Υπάρχει μια τάση από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων μέχρι και σήμερα, που θεωρούν παράλογη την παραδοχή της άποψης που διαφαίνεται στον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου. Η εν λόγω άποψη, που κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, είναι θύμα στερεοτυπικών αντιλήψεων που καλλιεργούνται εδώ και πολλά χρόνια. Αυτήν ακριβώς την άποψη θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να αναιρεσουμε παρακάτω.
Το πιο θλιβερό είναι ότι εν έτει 2021 πολλοί άνθρωποι, μέχρι και εγκεκριμένοι επιστήμονες, ακόμα και άνθρωποι που βρίσκονται και έχουν άμεση επαφή με τον χώρο της τέχνης γενικά, εκφέρουν με πολεμικό τρόπο την άποψη τους ότι τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι τέχνη, θεωρώντας τα ως βασική αιτία βίας και κοινωνικής απομόνωσης, ως ένα χαζό και ανούσιο μέσο που δεν μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ψυχή του ανθρώπου. Σε συζητήσεις με φίλους, γνωστούς και αγνώστους παρατηρεί κανείς την έκπληξή τους στο άκουσμα της λέξης «τέχνη» δίπλα στη λέξη «videogames». Όταν δε πολλές φορές περιέγραφα την προσωπική μου εμπειρία με το συγκεκριμένο μέσο, λάμβανα την απάντηση ότι αυτό ακούγεται κάπως παράλογο. Το ερώτημα δεν είναι αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν δίκιο ή άδικο, καθώς η απάντηση είναι απλή. Το ερώτημα είναι από που πηγάζει αυτή η άρνηση στην παραδοχή του γεγονότος ότι τα βιντεοπαιχνίδια, όχι απλώς αποτελούν μορφή τέχνης, αλλά έχουν και τον δικό τους διακριτό χώρο ως η 8η των τεχνών.
Continue reading “Τα βιντεοπαιχνίδια ως 8η μορφή τέχνης”