Στη διάρκεια της ζωής τους υπήρξαν προσωπικότητες που επηρέασαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο τον καλλιτεχνικό κόσμο, ακόμη και τον τρόπο σκέψης της ανθρωπότητας. Φιλόσοφοι, ζωγράφοι, τραγουδοποιοί, σκηνοθέτες, συνθέτες, συγγραφείς… Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή ήθελαν κάτι να πουν. Μπορεί να ήταν ένα απόφθεγμα που περιέκλειε όλη τους τη ζωή, ένα παράπονο, μια τελευταία επιθυμία ή ένα ξάφνιασμα της στιγμής…. Στο ακόλουθο αφιέρωμα θα διαβάσετε 20 τελευταία λόγια 20 μεγάλων καλλιτεχνών…
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο Νταλί να αιωρείται κρατώντας ένα πινέλο στα χέρια. Δίπλα του πετούν στον αέρα τρεις γάτες, νερό και μια καρέκλα. Τραβήχτηκε το 1948 από τον Αμερικανό φωτογράφο Φίλιπ Χάλσμαν με τον οποίο ο σουρεαλιστής ζωγράφος συνεργαζόταν από το 1941. Μαζί δημιούργησαν τρία χρόνια αργότερα και την περίφημη φωτογραφία «In Voluptas Mors» η οποία εικονιζόταν στο πόστερ της ταινίας «Η σιωπή των αμνών».
Η συγκεκριμένη φωτογραφία ονομάστηκε «Dali Atomicus» καθώς την εμπνεύστηκαν από τον πίνακα ζωγραφικής που βρίσκεται το δεξί μέρος της φωτογραφίας….
Χρειάστηκε 6 ώρες για να δημιουργηθεί. Ο φωτογράφος υποστήριξε με χαρά την δημιουργική ιδέα του φίλου του.Το καβαλέτο και η εικόνα τοποθετήθηκαν στο ταβάνι, η καρέκλα κρατιόταν από έναν βοηθό, ο Νταλί χοροπηδούσε, οι γάτες χοροπηδούσαν και το νερό έπεφτε παντού. Αυτό έγινε 28 φορές.
Ο Νταλί ήθελε να δημιουργήσουν μια σουρεαλιστική φωτογραφία, που θα ήταν ορόσημο της συνεργασίας τους. Η τεχνολογία και το photoshop δεν ήταν στη διάθεση των φωτογράφων εκείνη την εποχή, γι’αυτό έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους. Τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν ήταν τρεις γάτες, κουβάδες με νερό, ένας πίνακας ζωγραφικής και μερικοί βοηθοί, ανάμεσα στους οποίους η γυναίκα και η κόρη του Χάλσμαν. Ο Χάλσμαν καθόταν πίσω από την κάμερα, και μετρούσε μέχρι το τρία. Τότε, οι βοηθοί πετούσαν τις γάτες και το νερό, ενώ μια βοηθός καθόταν στα αριστερά του πορτρέτου και κρατούσε την καρέκλα στον αέρα. Στο 4 ο Νταλί πηδούσε και ο φωτογράφος αποτύπωνε το στιγμιότυπο. Μετά από κάθε προσπάθεια οι βοηθοί ηρεμούσαν τις γάτες, οι βοηθοί σκούπιζαν τα νερά και ο Χάσλμαν πήγαινε στο σκοτεινό θάλαμο για να εμφανίσει το αρνητικό φιλμ. Στη συνέχεια επέστρεφε και ζητούσε να κάνουν μια ακόμη προσπάθεια.
Όπως έγραφε ο φωτογράφος στο βιβλίο του»‘Έξι ώρες και 28 προσπάθειες για να ικανοποιήσει το αποτέλεσμα την τελειομανία μου. Οι βοηθοί μου και εγώ ήμασταν βρώμικοι και εξαντλημένοι, μόνο οι γάτες έμοιαζαν καινούργιες».
Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό LIFE και οι αναγνώστες να ενθουσιάστηκαν από το στιγμιότυπο και ήταν περίεργοι να μάθουν πως δημιουργήθηκε. Θεωρείται ως η φωτογραφία που άλλαξε τη μοντέρνα προσωπογραφία και τον τρόπο που οι φωτογράφοι απαθανάτιζαν τα μοντέλα τους. Το περιοδικό Life δημοσίευσε ένα βίντεο, στο οποίο η κόρη του Χάλσμαν περιγράφει πώς τραβήχτηκε η φωτογραφία:
Ο Σαλβαδόρ Νταλί (1904 – 1989), είναι ο περισσότερο εξτρεμιστής από τους υπερρεαλιστές ζωγράφους. Εκκεντρικός, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, όχι όμως στη ζωγραφική του, είχε μελετήσει τον Φρόυντ και υπό την επίδρασή του έφερε στην επιφάνεια, εικόνες του υποσυνείδητού του με τη μέθοδο που ο ίδιος αποκαλούσε «παρανοϊκο-κριτική ενέργεια».
Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου είναι συχνά επαναλαμβανόμενο θέμα στην τέχνη και στη λογοτεχνία, που αναφέρεται στον υπερφυσικό πειρασμό που σύμφωνα με αναφορές αντιμετώπισε ο Αντώνιος ο Μέγας κατά την διάρκεια της προσωρινής διαμονής του στην έρημο της Αιγύπτου.
Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου αναφέρθηκε αρχικά από τον Αθανάσιο της Αλεξανδρείας, σύγχρονο του Αντωνίου, και έκτοτε έγινε δημοφιλές θέμα στον Δυτικό πολιτισμό.
Τα πρώτα έργα στα οποία εμφανίζεται η σκηνή είναι Ιταλικές τοιχογραφίες του 10ου αιώνα. Αργότερα, κατά τον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, υπήρξε συχνή εμφάνιση του θέματος σε εικονογραφήσεις βιβλίων και μεταγενέστερα σε Γερμανικές ξυλογραφίες. Περίπου το 1500 δημιουργήθηκαν οι γνωστοί πίνακες του Μάρτιν Σόνγκαουερ (περ. 1490), Ιερώνυμου Μπος (περ. 1505) και Ματίας Γκρύνεβαλντ (1512-1516).
Στη σύγχρονη εποχή το θέμα έγινε αντικείμενο των έργων του Ισπανού ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί και του Γάλλου συγγραφέα Γκυστάβ Φλωμπέρ, του οποίου το βιβλίο «Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου» του 1874, φέρεται να είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του.
Στον συγκεκριμένο πίνακα, «Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου», ο πειρασμός εμφανίζεται στον Άγιο Αντώνιο διαδοχικά με τη μορφή ενός αλόγου που συμβολίζει τη δύναμη, σε πρώτο πλάνο και με τη μορφή του ελέφαντα που το ακολουθεί, μεταφέροντας στην πλάτη του το χρυσό κύπελλο του πόθου, στο οποίο γυμνή γυναίκα στέκεται, ισορροπώντας στο εύθραυστο βάθρο, μια εικόνα η οποία τονίζει τον ερωτικό χαρακτήρα της σύνθεσης. Οι άλλοι ελέφαντες μεταφέρουν κτίρια στις πλάτες τους. Ο πίνακας ζωγραφίστηκε στο στούντιο που ο καλλιτέχνης κατέλαβε για λίγες μέρες δίπλα στο εστιατόριο Colony στη Νέα Υόρκη. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό. Πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό διαγωνισμό για ένα πίνακα, με θέμα τους πειρασμούς του Αγίου Αντωνίου. Οργανώθηκε το 1946 από την Εταιρεία παραγωγής ταινιών Loew Lewin και 11 ζωγράφοι έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό. Ο νικητής ήταν ο Μαξ Ερνστ, η δημιουργία του οποίου εμφανίστηκε στην ταινία, η οποία στηρίχθηκε στο βιβλίο «Bel Ami» του Guy de Maupassant. Ωστόσο, η πιο γνωστή απεικόνιση του θέματος είναι αυτή του Σαλβαδόρ Νταλί, ο οποίος απέτυχε βέβαια στον διαγωνισμό.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε ότι σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στον ιστότοπό μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι είστε ικανοποιημένοι με αυτόν.Εντάξει!
