Ράντισέ μου τη σιωπή με ήχο ή αλλιώς πως η ποίηση έσπασε το κέλυφος του αυτισμού

Αντί προλόγου

Παγκόσμια μέρα αυτισμού η σημερινή και είχαμε την τύχη να πέσει στα χέρια μας το έργο “Ράντισέ μου τη σιωπή με ήχο” που συγγράφουν από κοινό η Λάουρα Μελετοπούλου και ο Μιχάλης Κούμπας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΘΥΡΑ. Από την αρχή αντιληφθήκαμε πως δεν πρόκειται απλά για μια συλλογή ποιημάτων, για μια αυτοβιογραφική αφήγηση όπου εναλλάσσονται τα στοιχεία της ιστορίας που μας παραθέτει η ψυχολόγος Λάουρα Μελετοπούλου και οι ποιητικές καταθέσεις ψυχής που υπογράφει ο Μιχάλης Κούμπας. Θα λέγαμε πως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το δημιουργικότερο ξέσπασμα μιας ασυνήθιστης, στα δικά μας μάτια, εσωτερικής φωνής που διογκώθηκε ακόμα περισσότερο μέσα μας, μας συγκίνησε, μας προβλημάτισε.

Continue reading “Ράντισέ μου τη σιωπή με ήχο ή αλλιώς πως η ποίηση έσπασε το κέλυφος του αυτισμού”

Σεμινάρια δημιουργικής γραφής με τον ποιητή Στρατή Πασχάλη από τα Εργαστήρια Βιβλίου του Ιανού

IANOS | ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ | ANOIΞΗ 2021 | ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Ποίηση με τον Στρατή Πασχάλη

Με ιδιαίτερη χαρά σάς ενημερώνουμε πως οι εγγραφές για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής, διόρθωσης και επιμέλειας κειμένων και εικονογράφησης της Άνοιξης ξεκίνησαν.

Continue reading “Σεμινάρια δημιουργικής γραφής με τον ποιητή Στρατή Πασχάλη από τα Εργαστήρια Βιβλίου του Ιανού”

Απολογία Δεύτερη του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου

Αντί προλόγου

Είχαμε την τύχη αυτές τις μέρες να απαντήσουμε στον ποιητικό μας διάβα μια συλλογή συνολικά 48 ποιημάτων. Η συνάντηση αυτή ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη, επαναστατική, ερωτική, ακόμα και αν ήταν μια συνάντηση γνωριμίας με τον καλλιτέχνη. Μετά την “Απολογία Πρώτη”, ο Αιγιώτης ποιητής, Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος μας συστήνεται σε άλλους ξανά και σε άλλους, μεταξύ των οποίων και εμείς, για πρώτη, ίσως, φορά μέσα από τη συλλογή με τίτλο “Απολογία Δεύτερη” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηδύφωνο. Τί αποκομίσαμε, λοιπόν, από αυτή την διασταύρωση;

Continue reading “Απολογία Δεύτερη του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου”

Μαλαματένια λόγια μας τραγουδά ο Μάνος Ελευθερίου

Αντί προλόγου

Πριν δύο χρόνια έφυγε από κοντά μας ο ποιητής που ταύτισε το όνομά του με το πολιτικό τραγούδι. Ο μεγάλος και αξεπέραστος Μάνος Ελευθερίου μας συγκίνησε βαθύτατα με τους πρωτότυπους ποιητικούς στίχους του που σιγοτραγουδάμε με την κάθε ευκαιρία και τα εξαίσια πεζογραφήματά του . Εκτός από μεγάλος λογοτέχνης υπήρξε και ένας άνθρωπος με έναν βίο που σημαδεύτηκε από την συνύπαρξη με τους ομότεχνούς του, την μουσική, την Σύρο, την φιλία. Όλα αυτά τα εξιστορεί ο ίδιος στους Σπύρο Αραβανή και τον Ηρακλή Οικονόμου κάθε Κυριακή στις 10.30 στο σπίτι του στο Ψυχικό. Τα μαλαματένια του λόγια συγκεντρώνουν και συνθέτουν την αυτοβιογραφική του αφήγηση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Continue reading “Μαλαματένια λόγια μας τραγουδά ο Μάνος Ελευθερίου”

Δώρος Λοΐζου, ένας μεγάλος αγωνιστής, ένας αδικοχαμένος ποιητής

Λίγα λόγια για την ζωή του

Πρώτα χρόνια

Ο Δώρος Λοΐζου ήταν Κύπριος ποιητής, καθηγητής και πολιτικός Δώρος Λοΐζου γεννήθηκε στις 23 του Φλεβάρη 1944. Ως μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου έζησε την ανάταση του απελευθερωτικού αγώνα, μυήθηκε στη νεολαία της ΕΟΚΑ, συμμετείχε ως μικρό παιδί στις μαχητικές μαθητικές αντιβρετανικές διαδηλώσεις. Όταν είχαν γίνει τα επεισόδια στη Σεβέρειο, την περίοδο της ΕΟΚΑ, ο Δώρος είχε συλληφθεί από τους Άγγλους. Ήταν μαθητής τότε. Κι όταν φοιτούσε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, ο Δώρος συμμετείχε ενεργά στη νεολαία της ΕΟΚΑ, την ΑΝΕ.

Continue reading “Δώρος Λοΐζου, ένας μεγάλος αγωνιστής, ένας αδικοχαμένος ποιητής”

Μνήμες μικρού μήκους: ένας αγώνας ανάμεσα στην θύμηση και την λήθη

Αντί προλόγου

Μνήμην θ’ απάντων, μουσομήτορ’ εργάνην. Ο Αισχύλος βλέπει την μνήμη ως τη γενεσιουργό αιτία των πάντων, ιδίως της ίδιας της τέχνης. Η μνήμη δεν είναι απλώς η μούσα των μουσών, είναι και το στοιχείο εκείνο που προσδίδει στο άτομο την ταυτότητά του, που το διαχωρίζει από τα υπόλοιπα, που το προσωποποιεί. Ταυτόχρονα, όμως διαδραματίζει και ρόλο ενοποιητικό, συνεκτικό όταν αποκτά μια συλλογική διάσταση. Εκτός όλων αυτών συνιστά το αντίπαλον δέος της λήθης. Εγγύς μεν η ση περί πάντων λήθη, εγγύς δε η πάντων περί σου λήθη. Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί καλλιτέχνες από τον Μαβίλη ως τον Νταλί και τον Ναμπόκοφ ως τον Μπαλζάκ πάλλονται μεταξύ των δύο αυτών δυνάμεων, καταλήγοντας πότε στην μία και πότε στην άλλη πλευρά.

Continue reading “Μνήμες μικρού μήκους: ένας αγώνας ανάμεσα στην θύμηση και την λήθη”

Συμπληγάδες γενεθλίων ή αλλιώς πως ένας ηθοποιός γίνεται ποιητής

Αντί προλόγου

Σίγουρα γνωρίζουμε την σημαντικότατη υποκριτική και σκηνοθετική παρουσία του Δημήτρη Καταλειφού. Τον έχουμε, ουκ ολίγες φορές, θαυμάσει στην θεατρική σκηνή με το ένδυμα του ηθοποιού. Αυτό που αργήσαμε πολύ να μάθουμε είναι πως ενδύεται και άλλα προσωπεία, αυτό του ζωγράφου εδώ και κάποιο διάστημα και μόλις πρόσφατα αυτό του ποιητή. Το πρώτο του έργο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο της χρονιάς που μας πέρασε, μιας δύσκολης χρονιάς, ενώ γράφτηκε σε μια άνοιξη εγκλεισμού. Μέσα από 65 σύντομα κείμενα ποιητικής πρόζας είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε σε ένα θεατρικό ποιητικό σύμπαν που μας εξέπλησσε και μας συγκίνησε βαθύτατα. Ο λόγος για την συλλογή “Συμπληγάδες γενεθλίων” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Continue reading “Συμπληγάδες γενεθλίων ή αλλιώς πως ένας ηθοποιός γίνεται ποιητής”

Λεπτοδείκτες του Τζίμη Τσουκαλά

Κράτα τους λεπτοδείκτες

ανάμεσά τους να περάσουμε

στην άλλη πλευρά.

Continue reading “Λεπτοδείκτες του Τζίμη Τσουκαλά”

Τ’ ανείπωτα της Ελένης Τζιώγα

Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός πως η ποιητική παραγωγή στην Ελλάδα, ιδίως τα τελευταία χρόνια δεν έχει παρουσιάσει καμία διακοπή. Θα ισχυριζόμασταν μάλιστα πως ενόψει της πανδημίας και του εγκλεισμού που ακολούθησε αυτή ήκμασε και άνθισε. Ένα παράδειγμα αυτής της πρωτοβουλίας πολλών ποιητών να συγκεντρώσουν και να καταστήσουν προσβάσιμα στο κοινό τα έργα τους, είναι το δίχως άλλο η ποιητική συλλογή της Ελένης Τζιώγα “Τ’ ανείπωτα”.

Continue reading “Τ’ ανείπωτα της Ελένης Τζιώγα”

Μοναξιά του Ράινερ Μαρία Ρίλκε

Μοναξιά

Η μοναξιά, είναι σαν μια βροχή.
Από την θάλασσα προς τα βράδια ανεβαίνει,
Από κάμπους που μακρινοί ‘ναι και χαμένοι
Πάει προς τον ουρανό, όπου κατοικεί πάντα.
Κι από τον ουρανό, στην πόλη σα βροχή πέφτει.
Μες στις αβέβαιες ώρες, προς το πρωί
Τα σοκάκια όλα γυρίζουν ,
Κι όταν τα σώματα, που δε βρήκανε τίποτα τίποτα ,
Χωρίζουν θλιμμένα κι απογοητευμένα κι ακόμη,
όταν οι άνθρωποι, που ο ένας τον άλλο μισούνε,
πρέπει, στο ίδιο κρεββάτι, κ’ οι δυό , να κοιμηθούνε
πάει, τότε η μοναξιά, όπου πάν κ’ οι ποταμοί…

Από την συλλογή Ποιήματα Ράινερ Μαρία Ρίλκε, μτφρ. Άρης Δικταίος, εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος

Ακούστε το εδώ: