Αντί Προλόγου
Στο εγχείρημα του εκδοτικού οίκου Ίκαρου να μεταφέρει στα ελληνικά έργα της κορεατικής λογοτεχνίας προστίθεται ένα ακόμα μυθιστόρημα: “Η ακρόαση” της Kim-Hye Jin. Μετά το βιβλίο “Η κόρη μου” της ίδιας συγγραφέως που κυκλοφόρησε το 2023, σε μετάφραση της Αμαλίας Τζιώτη βυθιζόμαστε ξανά σε μια ιστορία μελαγχολική μεν, βαθιά εσωτερική, στοχαστική που εγείρει θέματα που απασχολούν ανά καιρούς όχι μόνο την κορεάτικη, αλλά και κάθε σύγχρονη κοινωνία. Μεταξύ αυτών δεσπόζει το cancel culture, ο εκφοβισμός, αλλά και η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια.
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο
Το μυθιστόρημα ακολουθεί την Ιμ Χε-Σου, μια σύμβουλο ψυχικής υγείας, θεραπεύτρια και πρώην προσωπικότητα της τηλεόρασης, της οποίας η ζωή ξετυλίγεται μετά από ένα επικριτικό σχόλιο που κάνει για τη συμπεριφορά και τη στάση ενός ηθοποιού σε μια εκπομπή, ο οποίος μετά από ένα διάστημα αυτοκτονεί. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ίδια που απολύεται από την εργασία της, εξοστρακίζεται από την κοινωνία και εγκαταλείπεται από τα πρόσωπα της ζωής της. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ζει στη μοναξιά, απορροφημένη από ενοχές και τύψεις. Η κατάσταση σταδιακά αλλάζει μέσα από την αλληλεπίδρασή της με τη Σε-Ι, ένα εννιάχρονο κορίτσι, παιδί χωρισμένων γονιών που βιώνει σχολικό εκφοβισμό και τον Σουν-Μου, μια τραυματισμένη αδέσποτη γάτα, την οποία από κοινού αποφασίζουν να περισυλλέξουν από το δρόμο και να τη θεραπεύσουν.
Λίγα λόγια για το νόημα
‘Η ακρόαση’ είναι ένα ανάγνωσμα εξαιρετικά επίκαιρο ενόψει του cancel culture που κυριαρχεί παγκοσμίως, με κάποιες χώρες, όπως είναι η Κορέα να πρωτοστατούν σε τέτοια φαινόμενα. Παράλληλα, ο διαδικτυακός εκφοβισμός που αυτό συνεπάγεται μέσω κακόβουλων σχολιών έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στο περιθώριο, ακόμα και σε αυτοκαραστροφικές ενέργειες. Για αυτό το μυθιστόρημα συναντά μια ενδιαφέρουσα, στοχαστική εξερεύνηση του αντίκτυπου της κουλτούρας αυτής στην προσωπική ταυτότητα και τη λύτρωση. Δε στέκει, όμως, αποκλειστικά σε αυτό. Η εσωτερική πάλη της πρωταγωνίστριας φανερώνει ευρύτερα ζητήματα όπως αυτά της μεταμέλειας, της αυτο-συγχώρεσης, της ηθικής και του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Πέραν τούτων, αγγίζει έμμεσα το ακανθώδες θέμα του σχολικού εκφοβισμού, που απασχολεί έντονα τους Κορεάτες, αλλά και τη χώρα μας. Χωρίς υπερβολές, αλλά με μια συστολή και έμφαση στην ανθεκτικότητα απέναντι σε όλα αυτά και αυτούς που μας βάλουν, η Kim Hye-Jin σκιαγραφεί προφίλ εντός των οποίων οι έννοιες του θύτη και του θύματος αμφισβητώνται, εναλλάσσονται και αλληλοεπικαλύπτονται, δείχνοντας πως η ζωή, όπως και η ηθική δεν γίνεται να είναι μόνο μαύρο ή άσπρο. Η ιστορία συνυφαίνει τις εσωτερικές πάλες των ηρωίδων με κοινωνικής έκτασης ζητήματα και φιλοσοφικές προεκτάσεις, όπως η υπευθυνότητα, η αιδώ, η δικαιοσύνη, η δυνατότητα συμφιλίωσης, η προσωπική ανάπτυξη, η ίαση και η αποδοχή.
Με διακριτικότητα μιλά και για την φροντίδα των αδέσποτων εκείνων ζώων που βρίσκονται στην περίμετρο του κοινωνικού κύκλου, και δέχονται την απόρριψη, την καταφρόνηση, πολλές φορές ακόμα και τη βία των ισχυρότερων ανθρώπων. Οι γάτες, εν προκειμένω, οι εγκαταλελειμμένες και περιφρονημένες, είναι καθρέφτης όλων εκείνων των ψυχών που αντιμετωπίζονται ως παρίες, ως απόκληροι αυτού του κόσμου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο τίτλος στα ελληνικά του έργου (Η ακρόαση) είναι πιο κοντά στον κορεάτικο 경청 (Gyeongcheong) που σημαίνει επίσης προσεκτική ακρόαση παρά στον πιο πιασάρικο αγγλικό ‘Counsel culture’. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση, τόσο από άποψης σελιδοποίησης, όσο και επιμέλειας. Το εξώφυλλο που σχεδίασε ο Χρήστος Κούρτογλου συνάδει απόλυτα με το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο με την πιο παιχνιδιάρικη του διάθεση εξισορροπεί. Άξια αναφοράς είναι και η απευθείας μετάφραση της Αμαλίας Τζιώτη από τα κορεατικά που εισάγει τον αναγνώστη πιο ουσιαστικά στην αφήγηση.
Αντί Επιλόγου
Η Kim Hye-Jin δεν χαρίζει στους αναγνώστες της ιστορίες με τρομερή πλοκή, συναισθηματικές εξάρσεις ή έντονες αφηγήσεις. Αντιθέτως, τα γραφόμενα της μοιάζουν με διαλογισμούς, με σιγανές αναζητήσεις ανθρώπων όχι πολύ διαφορετικών από εμάς τους ίδιους. Τελείωνοντας το βιβλίο, νιώθει κανείς μια ιδιόμορφη απελευθέρωση, όπως γράφει και η συγγραφέας στο σημείωμά της βλέποντας τη ταινία ‘Nomadland‘ που αναφέρεται και μέσα στο έργο. Εμείς θα σας προτείνουμε να τα μεελετήσετε συνδυαστικά.
