Ετικέτα: Ιστορία

Αντί προλόγου

Το ιστορικό μυθιστόρημα: “Σέρρα: Η ψυχή του Πόντου” του Γιάννη Καλπούζου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός έχει αποτελέσει από την έκδοσή του πριν από πέντε χρόνια ένα αγαπημένο έργο όσων έχουν αδυναμία στο λογοτεχνικό αυτό είδος, αλλά και πολλών αναγνωστών που ενδιαφέρονται για τον Ποντιακό ελληνισμό. Καλύπτοντας μια πολύ μεγάλη ιστορική περίοδο διατρέχει τη ζωή μιας οικογένειας και όλων όσων τους πλαισιώνουν για περίπου μισό αιώνα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτό το ογκώδες έργο μετατράπηκε σε έναν θεατρικό μονόλογο με πρωταγωνίστρια την Χρύσα Παπά και σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη στο θέατρο Πόλη. Το είδαμε, ταξιδέψαμε για άλλη μια φορά, στα ζοφερά χρόνια και μείναμε με μια φλόγα ελπίδας και έρωτα που διαπερνά όλες τις δυσκολίες, επιβιώνει και ακτινοβολεί.

Αντί προλόγου

Με αφορμή τον πρόωρο θάνατο του συγγραφέα σε ηλικία μόλις 64 ετών θυμόμαστε το αρτιότερο, ίσως, έργο του: την τριλογία του, αποτελούμενη από την Αναζήτηση (1998), την Ανατροπή (2000) και την Αναλαμπή (2003), που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Κέδρος και πλέον κυκλοφορούν σε ένα ενιαίο τόμο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Βιβλία πολυδιαβασμένα, που αγαπήθηκαν από το κοινό, με μια μοναδική ικανότητα να στήνουν ενώπιον του αναγνώστη τα σκηνικά μιας αλλοτινής Ελλάδας, που παρά τις κακουχίες που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποί της εκπέμπουν μια ζεστασιά, μια ελπίδα και κυοφορούν έντονα συναισθήματα. Μας επανασυστήνονται, δοκιμάζοντας την αντοχή τους στο πέρας του χρόνου και τις αλλαγές της εποχής.

Σταματώντας στην άκρη του λιμανιού για ν’ αγναντέψω τους γλάρους, το λυπημένο μου πρόσωπο τράβηξε την προσοχή του πολιτσμάνου, που γύριζε σ’ εκείνη την περιοχή. Είχα αφαιρεθεί κοιτάζοντας τα αιωρούμενα πουλιά, που ζυγιάζονταν κι εφορμούσαν για να βρούνε κάτι να φάνε, μα χωρίς αποτέλεσμα. Το λιμάνι ήταν έρημο, το νερό πράσινο, πηχτό από τ’ ακάθαρτο πετρέλαιο και στο λεπιδωτό δέρμα του έπλεε κάθε λογής σαβούρα. Πλοίο πουθενά, ο γερανός σκουριασμένος, οι αποθήκες ρεπιασμένες. Στα μαύρα ερείπια της αποβάθρας ούτε ποντίκια δεν κατοικούσαν πια· νέκρα. Εδώ και χρόνια ήταν κομμένη κάθε σχέση με τον έξω κόσμο.

Μια από τις πιο παράξενες περιόδους της ζωής μου είναι σίγουρα αυτή που πέρασα ως υπάλληλος του ‘Αλφρεντ Βουνσίντελ. Από τη φύση μου, κλίνω περισσότερο στη σκέψη και την απραξία παρά στην εργασία, κάπου κάπου όμως επίμονες οικονομικές δυσχέρειες μ’ αναγκάζουν – μια και η σκέψη φέρνει τόσα λεφτά όσα και η απραξία – να δεχτώ μια λεγόμενη «θέση». Όταν έφτασα για μιαν ακόμα φορά σ’ ένα τέτοιο σημείο κατάπτωσης, απευθύνθηκα στο Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας κι από κει με στείλανε, μαζί με άλλους εφτά ομοιοπαθείς μου, στο εργοστάσιο Βουνσίντελ, όπου θα μας υπέβαλλαν σε μια δοκιμασία καταλληλότητας.

Αντί προλόγου

Αυτή την εβδομάδα είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην μέση ενός πολυπρόσωπου λαβύρινθου που στην μέση του είχε τον άνθρωπο. Εκεί χορέψαμε ένα βαλς κοσμικό μαζί με τους σπουδαστές μιας μυστικής σχολής ειρηνοποιών ακροβατώντας ανάμεσα σε παρόν, παρελθόν και μέλλον, με μια επίγευση γλυκόπικρη στο τέλος. Συγκινηθήκαμε, ταυτιστήκαμε, απορήσαμε, ονειρευτήκαμε με το “Κοσμικό Βαλς” του Στέφανου Παπαδόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΕΡΕ και σκεφτήκαμε να γράψουμε δυο λόγια για αυτό!

Αντί προλόγου

Το τρένο των παιδιών της Βιόλα Αρντόνε σε μετάφρασης της Φωτεινής Ζέρβου συγκαταλέγεται μεταξύ των πρόσφατων κυκλοφοριών των εκδόσεων Πατάκη. Ένα βιβλίο που φαίνεται ελκυστικό τόσο από την όψη όσο και από την περίληψη της ιστορίας που αφηγείται. Πράγματι, δεν είναι απλά συγκινητικό, αλλά βαθύτατα ανθρώπινο. Είναι μια ιστορία, τόσο μακρινή και ταυτόχρονα τόσο κοντινή μας που μιλά για την αλλαγή, για την αγάπη, για την στοργή.

Αντί προλόγου

“Το Εργοστάσιο” του Κώστα Πούλιου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής είναι ένα μυθιστόρημα της εποχής μας και απλώνεται σε τρεις γενιές και πέντε δεκαετίες. Μια αφήγηση στο πλαίσιο του σεναρίου μιας κινηματογραφικής ταινίας ξεδιπλώνει τις ζωές ανθρώπων που τέμνονται αλλεπάλληλα. Δεν αρκείται όμως σε μια απλή παράθεση γεγονότων και του τρόπου που επηρέασαν τα θιγόμενα πρόσωπα, αλλά επιχειρεί να περάσει μηνύματα για το περιβάλλον, την οικονομική κρίση, τα στερεότυπα, την ελληνική κοινωνία.

Αντί προλόγου

Παγκόσμια μέρα αυτισμού η σημερινή και είχαμε την τύχη να πέσει στα χέρια μας το έργο “Ράντισέ μου τη σιωπή με ήχο” που συγγράφουν από κοινό η Λάουρα Μελετοπούλου και ο Μιχάλης Κούμπας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΘΥΡΑ. Από την αρχή αντιληφθήκαμε πως δεν πρόκειται απλά για μια συλλογή ποιημάτων, για μια αυτοβιογραφική αφήγηση όπου εναλλάσσονται τα στοιχεία της ιστορίας που μας παραθέτει η ψυχολόγος Λάουρα Μελετοπούλου και οι ποιητικές καταθέσεις ψυχής που υπογράφει ο Μιχάλης Κούμπας. Θα λέγαμε πως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το δημιουργικότερο ξέσπασμα μιας ασυνήθιστης, στα δικά μας μάτια, εσωτερικής φωνής που διογκώθηκε ακόμα περισσότερο μέσα μας, μας συγκίνησε, μας προβλημάτισε.