Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος έχει αποδείξει επανειλημμένα την αξία του. Ταινίες από όλη την Ευρώπη εχουν βραβευτεί πολλές φορές σε παγκόσμια βραβεία, ενώ πολλές από αυτες ξεχωρίζουν για την υψηλή αισθητική τους….
Το κύμα (2008)
Στα πλαίσια του μαθήματος της Πολιτικής Θεωρίας, η άποψη ενός μαθητή πως ένα δικτατορικό καθεστώς είναι αδύνατον να επιστρέψει στη Γερμανία, θα γίνει η αφορμή για την εφαρμογή ενός ιδιότυπου πειράματος. Ο καθηγητής της τάξης (J.Vogel) ως ηγέτης, δημιουργεί μια ομάδα με κοινούς κώδικες, χαιρετισμό, ενδυμασία και το απόλυτο αίσθημα της πειθαρχίας, καθιστώντας τους μαθητές ως ένα εκλεκτό, ανώτερο σύνολο, που ονομάζεται «Το Κύμα». Το πείραμα εκτελείται κατά γράμμα, μέχρι το σημείο όπου το μαζικό αυτό κίνημα, θα φανερώσει την επικίνδυνη γοητεία που κρύβει ο φασισμός. Αναμφίβολα, μία από τις χαρακτηριστικότερες ευρωπαϊκές ταινίες των τελευταίων -και όχι μόνο- χρόνων.
Σινεμά ο Παράδεισος (1988)
Και από την Γερμανία, μεταφερόμαστε στην Ιταλία και στο “Σινεμά ο Παράδεισος“. Σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας, ο νεαρός Τότο γίνεται φίλος με τον Αλφρέντο, τον μηχανικό προβολής του τοπικού σινεμά. Μέσα από τη φιλία τους, ο Τότο αποκτά ένα πατέρα που ποτέ δεν είχε, ενώ μαγεύεται από το σινεμά και τις ταινίες. Καθώς μεγαλώνει ο Τότο, έρχεται η ώρα που θα πρέπει να αποχαιρετήσει τους γνωστούς του για να αναζητήσει την τύχη του στην πόλη. Ύστερα από 30 χρόνια, ο Τότο ενημερώνεται για τον θάνατο του Αλφρέντο και επιστρέφει στο χωριό του για την κηδεία… Πέρα απο την υποκριτική δεινότητα των πρωταγωνιστών, την φαντασμαγορική σκηνοθεσία , η μουσική που υπογράφει ο Ένιο Μορικόνε μας συγκινεί και μας ταξιδεύει.
Ο κύριος Ούβε (2015)
Και ο σουηδικός κινηματογράφος έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια… Ο Ούβε είναι πενήντα εννέα χρονών και ζει μόνος. Έχει αυστηρές αρχές και μια ρουτίνα που δεν αλλάζει ποτέ. Κάθε μέρα επιθεωρεί τη γειτονιά και ελέγχει αν τηρούνται οι κανόνες που έχει ορίσει ο σύλλογος ιδιοκτητών ακινήτων. Οι γείτονες τον θεωρούν απρόσιτο, ψυχρό και ιδιότροπο. Ο κόσμος τον απογοητεύει διαρκώς, κι εκείνος δεν διστάζει να δείχνει τη δυσαρέσκειά του σε κάθε ευκαιρία.Μια μέρα οι νέοι θορυβώδεις γείτονες της απέναντι μονοκατοικίας καταστρέφουν το γραμματοκιβώτιό του στην προσπάθειά τους να παρκάρουν ένα τρέιλερ. Κι έτσι αρχίζουν οι καβγάδες, αλλά και μια αναπάντεχη φιλία, που αλλάζει όχι μόνο τη ζωή του Ούβε αλλά και ολόκληρης της γειτονιάς….
Άθικτοι (2011)
Αναρίθμητα είναι τα διαμάντια του γαλλικού σινεμά και ενα από αυτά: “οι Άθικτοι”. O Φιλίπ Ποζό ντι Μποργκό ήταν ένας δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας που θεωρούσε ότι η ζωή είναι στα πόδια του. Ταχύτητα, extreme sports, ρίσκο. Μέχρι που ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο τον άφησε τετραπληγικό και καθηλωμένο σε καροτσάκι. Ο Ντρις, ένας νεαρός μαύρος από το γκέτο του Παρισιού, σπαταλούσε τη ζωή του τυχοδιωκτικά, αδιέξοδα και τεμπέλικα. Μέχρι που μία αγγελία για προσωπικό βοηθό τον έφερε στην έπαυλη του Φιλίπ και στην ακίνητη ζωή του. Και κάτι απρόσμενο συνέβη. Οι δύο αντίθετοι κόσμοι χάρισαν ελπίδα, αρμονία, ζωή ο ένας στον άλλον.
Χουλιέτα (2016)
Φυσικά, ανάμεσα στα αριστουργήματα του ευρωπαϊκού σινεμά δεν θα μπορούσε να λείπει ο σπουδαίος σκηνοθέτης του ισπανικού κινηματογράφου Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ίσως ένα από τα πιο ξεχωριστά έργα του είναι η Χουλιέτα. Η Χουλιέτα ζει με την κόρη της, Αντία. Και οι δύο υποφέρουν σιωπηλά για την απώλεια του άνδρα της Χουλιέτα και πατέρα της Αντία, μερικές φορές όμως η θλίψη δεν φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά – τους απομακρύνει ακόμη περισσότερο. Oταν η Αντία κλείσει τα 18, θα εγκαταλείψει την μητέρα της χωρίς καμία εξήγηση και η Χουλιέτα, έκπληκτη και συντετριμμένη, θα ξεκινήσει να την αναζητά με κάθε δυνατό τρόπο. Το μόνο που θα ανακαλύψει είναι το πόσο λίγο γνωρίζει την ίδια της την κόρη…
+ Έτερος Εγώ
Αντάξια αποδείχθηκε και η ελληνική παραγωγή “Έτερος Εγώ”, που αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα του νέου ελληνικού κινηματογράφου απ’ όλες τις απόψεις. Ταινία μυστηρίου με εξαιρετική σκηνοθεσία και σενάριο, καθηλωτικές ερμηνείες, άφθονο σασπένς.Πέντε δολοφονίες με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ένας καθηγητής εγκληματολογίας – βουτηγμένος ο ίδιος στη δική του προσωπική απελπισία – αναλαμβάνει να βοηθήσει την αστυνομία να αποκαλύψει την αλήθεια. Η εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή και το αιώνιο δίλημμα ανάμεσα στο «θέλω» και το «πρέπει» κάνουν το Έτερος Εγώ την καλύτερη – ίσως – ταινία του ελληνικού κινηματογράφου των τελευταίων χρόνων.