Το Ιρανικό σινεμά με πρόσωπα-σύμβολα τους Ασγκάρ Φαραντί, Αμπάς Κιαροστάμι, και Τζαφάρ Παναχί παραμένει για τρεις δεκαετίες γεμάτο ζωντάνια και ιδέες που διανθίζουν την εθνική κινηματογραφία της χώρας. Ο Βαχίντ Τζαλιλβάντ πατά σε αυτήν την παράδοσή, επιχειρώντας να ακτινογραφήσει την υποδόρια πραγματικότητα μιας χώρας με αναχρονιστικά ιδανικά, ισχυρές αντιθέσεις και διαχρονικά διλήμματα. Το εξαιρετικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ιρανού κινηματογραφιστή (που το ελληνικό κοινό γνώρισε με το φιλμ «Περίπτωση συνείδησης») έγινε το 2015 με την ταινία «Μια Τετάρτη του Μαΐου» (“Chaharshanbeh, 19 Ordibehesht”) και κέρδισε το βραβείο της FIPRESCI στο φεστιβάλ της Βενετίας στο τμήμα Ορίζοντες. Μετά από 6 ολόκληρα χρόνια έρχεται και στην χώρα μας σε κανονική διανομή, από την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου.
Βρισκόμαστε στο Ιράν, στην Τεχεράνη, την Τετάρτη 9 Μαΐου. Ο Τζαλάλ, ένας μεσήλικας, κομψός, θλιμμένος άντρας, αν κι όχι πάμπλουτος, βάζει μια πρωτοφανή αγγελία στην εφημερίδα: θα δωρίσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε όποιον ή όποια από τους αιτούντες θεωρήσει ότι το έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Πολυάριθμοι άντρες αλλά κυρίως γυναίκες θα περάσουν την πόρτα του γραφείου και ο Τζαλάλ θα ακούσει τις δραματικές ιστορίες τους, έχοντας σαν στόχο να επιλέξει έναν από όσους έχει δει και να του δώσει τα χρήματα. Από τις χιλιάδες αιτήσεις που, φυσικά, προκύπτουν, το «δώρο» τελικά διεκδικούν δυο άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες. Η Λεϊλά, μητέρα ενός μικρού κοριτσιού, που χρειάζεται τα χρήματα για να χειρουργηθεί ο ανάπηρος σύζυγός της και να επανέλθει η ζωή τους στο κανονικό. Και η Σεταρέχ, που θέλει να πληρώσει το «φόρο αίματος» στην οικογένειά της και να βγάλει από τη φυλακή τον άντρα της και πατέρα του αγέννητου παιδιού της. Ο Τζαλάλ θα χρειαστεί να διαλέξει μία από τις δύο, ενώ ταυτόχρονα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δικές του ενοχές απέναντι στη ζωή.
Continue reading “Μία Τετάρτη του Μαΐου: Μία ειλικρινής ματιά στην καρδιά της Ιρανικής κοινωνίας”