Wonderland: μια ταινία για την ψηφιακή μετενσάρκωση

Η ταινία Wonderland (2024), σε σκηνοθεσία του Kim Tae-yong, κυκλοφόρησε το καλοκαίρι στην πλατφόρμα Netflix. Μετρώντας στο δυναμικό της πολλά γνωστά ονόματα της κορεάτικης- και όχι μόνο- μικρής και μεγάλης οθόνης η κυκλοφορία της ήταν πολυαναμενόμενη. Το φιλμ επιχείρησε να δημιουργήσει ένα αφήγημα επιστημονικής φαντασίας περιπλεγμένο με την πάντοτε επίκαιρη θεματική των ανθρώπινων σχέσεων: οικογενειακών ή ερωτικών. Παρά την εμφανή προσπάθεια να αγγίξει ευαίσθητα ζητήματα με το τεχνολογικό περίβλημα πανταχού παρόν, αποτυγχάνει να το πράξει εις βάθος και καταλήγει άνευ νοήματος και ίσως άνευ αφηγήματος.

Continue reading “Wonderland: μια ταινία για την ψηφιακή μετενσάρκωση”

Αναζητώντας το “Τυχερό Αστέρι” του Kore-eda σε ένα μικρό βαν

Αντί Προλόγου

Με τον Ασιατικό κινηματογράφο να κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του στις ελληνικές αίθουσες, αυτή την εβδομάδα ένα ακόμα έργο από αυτόν ξεκίνησε να προβάλλεται στη χώρα μας. Ο λόγος για το “Broker” ή ελληνιστί “Τυχερό Αστέρι”. Με σκηνοθεσία και σενάριο του Ιάπωνα Hirokazu Kore-eda και ένα καστ με την αφρόκρεμα του κορεάτικου σινεμά είναι μια ταινία που παντρεύει την έντονη ανησυχία και των δύο χωρών για το συχνό φαινόμενο της εγκατάλειψης και της εμπορίας βρεφών. Και αυτό θα γίνει με φόντο μια ιδιόμορφη οικογένεια σε ένα συγκινητικό και ανθρωπιστικό road movie με την χιουμοριστική πινελιά να γαληνεύει την γλυκόπικρη ατμόσφαιρα και να προσφέρει αφορμές για προβληματισμό.

Continue reading “Αναζητώντας το “Τυχερό Αστέρι” του Kore-eda σε ένα μικρό βαν”

Κιμ Τζιγιάνγκ, γεννημένη το 1982: ένα λογοτεχνικό φεμινιστικό μανιφέστο

Αντί Προλόγου

Πρόσφατα οι εκδόσεις Μίνωας πήραν μια σπουδαία εκδοτική πρωτοβουλία: να κυκλοφορήσουν στα ελληνικά το διεθνές best seller μυθιστόρημα της Τσο Ναμ- Τζου “Κιμ Τζιγιάνγκ, γεννημένη το 1982“. Εμείς το διαβάσαμε με αφορμή την ημέρα της γυναίκας και σας το παρουσιάζουμε.

Continue reading “Κιμ Τζιγιάνγκ, γεννημένη το 1982: ένα λογοτεχνικό φεμινιστικό μανιφέστο”

“Η Γυναίκα που Έφυγε”: Αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις και πολύπλοκοι γυναικείοι χαρακτήρες στο κέντρο της νέας ταινίας του Χονγκ Σανγκ-σου

O νοτιοκορεάτης Χονγκ Σανγκ-σου έχει σκηνοθετήσει μόνο την τελευταία δεκαετία 14 ταινίες, υπογράφοντας παράλληλα το σενάριό τους (σύνολο 25 ταινίες σε 24 χρόνια). Αξιοζήλευτο επίτευγμα για ένα δημιουργό ο οποίος καταφέρνει να διατηρεί πάντα το ενδιαφέρον του αυστηρά σινεφίλ κοινού και του καλλιτεχνικού κυκλώματος, έχοντας βραβευτεί σε όλα τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, με τελευταίο βραβείο την Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Βερολίνου 2020, το οποίο απέσπασε η πιο πρόσφατη και θα τολμούσαμε να πούμε η καλύτερη του ταινία, η «Γυναίκα που Έφυγε».

Το θέμα της ταινίας είναι τόσο απλό και όμως αποκαλύπτει μεγάλες αλήθειες περί ζωής και λοιπών θεμάτων. Χωρισμένη νοητά σε τρία μέρη, η νέα του ταινία ακολουθεί την αφοπλιστική (σύντροφο στη ζωή, μούσα και πρωταγωνίστρια στις τελευταίες επτά ταινίες του) Κιμ Μινχί καθώς υποδύεται την Γκαμχί, μια παντρεμένη γυναίκα που επισκέπτεται παλιές της φίλες, για πρώτη φορά χωρίς τον άντρα της. Στο πρώτο μέρος επισκέπτεται μια παλιά της φίλη που ζει έξω από τη Σεούλ και αρνείται να υποκύψει στις απαιτήσεις του γείτονά της να σταματήσει να ταίζει τις γάτες της γειτονιάς, στο δεύτερο επισκέπτεται μια εκπαιδεύτρια γιόγκα που την κυνηγά ένας ποιητής με τον οποίο έκανε ένα one night stand και στο τρίτο μέρος επισκέπτεται την Γουτίν, μια γυναίκα που έχει παντρευτεί έναν συγγραφέα, με τον οποιό η Γκαμχί είχε κάποτε σχέσεις.

Continue reading ““Η Γυναίκα που Έφυγε”: Αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις και πολύπλοκοι γυναικείοι χαρακτήρες στο κέντρο της νέας ταινίας του Χονγκ Σανγκ-σου”

Minari: η κορεάτικη εκδοχή του Αμερικανικού ονείρου ή μήπως και όχι;

Αντί προλόγου

Μετά τις διθυραμβικές κριτικές και την θριαμβευτική νίκη στην περσινή απονομή των βραβείων Όσκαρ στην κατηγορία “Καλύτερης Ταινίας” ο Μπονγκ Τζουν-χο με τα “Παράσιτα” μας κρούει τον κώδωνα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Την στιγμή που το Hollywood παρελθοντολογεί και επαναλαμβάνεται, ο ασιάτικος κινηματογράφος και δη αυτός της Νότιας Κορέας πρωτοπορεί, ανοίγοντας νέους φιλμογραφικούς ορίζοντες. Σε αυτό το ρεύμα, στην φετινή απονομή κάνει την εμφάνισή της κερδίζοντας την υποψηφιότητα, μεταξύ άλλων και για την κατηγορία “Καλύτερης Ταινίας” το Minari σε σενάριο και σκηνοθεσία του Λι Άιζακ Τσουνγκ.

Continue reading “Minari: η κορεάτικη εκδοχή του Αμερικανικού ονείρου ή μήπως και όχι;”