Κάθε μέρα παίρνω άλλο μονοπάτι, στα δέντρα
Μέσα του δάσους πηγαίνω, στις πηγές μετά,
Στα βράχια όπου ανθίζουν τριαντάφυλλα
Κι απ’ τον λόφο ψηλά κοιτάζω κάτω τον τόπο,
Πουθενά όμως δεν σε βρίσκω, ερασμία εσένα,
Πουθενά μέσα στο φως και τα λόγια μου τα ευλαβικά
Σκορπίζουν στον αέρα που για σένα άλλοτε
Έφυγες μακριά, μακάρια όψη εσύ!
Και της ζωής σου η αρμονία σκορπίζει,
Κι αχ! πού είστε, δεν τ’ αφουγκράζομαι πια, πού είστε
Τραγούδια μαγεμένα, εσείς που κάποτε στάζατε
Μέσα στην καρδιά μου τη γαλήνη των Ουρανίων;
Πόσος πέρασε καιρός, ο νέος γέρασε
Ακόμα και η γη που άλλοτε μου χαμογελούσε
Είναι αλλιώτικη τώρα.
Να σαι πάντα καλά! Κάθε μέρα φεύγει
Κι έρχεται κοντά σου η ψυχή
Και τα μάτια για σένα κλαίν
Μήπως και φως αντικρίσουν ξανά εκεί που διαβαίνεις.
Ακούστε το ποίημα στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Πηγή: Το ποίημα συγκαταλέγεται στην ποιητική συλλογή του Φρήντριχ Χαίλντερλιν “ΠΟΙΗΜΑΤΑ”, σε μετάφραση Θανάση Λάμπρου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός
