O μεγάλος Γάλλος νατουραλιστής και ρεαλιστής ζωγράφος Ζαν Φρανσουά Μιγέ (1814 – 1875 ) είναι ένας από τους ιδρυτές της περίφημης Σχολής Μπαρμπιζόν , με εξαιρετική ικανότητα στην ρεαλιστική τοπιογραφία . Η προσοχή του όμως πέρα από το τοπίο στρέφεται κυρίως στην αγροτική ζωή της εποχής του . Στα έργα του απεικονίζονται κυρίως χωρικοί σε ώρα εργασίας , ισορροπώντας την ειδυλλιακή οπτική του τοπίου με την αντικειμενική αποτύπωση της πραγματικότητας . Εξαίρεση δεν αποτελεί και το σημερινό έργο τέχνης, οι σταχομαζώχτρες. Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1857 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Χωρίς συναισθηματισμούς και εξιδανικεύσεις ο καλλιτέχνης απεικονίζει τη δραστηριότητα του μαζέματος των υπολειμμάτων μιας μεγάλης σοδειάς σιταριού από τρεις απλές γυναίκες της κατώτερης κοινωνικής τάξης, τρεις γυναίκες του καθημερινού μόχθου και της δύσκολης ,δραματικής, ζωής της υπαίθρου.
Στο βάθος διακρίνεται μια μεγάλη αγροτική φάρμα όπου εργάτες μεταφέρουν δεμάτια από σιτάρι ενώ οι τρεις γυναίκες πρέπει να αρκεστούν στα πενιχρά υπολείμματα του εδάφους. Με αυτή την αντίθεση , της πλούσιας σοδειάς απ τη μια και του κόπου και μόχθου για τη συγκομιδή των διάσπαρτων υπολειμμάτων, ο καλλιτέχνης εκτός από την εργασία του θερισμού παρουσιάζει το στίγμα της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της εποχής του, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλες ταξικές διαφορές, των πλούσιων αστών και των εξαθλιωμένων αγροτών ή εργατών.
Οι γυναικείες μορφές μοιάζουν στατικές, χωρίς τίποτε το χαριτωμένο ή το άξιο λόγου, χωρίς εντυπωσιακά χρώματα και φωτοσκιάσεις, χωρίς καν να φαίνονται τα πρόσωπά τους, παρά μόνο τα κουρασμένα σώματα με τις λυγισμένες πλάτες,σύμβολο του καθημερινού μόχθου τους για την επιβίωση. Είναι πλασμένες στέρεα, με απλά περιγράμματα, με φόντο την ηλιόλουστη πεδιάδα και με τρόπο ώστε να φαίνεται πως είναι απόλυτα αφοσιωμένες στη δουλειά τους και παράλληλα μεταδίσουν την αίσθηση της αξιοπρέπειας χωρίς να μας αφήνει περιθώρια συμπόνοιας για αυτές τις ηρωίδες της καθημερινής ζωής.
