Έχουν περάσει περισσότερα από 20 καλοκαίρια, από τότε που ο Ρένος Χαραλαμπίδης κυκλοφόρησε τα “Φθηνά Τσιγάρα”. Μια ταινία, που μας διηγείται την ιστορία του Νίκου και της Σοφίας, μια τρυφερή ιστορία αγάπης, με τη συνοδεία της ποίησης και της μουσικής της θερινής, νυχτερινής Αθήνας, που μόνο οι ποιητές ή οι ερωτευμένοι μπορούν να ακούσουν…
“Το Monday βγαίνει στις αίθουσες σε μια εποχή που κάνει την ταινία πιο επίκαιρη. Μετά από ενάμιση χρόνο απομόνωσης και σε μια εποχή που το lockdown ανάγκασε τις σχέσεις να δοκιμαστούν, μια ταινία που μιλάει για την αλήθεια των σχέσεων και για το πως ό,τι ήταν κάτω από το χαλάκι βγαίνει στην επιφάνεια, είναι πιο χρήσιμη από ότι αν έβγαινε όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί. Επίσης η σωματική επαφή, τα ξέφρενα πάρτι και οι διακοπές είναι κάτι που πρέπει να θυμηθούμε και να αγαπήσουμε ξανά.”
– Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Vogue Greece
Από το φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, στο φεστιβάλ του Τορόντο και τελικά στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 24 Ιουνίου, η νέα ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, «Monday», έρχεται για να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον καύσωνα και την βαρετή ρουτίνα μας, καθώς η μέθη του έρωτα και η γοητεία μιας τόσο οικείας, αλλά φωτογενώς αγνώριστης Κυψέλης, συνθέτουν μια ιστορία αγάπης γυμνή, αστεία, δυσάρεστη, αλλά και πλούσια σε αισθήματα και αυξομειώσεις, όπως και η ίδια η ζωή.
Ο Μίκι και η Κλόι είναι δύο άνθρωποι έξω από τα νερά τους. Αμερικανοί οι οποίοι γνωρίζονται στην Αθήνα, περνούν μια νύχτα αγκαλιά, ξυπνούν γυμνοί στην παραλία, μεταφέρονται στο αστυνομικό τμήμα και σιγά σιγά καταλαβαίνουν πως η μοίρα τους είναι πια κοινή. Γίνονται ζευγάρι και συγκατοικούν ζώντας έναν παθιασμένο έρωτα που μοιάζει με ατελείωτο πάρτι. Η αληθινή ζωή, όμως, δεν θα αργήσει να τους χτυπήσει την πόρτα, μέσα από μια σειρά –επαγγελματικών και οικογενειακών– υποχρεώσεων, οι οποίες τους αναγκάζουν να σκεφτούν σοβαρά το μέλλον τους. Σε αυτή την ονειρεμένη σχέση του ενός Σαββατοκύριακου, μπορεί αυτό που έχουν χτίσει μαζί να αντέξει στη δευτεριάτικη ρουτίνα;
Το «Έτερος Εγώ» και ο εκκεντρικός καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (κατά κόσμον Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) δεν χρειάζονται πλέον συστάσεις στο ελληνικό – και όχι μόνο – κοινό.
Το 2016 απολαύσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες το υπέροχο αστυνομικό θρίλερ «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια που κέρδισε το Βραβείο Κοινού στα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, LAGFF και LIEGE. Η ταινία χειροκροτήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγες ελληνικές παραγωγές και μόλις πέρσι, το 2019, ακολούθησε η – άτυπη – συνέχειά της, η τηλεοπτική σειρά «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» (βασισμένο σε μια ιδέα των Σωτήρη Τσαφούλια και Παναγιώτη Ιωσηφέλλη και σε σενάριο του Σωτήρη Τσαφούλια με την Κατερίνα Φιλιώτου).
Η πλοκή ξεκινάει, όταν μια σειρά δολοφονιών θορυβεί τις αστυνομικές αρχές, καθώς άγνωστα σύμβολα εντοπίζονται στον τόπο κάθε εγκλήματος. Όταν όλα τα στοιχεία των ερευνών γύρω από τον δράστη σκιαγραφούν το προφίλ ενός serial killer, επιστρατεύεται – για ακόμα μία φορά – ο εκκεντρικός, πλην όμως χαρισματικός καθηγητής εγκληματολογίας, Δημήτρης Λαΐνης που τον υποδύεται κι εδώ όπως και στην ταινία ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Ο καθηγητής καλείται να βρει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις συνεχόμενες δολοφονίες, να αποκρυπτογραφήσει τη σημασία των συμβόλων και να λύσει ακόμα ένα μυστήριο.
Χωρισμένο σε οκτώ επεισόδια και δοσμένο σαν θρίλερ μοντέρνας γραφής με στρωτή αφήγηση και πλοκή που καταφέρνει να χτίζει το σασπένς επεισόδιο το επεισόδιο με αποκορύφωμα ένα φινάλε απίστευτα ανατρεπτικό, το «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» – σε παραγωγή της Cosmote Tv – δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ξένες παραγωγές διεθνών προδιαγραφών.
Αυτή τη φορά, οι δολοφονίες ακολουθούν τους άθλους του Θησέα, και ο ιδιοφυής καθηγητής μαζί με τους αστυνομικούς Απόστολο Μπαρασόπουλο (Μάνος Βακούσης) και Παντελή Σκλαβή (Πέτρος Λαγούτης) θα πρέπει να αποκρυπτογραφήσει τη σημασία των συμβόλων του Θησέα και να προβλέψει την επόμενη κίνηση του δολοφόνου. Χωρίς να σας προδώσουμε περισσότερα σας παραθέτουμε παρακάτω 10 στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να φτάσετε πρώτοι… στον δολοφόνο!
Τα γεγονότα της σειράς «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» εξελίσσονται 2 χρόνια μετά από τα όσα συνέβησαν στην κινηματογραφική ταινία.
Πρωταγωνιστής είναι και ο εδώ ο εκκεντρικός καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (που τον υποδύεται κι εδώ όπως και στην ταινία ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης), οποίος έρχεται αντιμέτωπος με έναν ακόμη ιδιόρρυθμο serial killer, ο οποίος δολοφονεί τα θύματά του με βάση τους άθλους του Θησέα.
Η υπόθεση φτάνει στον Λαΐνη μετά από ένα περίεργο δέμα που λαμβάνει, ενώ αυτή την φορά ο καθηγητής συνεργάζεται πιο στενά με την Αστυνομία και τον προϊστάμενο του τμήματος ανθρωποκτονιών Απόστολο Μπαρασόπουλο (Μάνος Βακούσης), ο οποίος βρίσκεται λίγους μήνες πριν την σύνταξή του.
Η πρώτη δολοφονία εξελίσσεται σε ένα ψυχιατρείο, ενώ η σειρά παίζει για άλλη μια φορά με την ηθική του πόσο πραγματικά μπορεί κάποιος να θεωρείται «κακός» αν δολοφονεί μόνο άλλους δολοφόνους και βιαστές.
Οι δολοφονίες εστιάζουν αρκετά στο gore, με τα τρία πρώτα θύματά του να είναι το ένα πιο άγρια δολοφονημένο από το προηγούμενο.
Οι ύποπτοι μέχρι στιγμής αρκετοί: ο διευθυντής της ψυχιατρικής κλινικής Φίλιππος Λαζαρίδης (Ακης Σακελλαρίου) φαίνεται πως γνωρίζει περισσότερα πράγματα από όσα λέει, ένας από τους νοσοκόμους του ψυχιατρείου (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος) κρύβει αρκετά μυστικά, αλλά και ο συνάδελφος του Λαΐνη στο πανεπιστήμιο (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) με τις υπερβολικά «καλές» γνώσεις του για τους άθλους του Θησέα.
Ο Λαϊνης προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τα όσα συνέβησαν στο φινάλε της ταινίας, ενώ είναι φανερό πως είναι ευάλωτος, μετέωρος και μόνος.
Στην υπόθεση μπλέκεται και η δημοσιογράφος Χριστίνα Στεργίου (Βίκυ Παπαδοπούλου) η οποία προσπαθεί να λύσει κι αυτή, με τις δικές της μεθόδους, το μυστήριο πίσω από τις δολοφονίες, αλλά μέχρι στιγμής δεν την έχουμε δει να συνεργάζεται με τον Λαΐνη.
Love is in the air. Πέρα από το αίμα και το gore, ένα καινούργιο ειδύλλιο φαίνεται πως ξεκινά τόσο για τον ίδιο τον Λαΐνη με την καινούργια του γειτόνισσα, όσο και για τον Μπαρασόπουλο με μια μοριακή βιολόγο που δουλεύει στο τμήμα και την υποδύεται η Κατερίνα Διδασκάλου.
Στη σειρά πρωταγωνιστεί επίσης και μια γλυκύτατη γάτα η οποία καταφέρνει να τρυπώνει, από το δίπλα μπαλκόνι, στο διαμέρισμα του Λαΐνη με κάθε πρώτη ευκαιρία.
Πλάι στους πρωταγωνιστές της πρώτης ταινίας (Δαδακαρίδης, Βακούσης) προστίθεται σε βασικό ρόλο ο Πέτρος Λαγούτης που μας εξιστόρησε τον τρόπο που βρέθηκε στη σειρά: «Το έχω πει και άλλες φορές, είχα βρεθεί σχεδόν με το ζόρι, μετά από παράκληση μιας φίλης, στην πρεμιέρα του «Έτερος Εγώ» γιατί είχα αμφιβολίες για το ενδιαφέρον που μπορεί να είχε μια ελληνική αστυνομική ταινία. Όταν η ταινία τελείωσε, αγκάλιασα τον σκηνοθέτη, τον οποίο δεν γνώριζα ως εκείνη τη μέρα, και του είπα πως ότι κάνει στο μέλλον θα ήθελα να συμμετέχω. Έτσι γνωριστήκαμε και όταν μου πρότεινε το ρόλο για τη συνέχεια δεν το σκέφτηκα καθόλου. Είμαι ευτυχής και τυχερός που βρίσκομαι εδώ.»
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας, το μυαλό πίσω από όλα, επιστρέφει στη σύγκρουση νόμιμου και ηθικού, που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Έτερος Εγώ». «Το αιώνιο βάσανο του Έλληνα να προσπαθεί να δώσει μια ηθική ερμηνεία στο νόμο με βάση κάποιες άλλες αξίες, βασανίζει τους ήρωες και εδώ όπως βασανίζει και όλους μας στην καθημερινότητα». Σε ό,τι αφορά την ιδέα του σίκουελ, συμπλήρωσε: «Η ταινία έχτισε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο και αρχικά δεν ήθελα να προδώσω αυτή τη σχέση, γι’ αυτό και δεν υπήρχε κάποια ιδέα για σίκουελ στη λογική ότι οι συνέχειες είναι συνήθως κατώτερες της πρώτης ταινίας. Όταν προέκυψε η ιδέα για τη σειρά και η συνεργασία με την COSMOTE TV, που διασφάλισε ότι θα υπάρχει production value και διατήρηση μιας κινηματογραφικής αισθητικής, για μένα ήταν κάτι τρυφερό και ιντριγκαδόρικο το ότι θα ξανασυναντούσα αυτούς τους χαρακτήρες. Πολλά πράγματα μας δυσκόλεψαν πολύ κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ενώ το να φτιάξεις χρονικά κάτι που ισοδυναμεί με 4 ταινίες μέσα σε 55 μέρες, δε θα γίνονταν ποτέ χωρίς την υποστήριξη της παραγωγής».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε δωρεάν την ταινία «Έτερος Εγώ» στο Youtube (κάνοντας κλικ εδώ).
Μετά την πρώτη σεζόν της σειράς, στο νέο κύκλο επεισοδίων μία νέα σειρά δολοφονιών με θύματα φοιτήτριες έρχεται να ταράξει τους πανεπιστημιακούς κύκλους. Ο καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) έρχεται αντιμέτωπος με τις αστυνομικές αρχές, καθώς βασικός ύποπτος θεωρείται ο υποψήφιος Πρύτανης, συνεργάτης και φίλος του, Ηλίας Βελισσαράτος, τον οποίο υποδύεται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Όσο η ιστορία εκτυλίσσεται, οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη και μία καλοστημένη πλεκτάνη που συνδέει όλες τις υποθέσεις αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια. Το σενάριο είναι μία ιδέα του ΣωτήρηΤσαφούλια, το οποίο υπογράφει σε συνεργασία με την Κατερίνα Φιλιώτου. Η σειρά, η οποία πραγματοποιεί γυρίσματα αυτό το διάστημα σε περιοχές της Αττικής, αναμένεται να έρθει σύντομα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Η “Μενεξεδένια Πολιτεία” είναι ένα μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη που εκδόθηκε το 1937 από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας και αγαπήθηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό. “Ένα γνήσιο αθηναϊκό μυθιστόρημα που άφησε εποχή. Ο ύμνος και το δράμα μιας Αθήνας που χάνει την όψη της ειδυλλιακής πόλης. Εν όσω τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου αρχίζουν να συνθέτουν το νέο τοπίο από την παλαιότερη εκείνη εποχή, η «Μενεξεδένια Πολιτεία» διατήρησε τη γοητεία των περασμένων καιρών, τη νοσταλγία, την αφέλεια, την αρχοντιά τους.” ( Μιχ. Ρόδας, “Η Πνευματική Κίνησις. Μεταφράσεις-Ποίησις-Μυθιστόρημα”, “Ελεύθερον Βήμα”, 7 Ιουνίου 1937)
Με γιορτινή και ανάλαφρη διάθεση το έργο τέχνης που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε σήμερα, απεικονίζει μία αγαπημένη ελληνική παράδοση της Καθαράς Δευτέρας, και κρύβει μία όμορφη ιστορία. Στον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου βλέπουμε χαρταετούς να πετούν σε έναν κατάφωτο χρυσό ουρανό.
Ο Σπύρος Βασιλείου γεννήθηκε στο Γαλαξείδι Φωκίδας το 1903 και πέθανε στην Αθήνα το 1985. Σπούδασε ως υπότροφος της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα (Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο) και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τη συμμετοχή σε εκθέσεις αρχικά σε εθνικό και ακολούθως σε διεθνές επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας δημιούργησε πάνω από 5.000 έργα, στα οποία δεν περιλαμβάνονται μόνο πίνακες, αλλά και εικονογραφήσεις και αγιογραφίες, έργα χαρακτικής, θεατρικά σκηνικά και κοστούμια. Επίσης ασχολήθηκε με την κριτική και τη συγγραφή βιβλίων και δίδαξε στην Παπαστράτειο Σχολή και αργότερα στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο.
Η απεικόνιση σκηνών της καθημερινής ζωής, της φύσης ή της πόλης αποτελούν και τη θεματολογία απ’ όπου αντλεί έμπνευση ο ζωγράφος. Ο συγκεκριμένος πίνακας παριστάνει ένα αθηναϊκό τοπίο την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας. Τα χρώματα είναι έντονα, ζωηρά, κατ’ αναλογία με την ατμόσφαιρα της ημέρας, που μπορεί να θεωρηθεί ένα “καλωσόρισμα” της άνοιξης, μία ευκαιρία για συγκέντρωση γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, με φαγητό απλό και λιτό (νηστίσιμο) και δρώμενα, όπως είναι το πέταγμα του “αετού”.
Ο “Χαρταετός στο σύρμα” καθρεφτίζει αυτό ακριβώς το έθιμο, όπως διατηρήθηκε για πολλά χρόνια από τον ίδιο το ζωγράφο στο ατελιέ του. Κάθε Καθαρά Δευτέρα, ο Βασιλείου άνοιγε το ατελιέ του, λίγο πιο κάτω από του Φιλοπάππου, σε φίλους, συγγενείς και όποιον είχε διάθεση να μοιραστεί την ημέρα, για τα Κούλουμα, κερνώντας Σαρακοστιανούς μεζέδες. Το κέρασμα του ζωγράφου ήταν γνωστό σε όλη την Αθήνα!
Η τεχνοτροπία του βασιλείου περιέχει επιρροές από την ελληνική παραδοσιακή τέχνη, συνδυασμένες με μία μοντερνιστική διάθεση. Είναι χαρακτηριστική για την εποχή (1965) η λεπτομέρεια που συμπεριλαμβάνει ο ζωγράφος στον πίνακα, το καλώδιο του ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ, στο οποίο φαίνεται να έχει μπλεχτεί ένας από τους χαρταετούς. Ο Βασιλείου ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τη μεταπολεμική εξέλιξη του αθηναϊκού αστικού τοπίου. Επίσης, στον πίνακα δεν ζωγραφίζει μόνο τους κλασικούς, πολύγωνους αθηναϊκούς χαρταετούς, αλλά και τσερκένια, δηλαδή μικρασιατικούς χαρταετούς διαφορετικής κατασκευής, σχήματος “δακρύου”.
Η Ελένη Βακαλό σημειώνει ότι ο Σπύρος Βασιλείου εκφράζει την “ανάγκη αποθησαύρισης πραγμάτων συγκεκριμένων, γνωστών και αγαπητών, που κάνουν την ευφορία του ανθρώπου αγαθό οικογενειακό, αγαθό της συντροφιάς, αγαθό άνετης απευθείας επαφής με τους άλλους. Και μας παρέχει έδαφος σταθερό επαφής. Είναι η παύση, δεν είναι το άγνωστο.” Σε αυτό το κλίμα έχουν δημιουργηθεί και οι ελεύθεροι Χαρταετοί.
Παρόλο που ο Σπύρος Βασιλείου δεν είχε πετάξει ποτέ του χαρταετό, όπως αναφέρει η κόρη του, μεταφέρει όλη την χαρά και τη ζωντάνια της ημέρας, δημιουργώντας στο σύγχρονο παρατηρητή μία νοσταλγική διάθεση μέσα από τους πίνακές του.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε ότι σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στον ιστότοπό μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι είστε ικανοποιημένοι με αυτόν.Εντάξει!