Η Ώρα της Πτώσης: Η διαφορετική πλευρά των serial killers

To «The Fall» ή μεταφρασμένο “Η ‘Ωρα της Πτώσης” είναι η σειρά του Αλαν Κάμπιτ για το Ιρλανδικό κανάλι RTÉ One και το BBC δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πιο μακριά από το τηλεοπτικό συνηθισμένο φαινόμενο που τείνει να γίνει ο κανόνας στον τρόπο που απεικονίζεται ένας serial killer στην οθόνη. Η σειρά ξεκίνησε το 2013 με την πρώτη σεζόν να αποτελείται από 5 επεισόδια και τις δυο επόμενες να έχουν από 6 επεισόδια η κάθεμια.

Η σειρά πραγματεύεται μια κούρσα ενάντια στο χρόνο μεταξύ δύο κυνηγών στις αντίθετες πλευρές του νόμου. Η Gillian Anderson(Great Expectations, The X Files) είναι η DSI Gibson, που φτάνει στο Μπέλφαστ, για να προβεί σε εξέταση μιας υπόθεσης δολοφονίας υψηλού προφίλ, όπου η αστυνομία δεν μπορεί να εξακριβώσει. Εκείνη συνειδητοποιεί γρήγορα ότι η υπόθεση συνδέεται με άλλους φόνους και ότι υπάρχει ένας θανάσιμος κατά συρροή δολοφόνος. Ο Jamie Dornan(Once Upon a Time, Shadows in the Sun) είναι ο κατά συρροή δολοφόνος, Paul Spector, ο οποίος παραμονεύει τα θύματα του τυχαία μέσα και γύρω από το Μπέλφαστ. Ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, που ακολουθεί την αστυνομική έρευνα, αποκαλύπτοντας την περίπλοκη ιστορία από τη ζωή, τόσο του δολοφόνου, όσο και της ντεντέκτιβ και των οικογενειών των θυμάτων.

Το concept είναι απλό και τετριμμένο, αλλά παρουσιάζεται τόσο υπέροχα από το πρωταγωνιστικό δίδυμο που το κάνει και ξεχωρίζει. Σε αυτό βοηθάει και το σκηνικό του ίδιου του Belfast, μιας σκοτεινής και ανεξερεύνητης πόλη που δεν συναντούμε συχνά σε αντίστοιχα τηλεοπτικά προγράμματα και δεν την γνωρίζουμε, οπότε δεν μπορούμε να προβλέψουμε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν εκεί. Ο θεατής ξέρει από την αρχή ποιος είναι ο δολοφόνος και αυτό που παρακολουθείς είναι ξεκάθαρα ένα κυνηγητό σαν αυτό της γάτας με το ποντίκι. Το θέμα είναι όμως, ότι δεν ξέρεις ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι. Οι ρόλοι αντιστρέφονται διαρκώς, και τίποτα δεν είναι βέβαιο. Η σειρά άλλωστε δεν έκρυψε ποτέ πως το γεγονός ότι οι δύο βασικοί χαρακτήρες, η ντετέκτιβ Γκίμπσον (Τζίλιαν Άντερσον) και ο serial killer Σπέκτορ (Τζέιμι Ντόρναν), είναι ουσιαστικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Το ψυχολογικό τους πορτρέτο μοιάζει να είναι το ακριβές αντίστροφο της τυπικής ψυχολογίας δύο τέτοιων χαρακτήρων. Ο Πολ είναι ένας σύμβουλος για ανθρώπους που πενθούν, παντρεμένος οικογενειάρχης, τρυφερός πατέρας το πρωί, που επιστρέφοντας σπίτι μετά από κάθε έγκλημα κρύβει τα σουβενίρ και τα πειστήρια του στο ταβάνι πάνω από το κρεβάτι της μικρής του κόρης. Η Στέλα από την άλλη, είναι μια δυναμική έξυπνη γυναίκα υπερβολικά βασισμένη στον εαυτό της, ψυχρή αλλά γοητευτική με μια ζωή που την έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει ακόμη κι αν μερικές φορές το κάνει με τον πιο ωμό τρόπο. Οπως το να δίνει τον αριθμό του δωματίου της στο ξενοδοχείο όπου μένει σε έναν συνάδελφό της που μόλις έχει δει για πρώτη φορά. Και να τον διώχνει από αυτό με την ίδια ευκολία λίγη ώρα μετά. Παρόλο που ο Σπέκτορ είναι ο δολοφόνος, ο ανθρώπινος χαρακτήρας που ενσαρκώνει ο Dornan με μεγάλη δεξιοτεχνία δημιουργεί μία αίσθηση συμπάθειας προς το πρόσωπο του, ενώ ο αποστασιοποιημένος και κρύος χαρακτήρας της Στέλλα, όπως τον παρουσιάζει εξαιρετικά η Anderson, δεν σου δίνει περιθώρια να ταυτιστείς μαζί της. Μέχρι που το νόμισμα γυρνάει και οι δύο πρωταγωνιστές ανταλάσσουν προσωπεία για να μας δείξουν την ανατριχιαστικά βίαιη και σκληρή φύση που κρύβει ο Σπέκτορ και την καμουφλαρισμένη ευαισθησία που νιώθει η ντεντέκτιβ Γκίμπσον. Μεταξύ τους μαίνεται μία μάχη που γίνεται ολότελα προσωπική και μετωπική σαν αυτές που θα ζήλευαν τα μεγαλύτερα δράματα του σινεμά. 

Η σειρά του BBC είχε αποθεωθεί από όλους για τη μαεστρία με την οποία είναι φτιαγμένη, τον ακριβέστατο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τις αστυνομικές και ιατρικές διαδικασίες και τον τρόπο που εξυφαίνει το μυστήριό της. Απόλυτα αληθοφανές, κολλημένο στην πραγματικότητα, τοποθετημένο στο Μπέλφαστ το οποίο με τον τρόπο του καθορίζει τους χαρακτήρες και την συμπεριφορά τους, κατοικημένο από χαρακτήρες που δεν μοιάζουν απλά με αποκυήματα μιας δημιουργικής φαντασίας, το «The Fall» δεν κάνει σχεδόν τίποτα με τον τρόπο που θα περίμενες.

Οι δύο πρώτες σεζον της σειράς βρίσκονται στο Netflix.

Πηγές:

https://flix.gr/news/the-fall-oxi-mia-akomh-serial-killer-series.html

https://www.themoviedb.org/tv/49010-the-fall?language=el-GR

https://www.newsbeast.gr/entertainment/arthro/6329567/netflix-i-spoydaia-astynomiki-seira-tis-tzilian-anterson-poy-mallon-den-echeis-dei

«Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς

Η παράσταση προβλήθηκε στην ΕΡΤ για πρώτη φορά το 1980
στα πλαίσια της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας».

Το «Λεωφορείον ο Πόθος» (τίτλος πρωτοτύπου A streetcar named Desire) είναι ένα από τα κορυφαία έργα θεατρικού ρεαλισμού του 20ου αιώνα και το πλέον γνωστό του βραβευμένου με Πούλιτζερ Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Τενεσί Ουίλιαμς.

Gillian Anderson Stars in 'Streetcar Named Desire' at Young Vic ...

Η Μπλανς Ντιμπουά, μια ευαίσθητη, εξαντλημένη γυναίκα, μια μοναχική και νευρωτική δασκάλα, φτάνει στο σπίτι της μικρότερης αδελφής της Στέλλα και του συζύγου της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Εγκαθίσταται μαζί τους και επιμένει να ζει υπεροπτικά και νοσταλγώντας τα περασμένα “μεγαλεία”. Η κόντρα της με τον σκληροτράχηλο μετανάστη από την Πολωνία, Στάνλεϊ, αποπνέει έναν απαγορευμένο και έντονο ερωτισμό. Αποκαλύπτεται πως η Μπλανς έχει κατασπαταλήσει την οικογενειακή περιουσία των δύο αδερφών κι ότι εκτός των άλλων είχε διωχτεί από το σχολείο στο οποίο δούλευε λόγω ανάρμοστων σχέσεων με διάφορους άνδρες, έτσι διαλύονται οι πιθανότητες της να έφτιαχνε τη ζωή της με τον φίλο του Στάνλεϊ, Μιτς. Το δράμα κορυφώνεται με τον βιασμό της Μπλανς από τον Κοβάλσκι, η Μπλανς χάνει τα λογικά της και αποχωρεί με την συνοδεία ψυχιάτρου.

A Streetcar Named Desire (Young Vic) | WhatsOnStage

Το έργο, γραμμένο το 1947, έχει εμβληματικούς πρωταγωνιστές -ρόλους που έχουν ερμηνεύσει κατά καιρούς σπουδαίοι ηθοποιοί στο θέατρο και στον κινηματογράφο- τον Πολωνό μετανάστη Στάνλεϊ Κοβάλσκι, σκληρό, εκρηκτικό και ανερχόμενο μικροαστό, και την αδερφή της γυναίκας του, Μπλανς Ντιμπουά, απόγονο αριστοκρατικής οικογένειας του Αμερικανικού Νότου, ανατρεπτική, «αλλόκοτη» και νευρωτική. Η κανονικότητα της ζωής του Στάνλεϊ και της γυναίκας του, Στέλλας και του κοινωνικού τους περίγυρου ανατρέπεται από την άφιξη της Μπλανς. Μέσα από την επαφή των διαφορετικών κοσμοθεωριών και συναισθημάτων, ο Τ. Ουίλιαμς θίγει ψυχοκοινωνικά θέματα, όπως οι αντοχές των αντιλήψεων και των ηθικών κανόνων της κοινωνίας και των ανθρώπων, η βία, τα ερωτικά πάθη, η μοναξιά και η ανάγκη συντροφικότητας και αγάπης, αλλά και θέματα ταμπού για την εποχή, όπως ο ρατσισμός, οι νευρικές διαταραχές και η κατάθλιψη.

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στην Νέα Υόρκη το 1947 σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν, ενώ το 1949, έχοντας ήδη αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές και το βραβείο Πούλιτζερ, ανέβηκε στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Λόρενς Ολίβιε. Το 1951, έγινε διάσημο σε όλον τον κόσμο με την πολυβραβευμένη μεταφορά του στον κινηματογράφο. σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν και με πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λη, που είχε υποδυθεί την βασική ηρωίδα Μπλανς Ντιμπουά στο Λονδίνο και τον Μάρλον Μπράντο που είχε υποδυθεί το κεντρικό ρόλο του Πολωνού μετανάστη Στάνλεϋ Κοβάλσκι στη Νέα Υόρκη.

Picture

Πολλές ήταν οι σπουδαίες Ελληνίδες και ξένες ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον θρυλικό ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά. Μεταξύ αυτών, η Τζέσικα Λανγκ, η Γκλεν Κλόουζ, η Κέιτ Μπλάνσετ κ.ά. Στην Ελλάδα, το «Λεωφορείον ο Πόθος» θα δώσει στη Μελίνα Μερκούρη τον πρώτο μεγάλο της ρόλο, όταν το 1949 θα ερμηνεύσει την Μπλανς Ντιμπουά στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, ενώ εξέχουσα ήταν η ερμηνεία και της Έλλης Λαμπέτη το 1966 (λέγεται μάλιστα ότι ο Σεφέρης εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την ερμηνεία της σε προσωπική επιστολή που έστειλε στην ηθοποιό).

Picture
Η Κέιτ Μπλάνσετ ως Μπλανς Ντιμπουά
το 2009 στη Νέα Υόρκη

Ο Τενεσί Ουίλιαμς είχε επιρροές από τον Άντον Τσέχωφ, τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ κι άλλους συγγραφείς. Συνήθης φυσιογνωμία στα έργα του είναι η ηρωίδα στα όρια της παράνοιας, με καθαρές επιρροές από την ζωή της αδερφής του, Ρόουζ. Από την αδερφή του και τη μητέρα του φαίνεται ότι εμπνέεται για τους γυναικείους χαρακτήρες (Laura, Amanda) στον «Γυάλινο Κόσμο», ενώ ο χαρακτήρας της Μπλανς Ντυμπουά στο «Λεωφορείον ο Πόθος» φαίνεται να βασίστηκε στην Ρόουζ, αλλά και στον ίδιο, καθώς την περίοδο που έγραφε το έργο, πίστευε ότι θα πεθάνει κι ότι αυτό θα αποτελούσε το κύκνειο άσμα του.

Στο «Λεωφορείον ο Πόθος», ο Ουίλιαμς ξεσκεπάζει τα μύχια του συναισθηματικού κόσμου του καθενός από εμάς, επισημαίνοντας ότι το σύνολο των ηθικών κανόνων που διέπουν τις κοινωνίες ανά εποχή είναι ευθέως ανάλογο με τις ελεύθερες ή μη ελεύθερες αντιλήψεις των ανθρώπων.

Gillian Anderson Archives - Terri Paddock
Η Gillian Anderson ως Μπλανς Ντιμπουά
το 2014 στο θέατρο Young Vic

Από τις 21/05/2020 έως τις 28/05/2020 το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας προσφέρει στα πλαίσια των διαδικτυακών θεατρικών προβολών του το αριστούργημα του Tennessee Williams«Λεωφορείον ο Πόθος», όπως ανέβηκε στη σκηνή του Young Vic το 2014, με τη Gillian Anderson («Τhe X Files», «Η Ώρα της Πτώσης», «Σεξουαλική Αγωγή») στον ρόλο της Blanche DuBois. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω (διαθέσιμο ως τις 28/05/2020):

ΠΗΓΕΣ: https://youfly.com/athens/news/article/666946783678562304/leoforeion-o-pothos-tou-tenesi-ouiliams-sto-diachrono-theatro , https://www.philenews.com/downtown/politismos/article/927695/tiledialexi-leoforeion-o-pothos-tenesi-oyiliams , https://www.hallofpeople.com/gr/books/streetcar-desire.php , https://www.artandlife.gr/athens/events/leoforeion_o_pothos_toy_tennesi_oyiliams