Η «Μάχη της Επικράτησης» ή “The Current War”, βασισμένη στα αληθινά γεγονότα, είναι η ιστορία του «Πολέμου των Ρευμάτων» ανάμεσα στον εφευρέτη Τόμας Εντισον και τον επιχειρηματία Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ (με την κομβική παρεμβολή και του Νίκολα Τέσλα) για το ποιος εφηύρε το φως – ή, πιο σωστά, την πατέντα της ηλεκτροδότησης στα τέλη του 19ου αιώνα.
1880. Ο εφευρέτης Τόμας Έντισον (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς) και ο επιχειρηματίας Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ (Μάικλ Σάνον) βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας θρυλικής διαμάχης για την ηλεκτροδότηση του κόσμου που θα σηματοδοτούσε την έναρξη μιας νέας εποχής. Ο Έντισον υποστήριζε την παροχή του συνεχούς ρεύματος, ενώ ο Γουέστινγκχαουζ το εναλλασσόμενο, με την υποστήριξη πολλών Ευρωπαίων βιομηχάνων και, φυσικά, με την ανεκτίμητη βοήθεια του Νίκολα Τέσλα (Νίκολας Χουλτ). Η κόντρα δύο πεισμωμένων πρωτοπόρων, σε μία Αμερική που μέσα από τη γέννηση της βιομηχανικής επανάστασης ξυπνούσε και η επιστήμη αλλά κι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός.
«Από τη μία, ο Γουέστινγκχαουζ, που μένει ανώνυμος και αφήνει έναν καλύτερο κόσμο», εξηγεί ο σκηνοθέτης Αλφόνζο Γκόμεζ-Ρέχον , «και από την άλλη, ο Έντισον, που ήξερε πόσο σπουδαίος ήταν. Έχασε τον «Πόλεμο των Ρευμάτων», αλλά αυτόν θυμόμαστε. Αυτό γεννάει ερωτήματα: έπαρση εναντίον μετριοφροσύνης». Καθώς ξετυλίγεται η ταινία, η ανταγωνιστική του κοσμοθεωρία οδηγεί τον Έντισον σε σκοτεινά τοπία. Η δίψα του για να νικήσει τον Γουέστινγκχαουζ θα τον αναγκάσει να προδώσει τη βασική του αρχή: να μην βοηθήσει κανέναν να αφαιρέσει κάποια ζωή. «Έφτιαξε την ηλεκτρική καρέκλα για να κερδίσει τον “Πόλεμο των Ρευμάτων” και αυτό είναι λυπηρό», περιγράφει ο παραγωγός Μπασίλ Ιυάνικ «Ο Έντισον χάνει την ηθική του νωρίς στην ταινία και χάνει τον δρόμο του».
Ο Έντισον θα ηττηθεί από τον αντίπαλό του, θα πληγωθεί, αλλά θα παραμείνει απτόητος στην επιχειρηματική του πορεία. Θα βοηθήσει, μάλιστα, στην εφεύρεση της βιομηχανίας του κινηματογράφου. «Αυτό που πραγματικά εφηύραν ήταν η ιδέα του να μην παίζεις με τους κανόνες», λέει ο Μίτνικ.
Η πλευρά του Γουέστινγκχαουζ στον «Πόλεμο των Ρευμάτων» είναι σίγουρα πιο ευγενική και σωστή. Σε αντίθεση με τον Έντισον, ο Γουέστινγκχαουζ δεν κυνήγησε την διασημότητα, ούτε προσπάθησε να γίνει φίρμα. «Δεν έβαλε ποτέ το όνομά του σε καμία εφεύρεση», υπογραμμίζει ο παραγωγός Μπασίλ Ιυάνικ, «σε αντίθεση με τον Έντισον που έβαλε το όνομά του σε εφευρέσεις άλλων». Μόνο 13 φωτογραφίες του Γουέστινγκχαουζ έχουν σωθεί και έκαψε όλα του τα χαρτιά πριν το θάνατό του το 1914. «Αυτό που μου είπε ο Αλφόνσο και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι αυτή δεν είναι μια ταινία που αφορά το παρελθόν, είναι μια ταινία που αφορά το μέλλον», προσθέτει ο Μάικλ Σάνον.
Τον Σέρβο εφευρέτη Νίκολα Τέσλα, που καθόρισε το αποτέλεσμα του «Πολέμου των Ρευμάτων», υποδύεται ο Νίκολας Χουλτ. Ο Τομ Χόλαντ υποδύεται τον Σάμιουελ Ίνσουλλ, τον νεαρό έμπιστο φίλο και προσωπικό γραμματέα του Έντισον. Στο ρόλο της έξυπνης και συμπονετικής συζύγου του Έντισον, Μάρι, βρίσκουμε την Τάπενς Μίντλτον. Ενώ την εξωστρεφή σύζυγο του Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ, Μαργκερίτ, υποδύεται η Κάθριν Γουότερστον.
O Μπένεντικτ Κάμπερμπατς δηλώνει για τον Τέσλα «Ήταν ο πιο ιδιοφυής απ’ όλους. Ενώ ο Έντισον και ο Γουέστινγκχαουζ έβλεπαν 10 χρόνια μπροστά, ο Τέσλα έβλεπε 100».
Η ταινία θα έπρεπε να είναι ένα ηλεκτρισμένο δράμα – γεμάτο ενέργεια κι ένταση. Το γεγονός ότι τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν δύο από τους πιο αξιόλογους πρωταγωνιστές της εποχής μας, ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς κι ο Μάικλ Σάνον, θα έπρεπε να βάζει φωτιά στην οθόνη.
Το δράμα εποχής του Αλφόνσο Γκόμεζ-Ρεγιόν όμως, αν και το φωτίζει ο διευθυντής φωτογραφίας του Παρκ Τσαν-γουκ, Τσανγκ Τσανγκ-χουν δεν απογειώνεται ποτέ σε κάτι συναρπαστικό. Παραμένει, παραδόξως, κάπως αφηγηματικά αδιάφορο και στα ίδια μονοπάτια που έχουμε συνηθήσει, παρ’ότι αφηγείται μία από τις μεγαλύτερες διαμάχες όλων των εποχών που καθόρισε την μοίρα του σύγχρονου κόσμου.
Ο πάντα ανθρωποκεντρικός Γκόμεζ-Ρεγιόν προσπαθεί να μην σπαταλήσει τόσο ταλέντο και να δώσει ουσία στην ιστορία. Κι έχει ενδιαφέρον το πόσος ναρκισισμός μπορεί κρύβεται στην κόντρα δύο genius ανθρώπων, αλλά αυτό δυστυχώς δεν φτάνει για να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρη την ταινία. Μπορεί να φταίει ότι ο σεναριογράφος Μάικλ Μίτνικ που το είχε αρχικά οραματιστεί ως μιούζικαλ (αλά «Χάμιλτον») ή ότι η ταινία μπλέχτηκε στο σκάνδαλο Γουάινστιν και έμεινε σε αναμονή γι 2 ολόκληρα χρόνια. Αυτό που ξέρουμε πάντως είναι ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, ίσως άξιο και για μία υποψηφιότητα στα Όσκαρ.
Πηγές:
https://www.athensvoice.gr/culture/cinema/589175_mpenentikt-kampermpats-kai-maikl-sanon-sti-mahi-tis-epikratisis
http://flix.gr/cinema/the-current-war-review.html