Σε μόλις ηλικία έξι ετών η ζωγράφος χτυπήθηκε από τη νόσο της πολιομυελίτιδας, με αποτέλεσμα να βρίσκονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα καθηλωμένη στο κρεβάτι της. Όταν την ξεπέρασε, της είχε ήδη δημιουργήσει πρόβλημα στο δεξί της πόδι, το οποίο ήταν μικρότερο από το άλλοκαι ημιπαράλυτο. Πολλές φόρες οι συμμαθητές της την κορόιδευαν και γι’αυτό εκείνη φόραγε μακριά πολύχρωμα φουστάνια για να κρύβει το πρόβλημά της, τα οποία στην συνέχεια καθιερώθηκαν, αποτελώντας σύμβολο της.
Στα 18 της χρόνια πέφτει θύμα ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος,
ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. γεγονός που προκάλεσε πολλαπλά τραύματα στην σπονδυλική στήλη και στη λεκάνη. Το ατύχημα επηρέασε καθοριστικά τη μετέπειτα ζωή της, αφού της αφαίρεσε το δικαίωμα της μητρότητας, την μύησε στον κόσμο της ζωγραφικής και της προκάλεσε φριχτούς πόνους. Πόνους, που τελικά θα παρέμεναν και θα την βασάνιζαν για πάντα. Η Φρίντα, μετά το συμβάν, αναγκάστηκε να μείνει ακινητοποιημένη στο κρεβάτι, έχοντας μια ανιαρή καθημερινότητα. Για να απασχολείται άρχισε να ζωγραφίζει τον εαυτό της, βάζοντας ένα καθρέπτη στο ταβάνι.
Ο πίνακας «Πληγωμένο Ελάφι» είχε ιδιαίτερη σημασία για την Κάλο, καθώς δημιουργήθηκε μετά από μία αποτυχημένη επέμβαση στην σπονδυλική της στήλη, στη Νέα Υόρκη το 1946. Η Φρίντα πραγματοποίησε την επέμβαση με σκοπό να απαλλαχθεί από τους ανυπόφορους πόνους στη μέση της και να λυτρωθεί. Το χειρουργείο όμως απέτυχε, αφήνοντας την Φρίντα σε πλήρη απογοήτευση, αλλά και κλινήρη σχεδόν για έναν χρόνο. Ο πίνακας αποτελεί την προσωπική της κάθαρση από τον ψυχολογικό και σωματικό πόνο, που νιώθει.
Η Κάλο ζωγραφίζει τον εαυτό της σαν ελάφι βαριά τραυματισμένο από βέλη. Από τις πληγές του ρέει αίμα. Τα βέλη συμβολίζουν τις πολλαπλές εγχειρήσεις που της άφησαν επώδυνες ανοιχτές πληγές σε όλο της το σώμα. Η επιλογή του ζώου οφείλεται στο αγαπημένο της κατοικίδιο, τον Granizo, ένα ελάφι. Κάτω αριστερά στον πίνακα, η ζωγράφος είχε γράψει τις λέξεις «Carma», που σημαίνει «πεπρωμένο», εκφράζοντας πάλι την βαθιά της λύπη για το γεγονός πως δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα της.
Στις 3 Μαΐου του 1946, η Κάλο χαρίζει τον πίνακα στους φίλους της Lina και Arcady Boitler ως γαμήλιο δώρο. Στην ευχετήρια κάρτα είχε γράψει:
«Σας χαρίζω ένα πορτρέτο μου για με έχετε κοντά σας τις μέρες και τις νύχτες που δεν θα είμαι εκεί».