Τα “Μήλα” (Apples) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Νίκου με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη και αφηγείται το χρονικό μιας αναπάντεχης επιδημίας, όταν οι άνθρωποι μιας πόλης εμφανίζουν ξαφνική αμνησία και δεν μπορούν να θυμηθούν τίποτα για τον εαυτό τους και την ζωη τους. Παρά την δύσκολη κινηματογραφική χρονιά λόγω της πανδημίας τα Μήλα διέγραψαν μια λαμπρή διαδρομή σε φεστιβάλ, όπως αυτό του Τορόντο, στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα Ορίζοντες του 77ου Φεστιβάλ Βενετίας και φυσικά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Προβλήθηκε σε πάνω από 35 χώρες και υποβλήθηκε και για τα Όσκαρ, αν και δεν κατάφερε να βγει υποψήφια. Στην απήχηση της ταινίας βοήθησε η στήριξη της Κέιτ Μπλάνσετ η οποία προώθησε την ταινία στην Αμερική ως executive producer χαρακτηρίζοντας την «μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία».
Eνας 40χρονος άντρας, ο Άρης, τριγυρίζει στο απεριποίητο, ακατάστατο διαμέρισμά του με εμφανή σημάδια κατάθλιψης. Κλείνει την πόρτα πίσω του και βγαίνει στο δρόμο. Σε έναν κόσμο αλλόκοτο. Σε μια Αθήνα χτυπημένη από μία ανεξήγητη πανδημία: οι κάτοικοί της, ξαφνικά, ξεχνούν. Ποιοι είναι, τι κάνουν, πού πήγαιναν, πού είναι το σπίτι τους, υπάρχει κάποιος που τους περιμένει εκεί; Την μία στιγμή τον παίρνει ο ύπνος στη νυχτερινή διαδρομή του αστικού λεωφορείου κι την άλλη ξυπνά στο τέρμα χωρίς να θυμάται τίποτα. Χαμένος. Ένα ακόμα κρούσμα. Το Νο 14842. Στο σιωπηλό χάος της πανδημίας, ο Άρης μένει φαινομενικά μόνος και «αδιεκδίκητος» από συγγενείς και φίλους και, όπως ορίζει το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης, γιατροί τον περιμαζεύουν και τον οδηγούν στα ειδικά κέντρα αποκατάστασης μνήμης. Ολοι στα γύρω δωμάτια, γυναίκες και άντρες διαφορετικών ηλικιών, χωρίς ταυτότητα, περιμένουν να τους αναζητήσουν οι αγαπημένοι τους. Εκτός κι αν κι εκείνοι πάσχουν από την ίδια μυστηριώδη αμνησία. Εκτός κι αν δεν τους αγαπά κανείς.
