“Ακατανόητο κενό” του Δημήτρη Αθανασέλου

Το παντζούρι της κάμαρας  – που για χρόνια οι μεντεσέδες

το κρατούσαν κλειδωμένο στη θέση του –

τους τελευταίους μήνες

ξεκρεμάστηκε κι έπεσε αβοήθητο σ’ ένα ακατανόητο κενό.

Continue reading ““Ακατανόητο κενό” του Δημήτρη Αθανασέλου”

Προσδοκία του Δημήτρη Αθανασέλου

Προσδοκία

Εκεί που κατοικώ
δέντρα ξεφυτρώνουν
σ’ άγονα σπίτια
κι οι καμάρες
τρέφουν κισσούς
που μας τυλίγουν σαν σάβανα.

Εκεί που κατοικώ
χάνεται η ζωή•
πού και πού
καρφώνω κάτι σταυρούς
πάνω απ’ τα σπίτια των γνωστών
από φόβο
μην είναι νεκροί.

Εκεί που κατοικώ
Η φωνή δεν μύρισε
συγγνώμη.
Τα μυαλά ξεθώριασαν
και η ελπίδα
χωρίς ευχή.

Εκεί που κατοικώ
Σπόρους κεντώ
Περιμένοντας ν’ ανθίσουν
τα λουλούδια της άνοιξής μου.

Πηγή: Ανάβαση, Δημήτρης Αθανασέλος, εκδ. Πνοή

Ακούστε το εδώ: