Κάποιες συναντήσεις αλλάζουν ζωές. Κάποιες άλλες σώζουν ζωές.
Το “Η Ζωή Μπροστά σου” βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1975 από τον Γάλλο λογοτέχνη Ρομέν Γκαρί (με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Εμίλ Αζάρ, που αποκαλύφθηκε μετά την αυτοκτονία του το 1981) και είναι η νέα πολυσυζητημένη άφιξη στο Netflix. Στο “Η Ζωή Μπροστά σου” (που είχε μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη και το 1977 από το Μοσέ Μισραχί) επιστρέφει μετά από δεκαετή αποχή από τον κινηματογράφο η θρυλική Ιταλίδα ηθοποιός Σοφία Λόρεν, με σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο τον γιό της, Εντοάρντο Πόντι.
Η ιστορία ακολουθεί την επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Μαντάμ Ρόζα, η οποία φροντίζει τα παιδιά των ιερόδουλων. Η Ρόζα θα συναντήσει στο Μπάρι της ιταλικής επαρχίας Πούλια, τον Μόμο (Ιμπραχίμα Γκεγέ), ένα 12χρονο ορφανό από τη Σενεγάλη και θα αναπτύξουν μια συγκινητική και ιδιαίτερη φιλία. Ο Πόντι μετέφερε την ιστορία από το Παρίσι (όπου διαδραματιζόταν στο μυθιστόρημα του Γκαρί) στην Πούλια, για να τιμήσει τις ναπολιτάνικες ρίζες της μητέρας του.
Η Λόρεν χαρακτήρισε το μυθιστόρημα, «μια θλιβερή ιστορία αγάπης και φιλίας ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που τους χωρίζουν η θρησκεία, η φυλή, η ηλικία και η κουλτούρα». Όπως αναφέρει, «οι χαρακτήρες του Γκάρι αποτελούν δυο διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος, καθώς επέζησαν και οι δύο». Η ηθοποιός πιστεύει ότι το κοινό θα βρει σημεία που σχετίζονται με την καθημερινότητά του, μέσα από αυτή την απίθανη ένωση των δύο ανθρώπων. «Ζούμε σε τόσο πολωμένο κόσμο. Αυτή η ιστορία μιλάει για τη σημασία του να είμαστε ορατοί και να ακουγόμαστε, ώστε αν μόνο μάθουμε να δεχόμαστε τις διαφορές μας, οι συνδέσεις που μπορούμε να δημιουργήσουμε, δεν έχουν όρια».
Χαμένη στις σκέψεις τρόμου από το Άουσβιτς, που ξυπνούν απροειδοποίητα, η Ρόζα της Σοφία Λόρεν είναι μια γυναίκα με θέρμη και πόζα, ιδανικός ρόλος για μια ηθοποιό που δεν έχει χάσει τη μοναδική επαφή που ανέκαθεν είχε με την κάμερα, ειδικά στα δακρύβρεχτα κοντινά, όταν ενθαρρύνει τον μικρό ή ζητά τη βοήθειά του για να μην ξεψυχήσει μόνη της σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Στα μάτια της Λόρεν καθρεφτίζεται η παιδική της ηλικία, το φιλόδοξο ξεκίνημά και η ταπεινή ρίζα που δεν ξέχασε ποτέ.
Ο ρόλος της Μαντάμ Ρόζα αποτελεί μια ιδιαίτερη εμπειρία για τη Λόρεν, έναν κύκλο που έκλεισε. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Γκεγέ στο ρόλο του Μόμο έχει περίπου την ίδια ηλικία με τη Λόρεν όταν εκείνη ξεκίνησε την υποκριτική. Ο Πόντι είπε ότι η μητέρα του αναγνώρισε οικεία χαρακτηριστικά στον Γκεγέ. «Στα 15 της χρόνια, η μητέρα μου ήταν ήδη πολύ προετοιμασμένη και πρόθυμη να κάνει τη δουλειά σωστά, πολύ προσεκτική και πολύ υπεύθυνη. Και ο Ιμπραχίμα είχε την ίδια αίσθηση του καθήκοντος να προετοιμαστεί, να σιγουρευτεί ότι όλα ήταν σωστά, να ακολουθήσει τη συμβουλή του σκηνοθέτη, να σιγουρευτεί ότι βρίσκεται στο σωστό σημείο. Πήρε το ρόλο πολύ σοβαρά και νομίζω ότι αυτό ήταν που η μητέρα μου θαύμασε σ’εκείνον».
Ο χαρακτήρας της ηλικιωμένης επιζήσασας των στρατοπέδων συγκέντρωσης και πρώην πόρνης Μαντάμ Ρόζα παραμένει ίδιος, αλλά το νεαρό αγόρι που παίρνει υπό την προστασία της είναι τώρα όχι από την Αλγερία όπως στο βιβλίο και το φιλμ του 77, αλλά από την Σομαλία, έχοντας φτάσει στην Ιταλία διασχίζοντας την Μεσόγειο. Μερικά πράγματα όμως δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν κι ανάμεσα σε αυτά μετράμε τις τύχες των κατατρεγμένων αλλά και την θεραπευτική δύναμη της αποδοχής, της κατανόησης και της αγάπης. Το φιλμ του Πόντι μιλάει ακριβώς για αυτά μέσα από μια απολύτως στρωτή και γραμμική αφήγηση, αλλά ακολουθώντας με προσοχή και σεβασμό τους μηχανισμούς ενός γλυκόπικρου δράματος δίχως ποτέ να βυθίζεται στον υπερβολικό μελοδραματισμό. Ακόμη, μια σειρά από καλογραμμένους -και καλοκάγαθους- χαρακτήρες συμπληρώνουν το παζλ μιας ταινίας, στην οποία οι συναισθηματικές εντάσεις και οι αφηγηματικές αγωνίες ανεβοκατεβαίνουν με τρόπο αναμενόμενο, αλλά όχι ενοχλητικό.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία, με τον σκηνοθέτη να ξεκαθαρίζει πως η δική του μεταφορά έχει πολλές διαφορές με το φιλμ του 1978, ενώ δήλωνε χαρούμενος για την τρίτη φορά που του δίνεται η ευκαιρία να σκηνοθετήσει τη μητέρα του: «Θέλει να βάλει όλες της τις δυνάμεις για μια ταινία γεμάτη με σωματικές και συναισθηματικές προκλήσεις. Η ενέργεια και το πάθος που βάζει σε κάθε σκηνή είναι πραγματικά ένα υπέροχο θέαμα». Αντίστοιχα, η Λόρεν ανέφερε: «Ο γιος μου με ξέρει πολύ καλά. Ξέρει κάθε εκατοστό του προσώπου, της καρδιάς μου και της ψυχής μου. Θα προχωρήσει στο επόμενο πλάνο μόνο όταν ξέρει ότι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό.»
Η ταινία “Η Ζωή μπροστά σου” του Πόντι είναι καλοφτιαγμένη και είναι και κινηματογραφική, έχει τον αέρα ενός κλασικού δράματος με θετικό κοινωνικό πρόσημο και μοιάζει φτιαγμένη για να αρέσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές. Μια ταινία που μπορεί να μην φέρνει κάτι καινούργιο στο σινεμά του τώρα μα που είναι καλοδεχούμενη και γιατί όχι χρήσιμη σε έναν κόσμο, όπου η αποδοχή και η αγάπη για τον άλλο δοκιμάζεται συχνά.
ΠΗΓΕΣ: https://flix.gr/cinema/the-life-ahead-review.html, http://www.cinemagazine.gr/nea/arthro/sophia_loren_the_life_ahead-131004043/, https://www.athensvoice.gr/culture/cinema/687155_i-zoi-mprosta-soy-i-megali-epistrofi-tis-sofia-loren-sto-sinema, https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/303032/i-zoi-mprosta-soy-i-epistrofi-tis-sofia-loren