Ετικέτα: Ανάλυση

Αντί Προλόγου

Τα αυτοαναφορικά έργα, στα οποία και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Ιδίως, όμως, όσα είναι ικανά να αγγίξουν τις ταλαιπωρημένες σκέψεις και ψυχές, να τις ανακουνήσουν ενέχουν μια πιο ξεχωριστή θέση. Εκείνα, βέβαια, που μοιάζει να σου απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, κατανόησης, όπως άλλωστε κάνει πάντοτε η ποίηση, είναι λυτρωτικά. Στις βελονιές σκιάς της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά κανείς όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μονάχα δημιούργημα.

Αντί Προλόγου

Στις πρώτες σελίδες της ποιητικής συλλογής “Ο Ελαιοχρωματιστής” του Γιώργου Πισσάνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά ο αναγνώστης 3 στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου: “Θα ‘ναι η ποίσις σπερματική/ Απόλυτα ερωτική/ Ή δεν θα υπάρχη”. Πράγματι στο βιβλίο που κρατήσαμε στα χέρια μας και μας συντρόφευσε πέραν του ολοκληρωτικού ερωτισμού είναι εμφανές αυτό το ποιητικό βάθος που λίγες φορές απαντά κανείς και ακόμα λιγότερες τον αγγίζει τόσο έντονα όσο μας άγγιξε η συγκεκριμένη συλλογή. Και θα γίνουμε πιο σαφείς.

Αντί Προλόγου

Χθες βρεθήκαμε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Σοφίας Σταμπολίτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ με τίτλο “Αθήνα – Βρυξέλλες” στη δεύτερη εκ των δύο πόλεων. Αυτή αποτέλεσε την εισαγωγή μας στον ποιητικό κόσμο ενός ανθρώπου μοιρασμένου μεταξύ δύο πόλεων, δύο χωρών, δύο συμπάντων που προσπαθεί να τα ισορροπήσει μέσα από την ποίηση, την αυτο- και ετεροπαρατήρηση και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Λίγα λόγια για τη ζωή του

Ο Νικόλαος Κάλας ή Νικήτας Ράντος με πραγματικό όνομα Νικόλαος Καλαμάρης γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1907 στη Λωζάνη της Ελβετίας. Ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη και της Ρόζας Καρατζά, η οποία καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά. Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Αργότερα, το 1933 έφυγε για το Παρίσι. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας μεταξύ Αθήνας και το Παρισιού, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939. Τότε έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για ένα χρόνο, και αργότερα μετέβη στη Νέα Υόρκη. Στη δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αφού τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α.. Μετά την εγκατάστασή του στη Νέα Υόρκη αφοσιώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε μια καινούρια δραστηριότητα, την τεχνοκριτική στην οποία θα διαπρέψει ιδιαίτερα, εγκαταλείποντας όχι μόνο την ποίηση αλλά στην ουσία και την κριτική δραστηριότητα στον τομέα αυτό, ενώ παραδίδει και μαθήματα Ανθρωπολογίας και Ιστορίας της Τέχνης για να ζήσει καθώς έχει στο μεταξύ απεμπολήσει την τεράστια πατρική του περιουσία. Έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του στις 31 Δεκεμβρίου 1988.

Λίγα λόγια για τη ζωή του

O Ιωάννης Καρασούτσας ήταν έλληνας ποιητής και μεταφραστής, από τους αξιολογότερους εκπροσώπους της Α’ Αθηναϊκής Σχολής. Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 9 Ιουλίου 1824, αλλά μεγάλωσε στη Σύρο, όπου ολοκλήρωσε τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στην Ερμούπολη. Εκεί έμαθε και ξένες γλώσσες και ιδιαίτερα τη γαλλική, την οποία και δίδαξε αργότερα ως καθηγητής στο Ναύπλιο, στην Αθήνα, στη Χαλκίδα και τον Πειραιά. Όταν έπαψε να διδάσκει, αποσύρθηκε με μία ανεπαρκή σύνταξη και χωρίς άλλους πόρους. Η ζωή του έγινε δύσκολη και τα συσσωρευμένα ψυχολογικά προβλήματα, τον οδήγησαν, στις 20 Μαρτίου 1873, «εν απευκταία ώρα οδυνηράς αλλοφροσύνης» (κατά τον Άγγελο Βλάχο), να βάλει τέλος στη ζωή του. Ήταν φίλος του Αλεξάνδρου Ρίζου Ραγκαβή και του Ηλία Τανταλίδη.