Ο “Θεραπευτής” (1967) είναι ένα από τα οκτώ ζωγραφικά θέματα που μετέφερε σε τρισδιάστατη μορφή ο σουρεαλιστής ζωγράφος Ρενέ Μαγκρίτ. Ο “Θεραπευτής” είναι ένα από τα οκτώ ζωγραφικά θέματα που μετέφερε σε τρισδιάστατη μορφή ο σουρεαλιστής ζωγράφος Ρενέ Μαγκρίτ.
Έχοντας πολύ συγκεκριμένη άποψη για αυτό που ήθελε να κάνει, ο Μαγκρίτ αναζήτησε και τους κατάλληλους τρόπους που θα τον βοηθούσαν να κάνει τα γλυπτά. Έτσι, στο “Θεραπευτή” χρησιμοποίησε το γύψινο εκμαγείο των ποδιών ενός ζωντανού μοντέλου. Το ίδιο έκανε για το κλουβί με το πουλί.
Ο “Θεραπευτής” έχει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία που συνθέτουν το ύφος του Μαγκρίτ: το απρόσμενο, το ασυνήθιστο μέσω του συνηθισμένου και το μυστηριώδες.
Αν και ζωγράφος ο Μαγκρίτ, μεταφέροντας οκτώ πίνακες σε γλυπτά, έδωσε την ευκαιρία για μια διαφορετική οπτική σχετικά με τη λειτουργία των αντικειμένων και των μορφών. Αποκομμένα από το πλαίσιο του ζωγραφικού πίνακα, τοποθετούνται σαν αυτόνομες παρουσίες στο χώρο και αποκτούν, με την αλλαγή της κλίμακας, μια διαφορετική οντότητα. Έτσι και το συγκεκριμένο γλυπτό, είχε πρώτα φιλοτεχνηθεί ως πίνακας ζωγραφικής και κατόπιν έγινε γλυπτό, καλλιτεχνική τακτική του Μαγκρίτ γνωστή και από άλλα ζωγραφικά έργα του. Η φιγούρα του «Θεραπευτή» εμφανίζεται σε αρκετά έργα του καλλιτέχνη από το 1936 και έπειτα. Το 1937 ο ίδιος ο Μαγκρίτ φωτογραφήθηκε σε πανομοιότυπη πόζα με το γλυπτό, με μια κουβέρτα να καλύπτει το κεφάλι του. Η φωτογραφία είχε τον τίτλο “Ο Θεός την όγδοη μέρα”. Πιθανόν ο «Θεραπευτής» να είναι ένα είδος αυτοπροσωπογραφίας.
Το πρώτο αίσθημα που δημιουργεί το έργο στον θεατή, με το σκούρο χρώμα του και την έλλειψη προσώπου, είναι η ανησυχία. Το κέντρο όμως του έργου είναι ο συμβολισμός του πουλιού. Το πουλί εδώ συμβολίζει το ανθρώπινο πνεύμα. Το σώμα είναι ένα κλουβί που φυλακίζει το πνεύμα, ενώ το πνεύμα μας έχει ανάγκη να ταξιδέψει, να περιπλανηθεί ελεύθερο. Το πνεύμα είναι περίεργο όπως τα μικρά παιδιά, όμως με την πάροδο των χρόνων συναντά κανόνες, εμπόδια, φραγμούς και πεποιθήσεις που το φυλακίζουν στα κάγκελα του κλουβιού. Κάποια στιγμή όμως αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε για τον δρόμο μας. Αυτό το σημείο της απορίας, της αμφισβήτησης, της ανάγκης για μια απόφαση παρουσιάζει το έργο. Η ελευθερία του γυρολόγου και η θεραπεία του πνεύματος και της ψυχής ή η ασφάλεια και ο συμβιβασμός του κλουβιού; Ο γυρολόγος-οδοιπόρος κάθεται να ξεκουραστεί στον δρόμο και αναρωτιέται.
ΠΗΓΕΣ: http://www.nationalgallery.gr/el/gluptikh-monimi-ekthesi/sculpture/xenoi-kallitehnes/o-therapeutis-le-therapeute.html , http://www.pi-schools.gr/lessons/aesthetics/eikastika/afises/index.php?id=43&v=1
