Το μπλε του Παρνασσού: μια πρωτότυπη σύνθεση

Αντί προλόγου

Σπάνια συναντά κανείς βιβλία που τον αγγίζουν και συνταράσσουν την ψυχή και τον νου του. Εξίσου σπάνια ένας καλλιτέχνης κατορθώνει με τον ίδιο επιτυχημένο τρόπο να εξομολογηθεί τις πιο μύχιες σκέψεις του με διάφορους τρόπους γραφής που συνυπάρχουν αρμονικά ο ένας πλάι στον άλλο. Ακόμη πιο σπάνια ένα προσωπικό βίωμα μετατρέπεται σε κάτι κοινό, κάτι οικουμενικό, αντικείμενο μοιράσματος. Ένα τέτοιο έργο είναι και “Το μπλε του Παρνασσού” του Μιχάλη Λεβέντη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως.

Λίγα λόγια για το περιεχόμενο

Η αγάπη, η ομορφιά, η οικογένεια, η ανάμνηση, η πνευματικότητα είναι οι κύριοι άξονες γύρω από τους οποίους στροβιλίζεται ο συγγραφέας και μαζί του και εμείς. Με κινητήριο μοχλό την εικόνα και την θύμηση διατυπώνει συλλογισμούς διαχρονικούς και πανανθρώπινους. Ο θάνατος, η λήθη προβάλλουν πίσω από κάθε χαραμάδα ευτυχίας και αγαλλίασης σαν να καραδοκούν. Τα παιδικά και τα φοιτητικά χρόνια, οι άνθρωποι που τα συντρόφευσαν, η καθημερινότητα στην Ελευσίνα και οι εμπειρίες από τα μέρη που έζησε ο γράφων κάνουν αλλεπάλληλα ως εκλάμψεις στην μνήμη του την εμφάνισή τους. Δεν αρκείται σε μια στείρα αναπόληση του παρελθόντος ο ποιητής αλλά με νοσταλγία ατενίζει το μέλλον, την προοπτική της ζωής ή μάλλον του θανάτου. Μιλά με παρρησία για θέματα ποικίλα: για το θρησκευτικό συναίσθημα, για την μοναξιά, για την ματαιότητα, για την πατρίδα. Στο βιβλίο αποκρυσταλλώνεται μια προσωπικότητα ακέραιη, πλήρης με επίγνωση των ριζών και διάθεση να τις προεκτείνει, παρασύροντας σε αυτό και τον αναγνώστη.

Λίγα λόγια για την γραφή

Το συνταίριασμα του πεζού και του ποιητικού λόγου είναι αρμονικό και αξιοθαύμαστο. Με ίδια μαεστρία ο συγγραφέας ελίσσεται από το πεζογράφημα στο ποίημα και στο επίγραμμα, από τους στίχους στις φωτογραφίες. Έχει ένα ύψος καθαρά προσωπικό, μια γραφή χαρακτηριστική, εμφανώς επηρεασμένη από κείμενα θρησκευτικά, τα οποία γνωρίζει και αναπαράγει με νέες προεκτάσεις. Όλα τα κείμενα έχουν έναν τόνο εξομολογητικό. Το μπλε του Παρνασσού είναι μια κατάθεση ψυχής, που παραπέμπει στον ουρανό, στον παράδεισο, στη μονή Δαδίου και στον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη εκ Λευκάδος και στο βουνό σαν κίνημα λογοτεχνικό, σαν ιδέα. Δεν καταλήγει σε καμία περίπτωση το ποίημα λυρικό ή υπερβολικά συναισθηματικό. Τα πάντα συμπλέουν με το μέτρον άριστον των Αρχαίων Ελλήνων.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Αυτό που προσέχει κανείς με το που αποκτά στα χέρια του το βιβλίο είναι το καλαίσθητο εξώφυλλο και το παχύ, καλής ποιότητας χαρτί του. Τα κείμενα είναι επιμελημένα με προσοχή και συνοδευόμενα με τις κατάλληλες εικόνες. Η επιλογή του πολυτονικού, παγιωμένη των εκδόσεων Άθως, είναι όχι απλά κατάλληλη, αλλά επιθυμητή. Εν συνόλω, το έργο είναι αρμονικό, λιτό μεν, πλήρες δε με εικόνες και με ιστορίες.

Αντί επιλόγου

Το μπλε του Παρνασσού που η Μάρω Βαμβουνάκη χαρακτηρίζει ως “βλέμμα” στον πρόλογο της που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο είναι ένα βλέμμα βαθύ, διεισδυτικό, ώριμο, με επίγνωση, που κοιτά μια το παρελθόν και μια το μέλλον. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε όλους τους αναγνώστες που αγαπούν τις εναλλαγές ύφους, θεμάτων, ειδών γραφής αλλά και το βάθος, την ποιότητα, την πνευματικότητα, τον άνθρωπο σε όλες του τις εκφάνσεις.