωνα σκηνοθέτη Hirokazu Kore-eda ξέρουν την αδυναμία του απέναντι σε ζητήματα που σχετίζονται με την οικογένεια. Σε προηγούμενα άρθρα έχουν μιλήσει ξανά για τις ταινίες του. Όσο προχωρά η φιλμογραφία του παρατηρούμε ανθρώπινες ιστορίες που εντρυφούν στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένεια, την οποία δεν προσεγγίζει με τη στενή του όρου έννοια, αλλά της προσδίδει ένα βαθύτερο και περισσότερο πολύπλοκο νόημα. Στο πιο πρόσφατο έργο του, “Τέρας” που απέσπασε βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών ακολουθεί ένα παράλληλο μονοπάτι, εξερευνώντας τη διαδικασία της ενηλικίωσης, τη φιλία, την επαναστατική προσπάθεια κατάργησης εσωτερικών και εξωτερικών κωλυμάτων και σε βάθος για ακόμα μια φορά τη γονεϊκή σχέση.

Continue reading “Ποιο είναι τελικά το “Τέρας” στην ομώνυμη ταινία του Kore-eda;”

Γυμνή σαν μαχαίρι: μια ανθολογία ποιημάτων Ιρανών ποιητριών

Αντί Προλόγου

Δυστυχώς, τόσο η παλαιότερη περσική λογοτεχνία όσο και η πιο σύγχρονη ιρανική δεν έχουν σε μεγάλο βαθμό αποδοθεί στην ελληνική. Σίγουρα, η γλώσσα αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο στη μεταφορά τους. Ωστόσο η αδράνεια που παρατηρείται σε επίπεδο εκδοτικό δεν μπορεί να αποδοθεί μονάχα εκεί. Αυτή την νωθρότητα ήρθαν να ταράξουν οι εκδόσεις Συρτάρι και οι Άννα Γρίβα και Μάνια Μεζίτη που σε μια ανθολογία περιέλαβαν τα πονήματα ποιητριών του Ιράν σε βάθος 10 αιώνων. “Όποιος θέλει να με δει, μέσα στα λόγια μου θα το μπορέσει” έχει γράφει η Μαχφί και πράγματι στο “Γυμνή σαν μαχαίρι” θα ακούσουμε τις ανατρεπτικές φωνές των ποιητριών αυτών που θα ξεπεράσουν τα εμπόδια της γλώσσας, της εποχής, των καθεστώτων, των ιδεολογιών.

Continue reading “Γυμνή σαν μαχαίρι: μια ανθολογία ποιημάτων Ιρανών ποιητριών”

Οι άνδρες ποιητές του 20ου αιώνα: μια ανθολογία περιήγηση στην ποιητική μας ιστορία

Αντί Προλόγου

Μετά το πόνημα συγκέντρωσης των πιο εξεχουσών Ελληνίδων ποιητριών του 20ου αιώνα στην ανθολογία “Το άλλο μισό του ουρανού” οι εκδόσεις Ζήτρος προχώρησαν στην έκδοση μιας δεύτερης. Αυτή τη φορά αφιερώθηκε στους άνδρες ποιητές που γεννήθηκαν τον 20ο αιώνα και τον σημάδεψαν με το έργο τους. Ο λόγος για το έργο “Πολύτροπος Ανήρ“. Μια πολύ σημαντική εκδοτική πρωτοβουλία που ρίχνει φως στο έργο περισσότερο ή λιγότερο γνωστών ποιητών στο κοινό, εισάγωντας και στους χρονικά εγγύτερούς μας δημιουργούς που πολλές φορές παραλείπονται από τις ανθολογήσεις εκείνες που αρκούνται στο σίγουρο και στο πεπατημένο. Ας δούμε περισσότερες λεπτομέρειες.

Continue reading “Οι άνδρες ποιητές του 20ου αιώνα: μια ανθολογία περιήγηση στην ποιητική μας ιστορία”