«Και τώρα κι από πάντα
Του αυτονόητου ο αέναος αγώνας
κόντρα στο βολικό συνηθισμένο μας
Μέρα τη μέρα
αρχαία σκουριά
απ’ τη συνήθεια που σέρνεται»
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Και πέφτουν
Και σηκώνονται… να ξαναπέσουν…
Και φόβο νιώθουν
Και σιωπούν
Και φεύγουν να γλυτώσουν
Ό,τι τους στέκεται βαρύ
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Και λεν πολλά
Και καμαρώνουν μ’ ευκολία
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Και φτιασιδώνονται με ψέματα
Και κακές σκέψεις λούζονται
Και βλέμματα υιοθετούν λοξά
Και λήθη
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Και το φευγιό τούς είναι εύκολο
Και οι αναίτιες μάχες
Κι ο γδικιωμός αντί για τη συγγνώμη
Και η κακιά κουβέντα
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Μπροστά στο χάδι
Μπροστά στο μαλακό το στρώμα
Μπροστά στην πείνα
Μπροστά στα στολισμένα λόγια
Ναι, φίλε μου
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
Κι αποζητούν απεγνωσμένα αρχηγό
Κι αναζητούν σωτήρα
Παντού αλλού
Παντού
Μα όχι μέσα τους
Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…
“Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι…”, Λυγερή Ζωχιού (από την ποιητική συλλογή “Επιλογή, Ποιήματα και Άλλα”), εκδόσεις Κάκτος, Νοέμβριος 2020
Ακούστε το ποίημα εδώ:
Καλημέρα σας
Με χαρά μου είδα την πολύ ωραία παρουσίαση του ποιήματος ”Γιατί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι” από το site σας.
Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλό υπόλοιπο Κυριακής.
Για οτιδήποτε αφορά στο έργο μου είμαι στην διάθεσή σας.
Με εκτίμηση
Λυγερή Ζωχιού
Ευχαριστούμε, θα ακολουθήσει και παρουσίαση της συλλογής εν συνόλω!