Ο πρώτος καλοκαιρινός μήνας του χρόνου έφτασε και επίσημα και η έναρξη του καλοκαιριού είναι πλέον γεγονός! Η τέχνη της ζωγραφικής είναι έτοιμη να υποδεχθεί μέσα σε χρυσούς, πορτοκαλί και κίτρινους τόνους το φετινό καλοκαίρι με τον πίνακα «Φλεγόμενος Ιούνιος» (“Flaming June”) του Βρετανού καλλιτέχνη Sir Frederic Leighton. Πρόκειται για μια ελαιογραφία που εκτίθεται στο Museo de Arte de Ponce στο Puerto Rico και θεωρείται το πιο μεγαλειώδες έργο του καλλιτέχνη που καταδεικνύει τις κλασικιστικές του καλλιτεχνικές καταβολές! Ας του ρίψουμε λοιπόν μια πιο κοντινή ματιά!
Ο Andrew Lloyd Webber δεν χρειάζεται συστάσεις… Είναι ο δημιουργός των μεγάλων και δημοφιλών musical… Ανάμεσά στις επιτυχίες του, εκτός από τα “Cats” και “Evita”, βρίσκεται και το “Φάντασμα της Όπερας”. Το έργο, αποτελεί μια ωδή στον ανεκπλήρωτο έρωτα, στην αγάπη που φτάνει στα όρια της παραφροσύνης, στο πάθος της μουσικής δημιουργίας.
Βασισμένο στο γαλλικό μυθιστόρημα “Le Fantοme de l’Opera” από τον Gaston Leroux, η κεντρική πλοκή του περιστρέφεται γύρω από μια πανέμορφη σοπράνο, την Christine Daaé. Εκείνη, γίνεται το αντικείμενο του πόθου, η απόλυτη εμμονή μιας παραμορφωμένης μουσικής ιδιοφυΐας. Η νουβέλα, εκδόθηκε για πρώτη φορά, από τις 23 Σεπτεμβρίου του 1909 έως τις 8 Ιανουαρίου του 1910 στην ημερήσια γαλλική εφημερίδα Le Gaulois. Στα τέλη δε του Μαρτίου του 1910, εκδόθηκε σε μορφή τόμων από την Pierre Lafitte.
Η πλοκή βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε ιστορικά γεγονότα της Όπερας του Παρισιού του 19ο αιώνα και σε μια ιδιαίτερη ιστορία σχετικά με τη χρήση του σκελετού μίας πρώην μαθήτριας μπαλέτου στο Der Freischütz του Carl Maria Von Weber, το 1841. Η επιτυχία που είχε η μεταφορά του βιβλίου στο θέατρο και στον κινηματογράφο ήταν τεράστια. Εκείνες όμως που ξεχώρισαν, ήταν η ταινία του 1925 με τον Λον Τσάνεϊ και το μιούζικαλ του Andrew Lloyd Weber του 1986.
Όπως προαναφέρθηκε, η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι του 19ου αιώνα. Βρισκόμαστε στα τέλη του αιώνα, σε μια δημοπρασία στην Όπερα, ο Ραούλ ντε Σανί, ηλικιωμένος πια, στην αναπηρική καρέκλα, αγοράζει ένα μουσικό κουτί, από όπου ακούγεται μια γνώριμη μελωδία. Επόμενο κομμάτι, ο πολυέλαιος της όπερας, ο οποίος υψώνεται, επιτρέποντας ένα ταξίδι στη μνήμη του υποκόμη, στη μαγευτική όπερα του Παρισιού, στις αρχές του αιώνα…
Όλα ξεκινούν, όταν η φημισμένη όπερα του Παρισιού, αποκτά νέους ιδιοκτήτες, οι οποίοι σύντομα έρχονται αντιμέτωποι με την εγωκεντρική πριμαντόνα, τις οικονομικές ελλείψεις της όπερας και με ένα “Φάντασμα”, το οποίο, καθώς γράφει τη μουσική για τα έργα της όπερας, έχει απαιτήσεις και αυτοαποκαλείται ιδιοκτήτης της όπερας. Καθώς η σοπράνο παραιτείται, οι νέοι ιδιοκτήτες, Αρμάν Μονσαρμάν και Φερμάν Ρισάρν, αναζητούν νέα σοπράνο και την βρίσκουν στο πρόσωπο της νεαρής καλλιτέχνιδας, Σουηδικής Καταγωγής, κόρη διάσημου βιολιστή, Κριστίν Ντααέ. Αν και ορφανή τώρα, η Κριστίν νιώθει την παρουσία του πατέρα της, μέσα από τον “Άγγελο της Μουσικής”, που ο πατέρας της είχε υποσχεθεί, πως θα την προστατεύει και θα την καθοδηγεί. Και τα λόγια του βγαίνουν αληθινά, αν και μάλλον δεν πρόκειται για άγγελο, αλλά για ένα παραμορφωμένο άνθρωπο, που ζει και κρύβεται στο υπόγειο της σκηνής. Το Φάντασμα ερωτεύεται τη φωνή της νεαρής Κριστίν.
Όμως δεν είναι ο μοναδικός που γοητεύεται από τη νέα σοπράνο. Ο Ραούλ ντε Σανί έχει ερωτευτεί σφόδρα τη νεαρή καλλιτέχνιδα. Ο υποκόμης είναι αδελφικός φίλος της Κριστίν, καθώς είναι μαζί από παιδιά. Και ενώ και οι δύο την διεκδικούν, το “Φάντασμα” την οδηγεί στο κρησφύγετό του. Η Κριστίν, προσπαθεί να αποκαλύψει το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τη μάσκα, αλλά το “Φάντασμα” εξοργίζεται, την απομακρύνει και για μια περίοδο, αφοσιώνεται στο μουσικό του έργο. Με το πέρασμα του χρόνου, η Κριστίν προσπαθεί να κρύψει τα αισθήματα της για τον Ραούλ, αποκαλύπτονται τα μυστικά της για τον Άγγελο της Μουσικής και την απαγωγή της από το φάντασμα της Όπερας.
Σύντομα, η Καρλότα επιστρέφει στην Όπερα, και η Κριστίν δεν είναι πλέον η πρωταγωνίστρια στην σκηνή. Το γεγονός αυτό, πυροδοτεί μια έκρηξη θυμού του φαντάσματος,το οποίο και τον οδηγεί στον απαγχονισμό επί της σκηνής, ενός τεχνικού. Η Κριστίν, τρομαγμένη αποκαλύπτει όλη την αλήθεια στον Ραούλ. Εκείνη, στην αρχή αποδίδει την απίστευτη πρόοδο στην τέχνη της σε έναν «ουράνιο» ,όπως θεωρούσε, δάσκαλο. Τώρα αντιλαμβάνεται πως αυτός ο “Άγγελος”, δεν είναι ένα παραδεισένιο πλάσμα, αλλά ένας “Άγγελος του Θανάτου” από τον οποίο δε μπορεί να ξεφύγει… Δίνει αιώνιους όρκους αγάπης με τον Ραούλ.
Ο χρόνος περνάει, δίχως ίχνος του φαντάσματος. Σύντομα, οργανώνεται η εκδήλωση των μασκαράδων. Το γλέντι,ο χορός και το τραγούδι, κρατά μέχρι να παρουσιαστεί το “Φάντασμα”, παραδίδοντας τη νέα του Όπερα, τον “Δον Χουάν τον Θριαμβευτή”. Η επανεμφάνιση του τερατόμορφου πλάσματος προκαλεί ανησυχία σε όλους και περισσότερο στον Ραούλ, που φοβάται για την αγαπημένη του. Την κρατά προστατευμένη, μέχρι που εκείνη φεύγει κρυφά για να επισκεφθεί τον τάφο του πατέρα της. Στο νεκροταφείο, βρίσκει τον Έρικ και ο Ραούλ, τον προκαλεί σε μονομαχία. Ο Ραούλ είναι πλέον αποφασισμένος… Θα τον παγιδεύσει.
Η ευκαιρία βρίσκεται με αφορμή την πρεμιέρα του “Δον Χουάν τον Θριαμβευτή”. Το “Φάντασμα” εκτελεί τον πρωταγωνιστή και βρίσκεται στη σκηνή, μαζί με το αντικείμενο του πόθου του, την Κριστίν. Η νεαρή σοπράνο, βγάζει τη μάσκα του και αποκαλύπτει το αποκρουστικό του. Εκείνος την απαγάγει και την οδηγεί στο κρησφύγετό του. Τότε η μαντάμ Ζιρί,η θυρωρός της όπερας, εκμυστηρεύεται στον Ραούλ, όσα συνέβησαν στον Έρικ. Τον πληροφορεί για τα νεανικά του χρόνια που λόγω της παραμόρφωσής του, υπήρξε έκθεμα σε τσίρκο και για το πώς εκείνη τον έσωσε και του προσέφερε καταφύγιο στην όπερα.
Ο Ραούλ βρίσκει την αγαπημένη του και το Φάντασμα, όμως αιχμαλωτίζεται. “Ο Άγγελος της Μουσικής” θέτει στην αγαπημένη του ένα δίλημμα. Είτε θα επιλέξει τον ίδιο και θα προσφέρει την ελευθερία στον υποκόμη ή που θα επιλέξει τον Ραούλ, καταδικάζοντάς τον σε θάνατο. Επειδή όμως αγαπάει την Κριστίν παράφορα και αγάπη σημαίνει να αφήνεις τον άλλον ελεύθερο, ο Έρικ τους προσφέρει την ελευθερία τους και εκείνος μένει μόνος του, στο παγερό υπόγειο, ακούγοντας τη μελωδία του μουσικού κουτιού, μόνος και προδομένος από την αγάπη….
Το musical άνοιξε το 1986 στο West End του Λονδίνου και το 1988 στο Broadway. Είναι η πιο μακροχρόνια παράσταση που τρέχει στην ιστορία του Broadway και γιόρτασε στις 11 Φεβρουαρίου του 2012 τις 10,000 παραστάσεις της. Μετά τους Άθλιους, είναι δεύτερη μακροβιότερη στα μιούζικαλ του West End, και η τρίτη μακροβιότερη παράσταση γενικά στο West End μετά την Ποντικοπαγίδα.
Εκτιμάται ότι οι εισπράξεις της στο σύνολο ανέρχονται σε πάνω από 5,6 δις δολάρια και στο Broadway των ΗΠΑ 845 εκατομμύρια δολάρια. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι Το Φάντασμα της Όπερας είναι η πιο οικονομικά επιτυχημένη ψυχαγωγική εκδήλωση έως τώρα. Μέχρι το 2011 το είχαν δει περισσότερο από 130 εκατομμύρια άνθρωποι σε 145 πόλεις σε 27 χώρες, και συνεχίζει να “ανεβαίνει” στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε ότι σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στον ιστότοπό μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι είστε ικανοποιημένοι με αυτόν.Εντάξει!
