Λέξεις της Ανν Σέξτον

ΛΕΞΕΙΣ

Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις,
Ακόμα και με τις θαυμαστές.
Για τις θαυμαστές βάζουμε τα δυνατά μας ·
Μερικές φορές μαζεύονται σαν έντομα
Κι αφήνουν όχι ένα κεντρί αλλά ένα φιλί.
Μπορούν να είναι τόσο καλές όσο τα δάχτυλα.
Μπορούν να είναι τόσο πιστές όσο ο βράχος
Που πάνω του στρογγυλοκάθεσαι.
Αλλά μπορούν να είναι και μαργαρίτες και μελανιές.
Ωστόσο είμαι ερωτευμένη με τις λέξεις.
Είναι περιστέρια που αποσπώνται απ’ το ταβάνι.
Είναι έξι ιερά πορτοκάλια καθισμένα στα γόνατά μου.
Είναι τα δέντρα, τα πόδια του καλοκαιριού,
Κι ο ήλιος, το παθιασμένο του πρόσωπο.
Ωστόσο συχνά με απογοητεύουν.
Έχω τόσα πολλά που θέλω να πω,
Τόσες πολλές ιστορίες, εικόνες, αποφθέγματα, κ.τ.λ.
Αλλά οι λέξεις δεν είναι αρκετά καλές,
Οι λανθασμένες με φιλάνε.
Μερικές φορές πετώ σαν ένας αετός
Αλλά με τις φτερούγες του τρωγλοδύτη.
Όμως προσπαθώ να τις φροντίζω
Και να είμαι ευγενική μαζί τους.
Οι λέξεις και τ’ αυγά πρέπει να χειρίζονται προσεχτικά:
Μια φορά αν σπάσουν, είναι πράγματα
Που είναι αδύνατον να επισκευαστούν

Anne Sexton, Words, The Awful Rowing Toward God, 1975, Μετάφραση: Κώστας Λιννός

Πηγή: https://frear.gr/?p=13227

Εμείς οι δύο της Χίλντα Ντούλιτλ (H.D)

Εμείς οι δύο

ΕΜΕΙΣ οι δύο έχουμε μείνει :
εγώ με ελάχιστη χάρη δείχνω
αποστροφή και πίκρα•
εσύ με λίγη υπομονή
παίρνεις τα χέρια μου•
αν και αβίαστα,
λιώνεις το βάρος τους
σαν ένα σκεύος, στη χόβολη,
μέσα στο οποίο κρέμονται
μεγάλα πέταλα λευκού ρόδου,
αναγκασμένα απ’ τη θερμότητα
να λυγίσουν γρήγορα.

ΕΜΕΙΣ οι δύο έχουμε μείνει:
σαν ένας τοίχος κενός, ο κόσμος,
η γη και οι άνθρωποι που μιλούν,
λέγοντας ότι όλη τους η ζωή
είναι καλή και ενάρετη,
με μάτια κενά
όπως αυτή η κενή επιφάνεια
που η άγνοιά τους μπερδεύει
για τελικό καταφύγιο
και τόπο αναπαύσεως.

ΕΜΕΙΣ οι δύο έχουμε μείνει :
κι όμως από ποιο θαύμα,
ψάχνοντας μέσα στους κόμπους του μυαλού μου,
ρωτώ ξανά,
έχουμε εμείς οι δύο γνωριστεί
μέσα σ’ αυτόν τον λαβύρινθο από δαιδαλώδη μονοπάτια
χωρισμένα με θλιβερούς λίθους,
όπου κάποτε στεκόμουν μόνη;

Hilda Doolitle (H.D.), We Two, Heliodora and Other Poems, 1924,

Μετάφραση: Νάντια Κουκαρούδη

Πηγή: https://www.poeticanet.gr/elliniko-stoixeio-stin-agglofwni-poiisi-periptwsi-a-1750.html?fbclid=IwAR32lYNGXPurLjOV_5mJLLaSx567zErxTlkPI3ug0ALJFNJi0UHLw8dmYeE

Καθώς δεν μπόρεσα να σταματήσω για τον θάνατο της Έμιλι Ντίκινσον

Καθώς δεν μπόρεσα να σταματήσω για τον Θάνατο –
Σταμάτησε ιπποτικά Αυτός για μένα –
Η Άμαξα δεν είχε άλλον επιβάτη από Εμάς –
Και την Αθανασία.

Πηγαίναμε αργά – Αυτός δεν γνώριζε βιασύνη
Κι εγώ στην άκρη άφησα
Τον μόχθο, την ανάπαυλα,
Για τη Λεπτή Του Χάρη.

Περάσαμε απ’ το Σχολειό – και τα Παιδιά παλεύανε
Σε κάποιο Διάλειμμα – μες στον Περίβολο –
Περάσαμε απ’ τους Αγρούς, το Ατενές Βλέμμα του Σίτου –
Περάσαμε τη Δύση του Ηλίου –

Ή μάλλον – Αυτός προσπέρασε Εμάς –
Οι στάλες της δροσιάς μαζεύτηκαν με σύγκρυο και ρίγος –
Απλό Αραχνοΰφαντο, το Φόρεμά μου –
Το Σάλι μου – μονάχα από Δαντέλα –

Σταθήκαμε σε κάποιο Οίκημα που έμοιαζε
Σαν να ’ταν Οίδημα στο Χώμα –
Τη Στέγη μόλις που τη διέκρινες –
Και η Μαρκίζα – μες στο Χώμα.

Αιώνες – φύγαν από τότε – κι όμως
Σαν να ’ναι πιο κοντά παρά η Μέρα
Που μάντεψα πως τα Κεφάλια των Αλόγων
Έδειχναν την Αιωνιότητα.

Emily Dickinson, Because I could not stop for Death, Μετάφραση: Αντωνία Γουναροπούλου

α΄ δημοσίευση: περιοδικό The Book’s Journal, τεύχ. 41, Μάρτιος 2014

*Η μετάφραση έγινε ειδικά για το αφιέρωμα στην Αμερικανίδα ποιήτρια Έμιλι Ντίκινσον (1830-1886) που έκανε το «Με τα λόγια (γίνεται)» στην Ελληνοαμερικανική Ένωση της Αθήνας, τον Μάρτιο του 2013, όπου και διαβάστηκε πρώτη φορά.

Πηγή: https://gslreview.com/emily-dickinson/

Το δέντρο του Έζρα Πάουντ

Το δέντρο

Στάθηκα ακίνητος και ήμουν μέσα στο δάσος ένα δένδρο

Ξέροντας την αλήθεια για όσα ήσαν άλλοτε αθώρητα.

Μιλώ για τη Δάφνη και για το τόξο από δάφνη

Και το ζευγάρι των γερόντων που φιλοξένησε θεούς

Κι έγινε δρυς-φλαμουριά ανάμεσα στον κόσμο

Και τούτο αφού πιο πριν οι θεοί είχαν δεχθεί από αυτούς

Ευγενική φιλοξενία και είχαν προσκληθεί να εισέλθουν

Στην εστία της καρδιάς που ήταν το σπίτι τους,

Τότε μπορέσανε να κάνουν αυτό το θαυμάσιο πράγμα.

Όμως εγώ ήμουν ένα δένδρο μέσα στο δάσος

Και κατανόησα πολλά καινούργια πράγματα

Που στο μυαλό μου πριν ήσαν παράλογα.

Ακούστε το εδώ: