Μια μέρα του Ιουλίου το 1527 γεννήθηκε ο Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης,Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο ή Αρτσιμπόλντι.
Υπήρξε εκπρόσωπος του ιταλικού μανιερισμού, θεωρείται ένας από τους πλέον ασυνήθεις καλλιτέχνες της αναγέννησης, γνωστός κυρίως για τις γκροτέσκ συνθέσεις του που απεικονίζουν φρούτα, λουλούδια, πουλιά, λαχανικά, ζώα, εργαλεία, και άλλα αντικείμενα, στη μορφή προσωπογραφίας.
Ανάμεσα στα κυριότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μανιερισμού στη ζωγραφική είναι η πολυπλοκότητα στη σύνθεση, η επιτήδευση στην απόδοση της ανθρώπινης έκφρασης καθώς και η κατάργηση των αρμονικών αναλογιών της Αναγέννησης, πολλές φορές μέσω της επιμήκυνσης των ανθρώπινων χαρακτηριστικών ή με τη χρήση εξεζητημένων στάσεων. Σε αντίθεση με τα αναγεννησιακά ιδεώδη, τα οποία αναζητούσαν την ρεαλιστική απεικόνιση των φυσικών αναλογιών, οι εκφραστές του μανιερισμού απεικονίζουν υπερβολικά παραμορφωμένες φιγούρες προκειμένου να καλλιεργηθεί μία συναισθηματική ένταση. Ως μανξεριστής ο Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο είχε σκοπό να δείχνει τη στενή σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Τα έργα του Αρτσιμπόλντο με παραδοσιακά, θρησκευτικά θέματα ξεχάστηκαν. Αντίθετα ήταν τα πιο αντισυμβατικά του λεργα που έγιναν αντικείμενο θαυμασμού. Τα πορτραίτα του, ανθρώπινα κεφάλια που αποτελούνταν από λαχανικά, φρούτα, φυτά, ρίζες δέντρων θαυμάζονταν πολύ από τους σύγχρονούς του και ακόμα και σήμερα ασκούν ιδιαίτερη γοητεία.
Για τον θεατή από μακριά δείχνουν σαν κανονικά ανθρώπινα πορτραίτα. Από κοντά όμως φαίνονται τα διαφορετικά αντικείμενα, των οποίων η σύνθεση σχηματίζει τα ανατομικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Όλα δημιούργημα της φαντασίας του. Τα αντικείμενα ποτέ δεν είναι τυχαία. Πάντα σχετίζονται με το κάθε χαρακτηριστικό.
Τον 20ό αιώνα, το έργο του εκτιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την ομάδα των υπερρεαλιστών και κυρίως από τον Σαλβαδόρ Νταλί.
Για τους κριτικούς τέχνης αποτελεί θέμα συζήτησης, αν τα έργα του ήταν έργα φαντασίας ή έργα ενός διαταραγμένου μυαλού. Οι περισσότεροι πάντως υποστηρίζουν πως υπήρξε όπως οι περισσότεροι άνθρωποι της Αναγέννησης γοητευμένος από το περίεργο, το εξωπραγματικό.
