Το 1994 η UNESCO καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών στις 5 Οκτωβρίου κάθε χρόνου για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο των παιδαγωγών στην κοινωνία. Είτε εργάζονται σε μεγάλες, σύγχρονα εξοπλισμένες τάξεις στις μεγάλες πόλεις, σε φτωχικές εγκαταστάσεις σε υποβαθμισμένες περιοχές, σε μικρά σχολεία με ένα μαθητή στην άγονη γραμμή, σε κοντέινερ σε καταυλισμούς προσφύγων ή σε αυτοσχέδιες σκηνές σε κάποιο χωριό της Αφρικής, όλοι οι εκπαιδευτικοί αξίζουν τον σεβασμό και την υποστήριξη μας, καθώς ασκούν ένα πολύ σημαντικό λειτούργημα, αυτό της νοηματικής, συναισθηματικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης όλων των μαθητών. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι με τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και το όραμά τους αλλάζουν καθημερινά τις ζωές παιδιών αλλά και ενηλίκων, ανοίγοντας δρόμους, προσφέροντας ελπίδα και δείχνοντας τι σημαίνει έμπρακτη αλληλεγγύη. Έτσι και εμείς σήμερα, θα θέλαμε να τους τιμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε να σκεφτούμε, μέσω της λογοτεχνίας. Άλλωστε, δεν υπάρχει καλύτερος σύμμαχος για τον δάσκαλο από το βιβλίο!
Continue reading “10 Παιδικά Βιβλία Αφιερωμένα στους Εκπαιδευτικούς”Συντάκτης: Lumière De La Lune
Οι 12 πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Κινηματογράφου
Ο κινηματογράφος από την αυγή του μέχρι σήμερα έχει εξελιχθεί ραγδαία, αποτελώντας μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του σύγχρονου κόσμου Η γέννηση της έβδομης τέχνης το 1895 ήταν επαναστατική και άλλαξε ριζικά τον καλλιτεχνικό κόσμο. Αν και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τα πρώτα βήματα του κινηματογράφου σε αυτό το άρθρο μας, θα ήταν αδύνατον να εξιστορήσουμε εδώ έναν αιώνα ιστορίας, γι’ αυτόν τον λόγο αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε μονάχα ελάχιστες από τις πιο εμβληματικές στιγμές της μεγάλης οθόνης για την Παγκόσμια Ημέρα Κινηματογράφου.
Continue reading “Οι 12 πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Κινηματογράφου”7 Εξαιρετικά Ντοκιμαντέρ για την Μικρασιατική Καταστροφή
Ο κινηματογράφος αποτελεί μια σύγχρονη και βασική ιστορική πηγή, είτε πρόκειται για ντοκιμαντέρ είτε για ταινίες μυθοπλασίας, καθώς έμμεσα ή άμεσα δίνει πληροφορίες που σχετίζονται με το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα στη συλλογική συνείδηση, όχι μόνον των Μικρασιατών που ξεριζώθηκαν από τη γενέθλια γη τους, αλλά και όλων των Ελλήνων, σας παρουσιάζουμε 7 Ντοκιμαντέρ από ταλαντούχους Έλληνες κινηματογραφιστές που κατέγραψαν τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής χρησιμοποιώντας την δύναμη της αφήγησης και φυσικά μνήμες, μαρτυρίες αλλά και κινηματογραφικό υλικό για να συνδέσουν το παρόν με το παρελθόν και να βοηθήσουν τις επόμενες γενιές να μην ξεχάσουν αλλά και να κατανοήσουν μία ανείπωτη τραγωδία που συγκλόνισε τον ελληνικό λαό.
«Στα ντοκιμαντέρ προσπάθησα να βρω την ουσία της ύπαρξης, να βγάλω αυτό που είναι βαθιά μέσα μου. Δεν έχω βρει ποτέ στη ζωή μου, τίποτα πιο συναισθηματικό, συναρπαστικό, τραγικό, όσο την πραγματικότητα μέσα από τη μηχανή μου. Αυτή μου έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσω, να περιχαράξω το άγνωστο και τα μυστικά της ιστορίας»
– Βασίλης Μάρος
1. Η τραγωδία του Αιγαίου (1961)
Ίσως το πιο σημαντικό ντοκιμαντέρ που φτιάχτηκε ποτέ στην Ελλάδα από τον πιο σημαντικό Έλληνα ντοκιμαντερίστα, Βασίλη Μάρο. Μια καταπληκτική καταγραφή του τι συνέβη από το 1920 έως 1945 (από το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων μέχρι και τα Δεκεμβριανά) στην Ελλάδα με σπάνια κινηματογραφημένα ντοκουμέντα της εποχής από την Μικρασιατική εκστρατεία, την καταστροφή της Σμύρνης, τη φωτιά που έκαψε την πόλη, τους πρόσφυγες στην Ελλάδα έως την δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο του ‘40 και την απελευθέρωση του 1944. Ο Βασίλης Μάρος, με μισό αιώνα αδιάκοπης δημιουργίας (40 ντοκιμαντέρ) εχει τιμηθεί με 37 βραβεία και διακρίσεις σε διάφορα διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ.
Continue reading “7 Εξαιρετικά Ντοκιμαντέρ για την Μικρασιατική Καταστροφή”7 συγκλονιστικές ταινίες για την Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά
Ο κινηματογράφος αποτελεί μια σύγχρονη και βασική ιστορική πηγή, είτε πρόκειται για ντοκιμαντέρείτε για ταινίες μυθοπλασίας, καθώς έμμεσα δίνει πληροφορίες που σχετίζονται με το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Το διεθνές κινηματογραφικό υλικό είναι πλούσιο σε ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο. Οι ιστορικές αυτές ταινίες ανασύρουν τη μνήμη και ο θεατής καλείται να κάνει μια ‘φιλμική ανάγνωση της ιστορίας’, κατά τον θεωριστή Marc Ferrο. Οφείλει, βέβαια, να σκέφτεται κριτικά και να αντιλαμβάνεται ότι η κάθε ταινία αποτελεί προϊόν της υπάρχουσας κυρίαρχης ιδεολογίας και κοινωνικής πραγματικότητας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παράλληλα δεν είναι και ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Continue reading “7 συγκλονιστικές ταινίες για την Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά”20 ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Διαβάστε επίσης: https://dromospoihshs.gr/2022/07/02/why-are-there-banned-books-today/
Είναι πολλές οι φορές που η λογοτεχνία μπήκε στο στόχαστρο της λογοκρισίας. Από τότε που «γεννήθηκε» ο γραπτός λόγος, κυβερνήσεις και ηγέτες ανά τον κόσμο έχουν προσπαθήσει πολύ για να κρατήσουν τις ιδέες και τις απόψεις των συγγραφέων υπό έλεγχο.
Πρέπει να πούμε πως η έννοια «απαγόρευση» στο βιβλίο παίρνει πολλές και διαφορετικές μορφές μέσα στα χρόνια. Μιλάμε για συνολική δικαστική απαγόρευση και περαιτέρω για δήμευση και καταστροφή των αντιτύπων, για επιμέρους διώξεις που αφορούν τις ανώμαλες πολιτικά εποχές (δικτατορίες, φονταμεταλισμος, φασισμός, κ.λπ.), για περιστασιακές αναστατώσεις υποκινούμενες από «κύκλους» (θρησκευτικούς, εθνικιστικούς κ.λπ.), για λογοκριτικές επεμβάσεις που αφορούν συγκεκριμένα κεφάλαια και παραγράφους βιβλίων κ.ο.κ.
Υπάρχουν ορισμένα βιβλία, τα οποία αντιμετωπίστηκαν με οργή από τα συντηρητικά κομμάτια μιας κοινωνίας, επειδή «προσέβαλαν» τα ήθη, τις αξίες, το πολιτικό και κοινωνικό status quo, επειδή προκάλεσαν την ηθική. Αλλες πάλι φορές γιατί απλά οι συγγραφείς τους τόλμησαν να γράψουν όσα η κοινωνία δεν μπορούσε καν να φανταστεί ή δεν ήθελε να φανταστεί. Είναι πολλοί οι συγγραφείς που είδαν τις σελίδες που συνέγραψαν να καίγονται ολόσχερα.
Ας δούμε όμως μερικά από τα βιβλία αυτά που προκάλεσαν τους συντηρητικούς και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία τους.
Continue reading “20 ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”Γιατί υπάρχουν απαγορευμένα βιβλία σήμερα;
Δεν υπάρχουν «απαγορευμένα βιβλία», αλλά «απαγορευμένοι άνθρωποι».
Fahrenheit 451 – Ray Bradbury
Διαβάστε επίσης: https://dromospoihshs.gr/2022/07/03/20-of-the-most-well-known-banned-books-in-the-world/
Είναι πολλές οι φορές που η λογοτεχνία μπήκε στο στόχαστρο της λογοκρισίας. Από τότε που «γεννήθηκε» ο γραπτός λόγος, κυβερνήσεις και ηγέτες ανά τον κόσμο έχουν προσπαθήσει πολύ για να κρατήσουν τις ιδέες και τις απόψεις των συγγραφέων υπό έλεγχο.
Πρέπει να πούμε πως η έννοια «απαγόρευση» στο βιβλίο παίρνει πολλές και διαφορετικές μορφές μέσα στα χρόνια. Μιλάμε για συνολική δικαστική απαγόρευση και περαιτέρω για δήμευση και καταστροφή των αντιτύπων, για επιμέρους διώξεις που αφορούν τις ανώμαλες πολιτικά εποχές (δικτατορίες, φονταμεταλισμος, φασισμός, κ.λπ.), για περιστασιακές αναστατώσεις υποκινούμενες από «κύκλους» (θρησκευτικούς, εθνικιστικούς κ.λπ.), για λογοκριτικές επεμβάσεις που αφορούν συγκεκριμένα κεφάλαια και παραγράφους βιβλίων κ.ο.κ.
Υπάρχουν ορισμένα βιβλία, τα οποία αντιμετωπίστηκαν με οργή από τα συντηρητικά κομμάτια μιας κοινωνίας, επειδή «προσέβαλαν» τα ήθη, τις αξίες, το πολιτικό και κοινωνικό status quo, επειδή προκάλεσαν την ηθική. Αλλες πάλι φορές γιατί απλά οι συγγραφείς τους τόλμησαν να γράψουν όσα η κοινωνία δεν μπορούσε καν να φανταστεί ή δεν ήθελε να φανταστεί. Είναι πολλοί οι συγγραφείς που είδαν τις σελίδες που συνέγραψαν να καίγονται ολόσχερα.
Continue reading “Γιατί υπάρχουν απαγορευμένα βιβλία σήμερα;”Λογοτεχνία και Queerness
Αντί προλόγου
Το τελευταίο διάστημα ολοένα και συχνότερες είναι οι συζητήσεις για την queer τέχνη και λογοτεχνία, τις παραμέτρους που την προσδιορίζουν, τα στοιχεία γενικά που ορίζουν όσο το δυνατό πληρέστερα το ίδιο το queer. Η ελευθερία και ταυτόχρονα η αναγκαιότητα δημόσιας έκφρασης, μέσω της λογοτεχνίας, υποκειμένων που αυτοπροσδιορίζονται queer αποδίδει έργα με έντονο βιωματικό χαρακτήρα όπου η ένταση της αδιαμεσολάβητης εμπειρίας προσδίδει αμεσότητα και αυθεντικότητα. Η ιδιαιτερότητα της queer λογοτεχνίας δείχνει, εκθέτει, διατρανώνει μια πλευρά του κόσμου ως τώρα αποσιωπημένη. Η queer λογοτεχνία δεν παίρνει «ταμπέλα» για να περιθωριοποιηθεί ως περιφερειακή, όπως συνέβαινε κάποτε με τη γυναικεία λογοτεχνία, αλλά ακριβώς για να γίνει ορατή ως χαρακτηριστικά και ανατρεπτικά διαφορετική, αντι-κανονιστική- αντιεξουασιστική. Το queer δεν είναι αποκλειστικά και μόνο το βίωμα κι η έκθεσή του ούτε μόνο ακαδημαϊκός όρος, αλλά είναι ζήτημα γλώσσας και πολιτικής. Αν η “queer” γλώσσα δεν ανοικειώνει, δεν από-ταυτοποιεί, δεν υπονομεύει, δεν εξεγείρεται ενάντια στο ετεροκανονι(στι)κό, αν το queer δεν είναι βαθειά πολιτικό, αν αγνοεί εντελώς το ταξικό, αν δεν είναι ανοιχτό στα όριά του, τότε δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί queer. Η queer λογοτεχνία μπορεί να συστήσει στον αναγνώστη εκ νέου τον ερωτισμό και την αγάπη χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, χωρίς να θέλει να το υποτιμήσει βέβαια, αλλά έχοντας απώτερο σκοπό τη συζήτηση περί ανθρώπινων σχέσεων, ερωτικών διαθέσεων, καθώς και την καταγραφή του έντονου ρατσισμού αλλά και την πολιτική και κοινωνική υπονόμευση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων που μπορεί να βιώσει κάποιος που θα εκδηλώσει διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από την πλειονότητα μιας κοινωνίας.
Continue reading “Λογοτεχνία και Queerness”Η Queer Art και η Ελευθερία της Καλλιτεχνικής Έκφρασης
Ένας από τους πιο σημαντικούς τομείς κοινωνικής παρέμβασης είναι ο πολιτισμός. Κάθε λογής κοινωνικά μηνύματα, κάθε είδους κοινωνική εξέλιξη, πριν φτάσουν να αποτελέσουν σημείο παρέμβασης του κράτους μέσα από τη νομοθεσία, ή πριν ακόμα αναγνωριστούν από επίσημους φορείς, αναπτύσσονται και διαδίδονται μέσα από έργα τέχνης. Ακριβώς αυτό προσπαθεί να κάνει και η Queer art, να διαδώσει την διαφορετικότητα, την ανεκτικότητα, την ισότητα και την ελευθερία της έκφρασης.
Τι είναι όμως η Queer Art και γιατί υπάρχει;
Από τον Tennessee Williams στον David Hockney, και από τον Rainer Werner Fassbinder στον Andy Warhol, για δεκαετίες οι LGBT ιστορίες που είχαν μια κάποια αντιπροσώπευση στην τέχνη ήταν κυρίως αυτές των γκέι αντρών. Ιστορίες, οπτικές και εκφράσεις εκείνων που είχαν πρόσβαση στα μέσα, αυτών που είχαν ήδη κάποιο επίπεδο ορατότητας. Στις δεκαετίες του 80 και του 90, μεσούσης της κρίσης του ΑIDS, μιλούσαμε κυρίως για ‘γκέι τέχνη’. Είχαμε ομάδες ακτιβιστών/καλλιτεχνών όπως οι Gran Fury, είχαμε τον Derek Jarman στο σινεμά, τον Tony Kushner στο θέατρο, τον Keith Haring στις εικαστικές τέχνες. Και πάλι, οι LGBT εμπειρίες που κατείχαν περίοπτη θέση στην τέχνη ήταν σχετικά περιορισμένες.
Κάτι όμως αρχίζει να αλλάζει την τελευταία δεκαετία – ο τρόπος που βλέπουμε, κατανοούμε και αναγνωρίζουμε την αντιπροσώπευση της LGBT κοινότητας στις τέχνες. Αλλάζει και ο τρόπος που μελετάμε την ιστορία της τέχνης. Σήμερα, ακόμα και όταν μιλάμε για τις δεκαετίες του 80 και του 90, αναγνωρίζουμε καλλιτέχνες και έργα, όχι μόνο βάσει μίας συγκεκριμένης ταυτότητας (γκέι τέχνη), αλλά με μία πολύ περισσότερο ευρεία έννοια. Μιλάμε για queer τέχνη, για την καλλιτεχνική έκφραση όλων εκείνων που ήρθαν σε σύγκρουση και προκάλεσαν το στάτους κβο της ετεροκανονικότητας. Όταν μιλάμε για queer τέχνη, εννοούμε όλους εκείνους τους καλλιτέχνες και τα έργα, με ξεκάθαρη LGBT θεματολογία ή και όχι, που κατάφεραν να ταράξουν τα νερά και να αμφισβητήσουν ταμπέλες, στεγανά και πολιτικές ατζέντες. Και κυρίως, τέχνη που έφερε στο προσκήνιο μια περισσότερο διαθεματική προσέγγιση, μιλώντας όχι μόνο για τη σεξουαλικότητα, αλλά και για το φύλο εν γένει, για τις φυλετικές και εθνικές ταυτότητες, για το ταξικό σύστημα, για την εκπαίδευση. Σήμερα, η ορατότητα, η αναγνώριση και η λογοκρισία ίσως να είναι λιγότερο πιεστικά ζητήματα σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Ωστόσο, για πολλούς συγχρόνους καλλιτέχνες, queer είναι μια έννοια που συνδέεται λιγότερο με την προσωπική ταυτότητα, και περισσότερο με τη συστηματική αποδόμηση της καταπιεστικής κανονικότητας. Η queer τέχνη έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπουμε, δημιουργούμε και εκφραζόμαστε με το ίδιο μας το σώμα. Έχει να κάνει με το πλαίσιο με το οποίο εξερευνούμε τις κοινωνικές δομές γύρω μας, όπως είναι το φύλο, η σεξουαλικότητα και η φυλή.
Continue reading “Η Queer Art και η Ελευθερία της Καλλιτεχνικής Έκφρασης”Μαγνητικά Πεδία: Μία ταινία για την ανθώπινη μοναξιά, τους συμβιβασμούς της ζωής, και την αναζήτηση της ελευθερίας
Με τα «Μαγνητικά πεδία», ο Γιώργος Γούσης, που μας εξέπληξε με τα graphic novels “Ερωτόκριτος”, “Φεστιβάλ” και “Ληστές”, τώρα μας αποκαλύπτει το σκηνοθετικό του ταλέντο και στη μυθοπλασία με ένα λιτό, χειροποίητο, όσο και αφοπλιστικά συγκινητικό road movie. Οπλισμένος με μια miniDV κάμερα και αξιοποιώντας τα καταπράσινα τοπία της Κεφαλονιάς, τα οποία τον χειμώνα έχουν μια σχεδόν απόκοσμη ομορφιά, παρέα με τον Γιώργο Κουτσαλιάρη στη διεύθυνση φωτογραφίας, ο Γούσης παραδίδει μια ταινία που μοιάζει βγαλμένη από τα ‘90s και φωλιάζει στην καρδιά του θεατή με έναν σχεδόν αθόρυβο τρόπο, αποπνέοντας αυτή τη ζεστασιά που σταδιακά νιώθουν οι δύο ήρωες να δημιουργείται ανάμεσά τους. Απαλλαγμένος από οποιαδήποτε πρόθεση εντυπωσιασμού, ακολουθεί την Έλενα και τον Αντώνη, δύο ανθρώπους που κουβαλάνε το δικό τους φορτίο και αναζητούν αυτό το αίσθημα οικειότητας που κάνει όλα τα πράγματα στη ζωή λίγο πιο υποφερτά. Η ταινία αναπάντεχα κέρδισε 6 βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι είναι υποψήφια για 7 βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Continue reading “Μαγνητικά Πεδία: Μία ταινία για την ανθώπινη μοναξιά, τους συμβιβασμούς της ζωής, και την αναζήτηση της ελευθερίας”Η ιστορική σημασία του θερινού κινηματογράφου
Στα θερινά τα σινεμά υμνούμε την τέχνη που μας βοηθάει να αποδράσουμε από την καθημερινότητα και να πάμε μακριά εκεί που ζουν οι φόβοι και τα όνειρά μας. Μπαίνεις σε μία διαφορετική αίθουσα κινηματογράφου, που, τώρα το καλοκαίρι, είναι κήπος και μυρίζει γιασεμί, από πάνω σου τα αστέρια και το φεγγάρι κάποιες βραδιές και μπροστά σου η μεγάλη οθόνη.
Μέσα από δέσμες φωτός προβάλλονται εικόνες, ακούς μουσική και ζεις την ιστορία. Ήρθες για το ταξίδι, για να βιώσεις κάτι διαφορετικό, για να ξεχάσεις αυτά που συμβαίνουν μέσα σου και γύρω σου καθημερινά. Μια μοναδικοί εμπειρία που μοιράζεσαι ταυτόχρονα με άλλου και νιώθεις μια ψυχική ανάταση.
Continue reading “Η ιστορική σημασία του θερινού κινηματογράφου”