Ετικέτα: εκδόσεις Ιωλκός

Αντί Προλόγου

Τα αυτοαναφορικά έργα, στα οποία και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Ιδίως, όμως, όσα είναι ικανά να αγγίξουν τις ταλαιπωρημένες σκέψεις και ψυχές, να τις ανακουνήσουν ενέχουν μια πιο ξεχωριστή θέση. Εκείνα, βέβαια, που μοιάζει να σου απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, κατανόησης, όπως άλλωστε κάνει πάντοτε η ποίηση, είναι λυτρωτικά. Στις βελονιές σκιάς της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά κανείς όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μονάχα δημιούργημα.

Αντί Προλόγου

Πρόσφατα δοκιμάσαμε μια ιδιότυπη ποιητική συνταγή καφέ που βρίσκει κανείς κρυμμένη στη συλλογή του Δημήτρη Παπαδάκη “Και του πουλιού ο εσπρέσος” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. Γευτήκαμε πολλές ποικιλίες καφέ, παρασκευασμένους με διάφορες τεχνικές. Με κάποιες πικραθήκαμε, με μερικές γελάσαμε, με ορισμένες γλυκαθήκαμε και με άλλες ταξιδέψαμε στο χαρμάνι καφέδων που είχαμε πιει στο παρελθόν με μια νοσταλγία και ένα παράπονο για όσα αφήσαμε στο κατακάθι.

Αντί Προλόγου

Στις πρώτες σελίδες της ποιητικής συλλογής “Ο Ελαιοχρωματιστής” του Γιώργου Πισσάνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά ο αναγνώστης 3 στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου: “Θα ‘ναι η ποίσις σπερματική/ Απόλυτα ερωτική/ Ή δεν θα υπάρχη”. Πράγματι στο βιβλίο που κρατήσαμε στα χέρια μας και μας συντρόφευσε πέραν του ολοκληρωτικού ερωτισμού είναι εμφανές αυτό το ποιητικό βάθος που λίγες φορές απαντά κανείς και ακόμα λιγότερες τον αγγίζει τόσο έντονα όσο μας άγγιξε η συγκεκριμένη συλλογή. Και θα γίνουμε πιο σαφείς.

Αντί προλόγου

Η ομορφιά των ελληνικών θαλασσών έχει εξυμνηθεί ολίγες φορές από την ποίηση. Έλειπε όμως μία συλλογική παρουσίαση όλων εκείνων των ποιητών των οποίων το έργο διαπνέεται από τη θαλασσινή αυτή αύρα. Την απουσία αυτή ήρθε να αποκαταστήσει ο Γιάννης Κορίδης με τους “Θαλασσινούς ποιητές” που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Αντί προλόγου

Μια συλλογή που σηματοδοτεί το ποιητικό ντεμπούτο του Νίκου Παπάνα η «πρώτη δημοτικού και άλλα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός μας τοποθετεί ξανά πίσω από ένα θρανίο: μόνο που αυτή την φορά δεν είναι το σχολικό, αλλά εκείνο της ζωής. Ξάφνου εκείνη στέκεται μπροστά μας σαν το τετράδιο ενός μαθητή που δεν επιδιώκει διόλου να μετατραπεί σε δάσκαλο. Αντιθέτως, το τετράδιο εκείνο, ως νέο αλφαβητάρι, διαγράφει την πορεία μιας ολόκληρης ζωής. Είναι η ζωή του ποιητή ή η δική μας; Δύσκολα διακρίνουμε. Ωστόσο, με λαιμαργία, γυρίζουμε τις σελίδες και χανόμαστε στις γραμμές και τους στίχους της, για να μας αφήσουν στο τέλος μια γεύση πικρόγλυκη.

Το ξέρω, δεν πιστεύεις πια στους δρόμους των ποιητών. Ούτε κι άλλος κανείς πιστεύει. Όμως, αυτός ο δρόμος υπάρχει στ’ αλήθεια
και θέλω, τουλάχιστο, να το θυμάσαι
πως των διαβήκαμε μαζί
(δυο τρεις φορές όλο κι όλο, βέβαια,
πάνε χρόνια τώρα)
όταν το χέρι μου πάσχιζε ν’ απαγάγει το χέρι σου,
όταν τα όνειρά μου είχαν την αφελή φιλοδοξία να γίνουν, λέει,
μαργαρίτες στο άσπρο σου πουκάμισο.

Αντί προλόγου

Λίγες είναι στις μέρες μας οι ποιητικές συλλογές εκείνες που σε αγγίζουν βαθιά και αφήνουν ένα αποτύπωμα στο νου, μα κυρίως στις καρδιές μας. Μια τέτοια συλλογή, είχαμε την ευκαιρία, να αναγνώσουμε, μεταξύ δακρύων και μιας ανείπωτης συγκίνησης, την οποία αποφασίσαμε και με αφορμή την Γιορτή του Πατέρα να μοιραστούμε μαζί σας. Οι “Ώρες” της Ελένης Παπανδρέου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός είναι ένα ανάγνωσμα προσωπικό, μα και πανθρώπινο, για αυτούς που φεύγουν, μα κυρίως για αυτούς που μένουν. Είναι μια ωδή στην γονεϊκή αγάπη και στην αγέρωχη πατρική φιγούρα που σηκώνει τα βάρη της απώλειας, αλλά κυρίως αυτό της συνέχισης της ζωής εν τη απουσία.